Hoi Kiro,
Je schreef: "Vooralsnog denk ik dat jij slechts een klein deel van alle wereldreligies en nevenvormen onder de loep neemt, en ten tweede lijkt het er m.i. op dat jij het hindoeïsme niet werkelijk 'interpreteert', maar 'gebruikt', namelijk om toch een passend beeld te kunnen scheppen."

Laat ik beginnen met de laatste opmerking. Ik schrijf de hele tekst over het geen beeld maken van God vanuit eigen ervaring. Niet vanuit een beeld in mijn hoofd. Ik ontdekte dat vele religies op zijn eigen manier naar Dát verwijst.
Allereerst heb ik een lang pad van Advaita Vedanta gevolgd en daarna ben ik verder gelouterd door de levenservaringen en de instrumenten die ik duidelijk heb gekregen gaande weg op het pad. Voor mij is het overduidelijk dat er zonder Dát geen schepping is en geen ervaring. Daarom is Dát er altijd. Het is dat wat ons gezamenlijk verbindt met elkaar. Daarna keek ik naar verschillende religies en vond dezelfde verwijzing in een ander jasje. (Wel door de dogma's die beperkend werken heen kijken. )Als je hier door heen kijkt en dan de essentie van de religie zoekt zie je of dat je van Dát geen beeld mag maken of de je van Dát vele beelden mag maken. Door Advaita Vedanta zag ik weer de schoonheid van de bijbel en niet de dogma's die verstikkend werken en het leven en de ontdekkingstocht beperken. Van toen af aan begreep ik het eerste gebod in de bijbel en tegelijkertijd begreep ik dat juist dit gebod telkens is overtreden. Dit is de essentie van de zoektocht van spiritualiteit. Weet met je hart, je ziel en je geest en je lichaam dat dit ontstaan is en altijd gedragen wordt door Dát wat vooraf, voorbij en transparant altijd aanwezig is.

Regels lijken een gegeven te zijn van het universum, van de inmiddels door de fyisici redelijk in kaart gebrachte natuurwetten, tot de wat moeilijker te begrijpen wetten van de ziel. Voor iemand wiens ziel in de hel verkeert, gelden er andere wetten dan voor iemand wiens ziel in de godenwereld verkeert; zo ook zijn de wetten voor een Boeddhist anders dan voor een Christen, er daarbinnen voor Boeddhisten van die ene secte weer anders door voor die van een andere secte, en zo ook met Christenen. Sommige mensen hebben weer helemaal geen regels nodig, anderen maken ze.

Door mensen gemaakte wetten zullen voor iemand die zich spiritueel probeert te ontwikkelen al snel aanvoelen als verstikkend of vervreemdend. En ook binnen hun religies maken mensen zelf wetten, die voor de rest vaak niet eens met de wetten van de ziel of de wetten van de goden corresponderen. Toen het begrip spiritualiteit net ontstond, waren veel mensen het redelijk met elkaar eens dat de kern van de religies wel behouden moest blijven, maar dat het menselijke er van weg moest worden gedacht. Inmiddels zijn we alweer tientallen jaren verder, en is ook spiritualiteit ook een koopgoed geworden, iets wat ook enigzins makkelijk te consumeren moet zijn, en dus, ja, nieuwe regels heeft gekregen. Je ziet nu een nieuwere generatie opstaan die zich ook daar weer tegen verzetten en hun eigen weg proberen in te slaan. Het is de constante strijd tussen individu en de groep, die elkaar aantrekken en afstoten. De mens die nog niet ver genoeg is om op eigen benen te staan zal dan altijd alsnog proberen bij een groep te kunnen horen, of er zelf een te maken.

Het mooie aan het internet een fora als deze is dan weer dat mensen gratis en zonder eigenlijk verder belang ergens bij te hebben meningen en visies kunnen uitwisselen, en dat mensen op die manier elkaar kunnen stimuleren tot ontwikkeling. Sommige mensen komen juist weer om hun heil te zoeken. Je zit toch in een wereld waarin mensen van buiten hetzelfde lijken, maar van binnen enorm verschillen. Het enige wat je dan kunt doen is proberen anderen verder te helpen, hopelijk naar het geluk, en weg van pijn.

Uiteindelijk zal elke mens wel gevoelig zijn voor de regels die voor hem gemaakt zijn en door hem gemaakt moeten worden, want deze regels zijn in zijn wezen ingelegd, net als natuurwetten in het universum dat zijn. Zulke wetten zijn er niet om iemand tegen te houden of iemand te verstikken, maar juist om hem, zodra hij ze leert te begrijpen, verder te helpen.

De mens is geen spiritueel wezen, maar heeft een spiritueel wezen. En het spirituele wezen, heeft de mens. De rest is dan aan hem.

_________________
色不異空、
空不異色、
色即是空、
空即是色。

Beste Kukai,

Natuurlijk heeft alles een innerlijke wetmatigheid. Binnen dualiteit, dat is alles wat verschijnt, is er een innerlijke wetmatigheid.
Soms zijn de uiterlijke regels strijdig met de innerlijke wetmatigheden. Dan gaat de mens zich beperkt voelen.
Zoals bijvoorbeeld een kind mag niet bij het gasfornuis komen. Dit is een heel legitieme regel om het kind te beschermen tegen verbranding. Als die regel er niet is kan het zijn dat er iets gebeurd waar het kind voor zijn hele leven last van blijft houden. Dan is de regel ten dienste van het welzijn van het kind.
Er zijn ook regels die ten dienste zijn van het welzijn van het economisch belang, waar het menselijk belang ver te zoeken is. Daar komen regels uit voort die niet in overeenstemming zijn met de mens. Dit roept hoe dan ook re-actie op.
Ook innerlijk, dat vroeg of laat uiterlijk wordt. Dit is een innerlijke wetmatigheid waar men weinig rekening mee houdt.
Zo roepen wij heel wat rampen over ons heen louter en alleen doordat wij geen rekening meer houden met ons eigen innerlijk.
Alle gebeurtenissen, alle ervaringen wijzen ons de weg naar binnen. Daarom ben ik het niet eens met je conclusie: "De mens is geen spiritueel wezen, maar heeft een spiritueel wezen. En het spirituele wezen, heeft de mens. De rest is dan aan hem."
Het wezen van een ieder is het zelfde en is per definitie spiritueel. Het ligt aan het bewustzijn van je zelf welke innerlijke wetmatigheden je trouw aan bent.
Geloof je bijvoorbeeld niet in het innerlijk beeld van de ridder op het witte paard, dan zal je sneller genoegen nemen met minder. Je eigen bewustzijn creëert en bepaald of je hier nu bewust of onbewust van bent. De innerlijke spirituele wetten zijn voor een ieder van toepassing echter of je hier voor wilt buigen is de keuze van een ieder.

Goed gezegd. Ik zou graag willen toevoegen dat jouw verhaal van het gasfornuis ook hier van toepassing is. En mensen branden zich constant aan vuur, maar dit is geen "slecht" iets, het is eerder iets dat is. Sommige mensen moeten zich aan het vuur branden en er dan van weg schrikken, andere mensen moeten leren om ontzag te hebben voor natuurlijke krachten, anderen moeten weer leren dat je van pijn ook sterker kunt worden. Dit komt wel een beetje overeen met de populaire gedachte dat men leeft om te leren, maar net zo goed leert men ook om te leven, en om, nog belangrijker, uiteindelijk te sterven.

_________________
色不異空、
空不異色、
色即是空、
空即是色。

Je schreef: "Dit komt wel een beetje overeen met de populaire gedachte dat men leeft om te leren, maar net zo goed leert men ook om te leven, en om, nog belangrijker, uiteindelijk te sterven."

Natuurlijk zal een ieder op zijn eigen manier zijn of haar eigen lessen leren. Alleen de laatste zin snap ik niet van je. Wat is volgens jou dan dood en leven?

Dood is decreatie en en tijdens het leven leef je met dat besef. Het is een regel, een wet. En sommige mensen kunnen daar goed mee omgaan, anderen iets minder. Het is misschien de meest fundamentele regel in het leven, die alle andere regels kleur geeft. Daarom denk ik dat het een belangrijk onderdeel van het menselijke bestaan is om te overdenken, want eens is de tijd op, en dan is het te laat er nog stil te bij gaan staan.

_________________
色不異空、
空不異色、
色即是空、
空即是色。

Je schreef: Dood is decreatie en tijdens het leven leef je met dat besef.
Voor mij is dood helemaal geen decreatie. Decreatie en creatie tijdens het leven en de dood worden gezien in dat wat groter is dan decreatie en creatie. Dat wordt nooit geboren en sterft nooit. Als je jezelf daarin wortelt ben je nooit geboren en sterf je nooit.

En om je daar in te wortelen, moet je dat deel van jezelf decreeeren wat zich verzet tegen opname in dat wat voorbij creatie en decreatie is. Ik ben geboren en ik sterf met dat deel van mij waarin het supernatuurlijke nog niet is ontwaakt. Leven draait voor mij dus om het vinden van dat supernatuurlijke, en dat is voornamelijk een hele lange zoektocht naar iets dat om te hoek is, maar waarvoor je in tegenovergestelde richting over deze aarde heen moet lopen.

_________________
色不異空、
空不異色、
色即是空、
空即是色。

Je schreef: "En om je daar in te wortelen, moet je dat deel van jezelf decreeeren wat zich verzet tegen opname in dat wat voorbij creatie en decreatie is."
Dit is geheel mijn ervaring niet. Het werkt bevrijdend. Het verzet is er alleen als je de eerste stap nog niet hebt gemaakt. Daarna weet je wat voor positiefs het oplevert en dan zeur je niet maar ga je voort op je pad die je steeds lichter en vrijer en totaal jezelf maakt.

Je schreef: " Ik ben geboren en ik sterf met dat deel van mij waarin het supernatuurlijke nog niet is ontwaakt."
Dit is onmogelijk. Alleen het denken sluit het supernatuurlijke uit. Zonder het supernatuurlijke zoals jij dit noemt besta jij en het leven niet.

Je schreef: " Leven draait voor mij dus om het vinden van dat supernatuurlijke, en dat is voornamelijk een hele lange zoektocht"
Natuurlijk is het enige dat echt telt in het leven het vinden van het supernatuurlijke. Al het andere is puur tijdsverdrijf. Hoe lang de zoektocht duurt ligt volledig aan jezelf en of je iemand tegen komt die je de juiste kant op wijst. Dit kan helpend zijn om het supernatuurlijke meer de ruimte te geven in je leven omdat er handen en voeten gegeven wordt door naast je te gaat staan. Heb je iets beters te doen dan het vinden van het supernatuurlijke? Lang en kort zijn ideeën in de tijd. Daar het supernatuurlijke tijd en tijdloosheid omvat.

Je schreef: "naar iets dat om te hoek is, maar waarvoor je in tegenovergestelde richting over deze aarde heen moet lopen."
Als je bedoelt met de tegenovergestelde richting; uiterlijke zaken versus innerlijke zaken dan snap ik het. De stilte opzoeken in plaats van vertier. Alleen dat doen waarvan jij voelt dat het goed is. Weet je dat dit zo veel goeds oplevert. Je krijgt er een bruisend en spannend leven voor terug waar jij de held in speelt omdat jij niet mee gaat met het gangbare maar met je zelf. En.... er is op dit moment een grote beweging juist deze kant op. Dus misschien wordt dit de weg van het gangbare wel.

Bij deze opmerkingen raak ik je even kwijt, waar verwijs je naar als het hebt over 'het'?



Juist omdat het supernatuurlijke supernatuurlijk is, is het geen onderdeel van het natuurlijke, zo evenmin is het natuurlijke onderdeel van het supernatuurlijke. Het zijn twee van elkaar gescheiden 'rijken', en de mens is een wezen die zich dat beseft, en dus de een zekere link tussen de twee vormt, zonder echt verder als medium te functioneren. Als mijn natuurlijke lichaam dus sterft, heeft dat geen gevolgen voor hetgeen van mij dat in het supernatuurlijke bestaat, en andersom.



Hier ben ik het helemaal met je eens.



Ik bedoel eerder iets wat je kunt vergeleken met het geloof ik vrij bekende verhaal van de man die naar zijn verloren sleutels zoekt onder het licht van een lamp 'omdat dat makkelijker zoekt'. Dat de sleutels er liggen, dat is voor de man zeker, maar hij moet echter ook gaan zoeken buiten het licht van de lamp, hoe moeilijk en tijdrovend dat ook is.

_________________
色不異空、
空不異色、
色即是空、
空即是色。

Citaat:
Dit is geheel mijn ervaring niet. Het werkt bevrijdend. Het verzet is er alleen als je de eerste stap nog niet hebt gemaakt. Daarna weet je wat voor positiefs het oplevert en dan zeur je niet maar ga je voort op je pad die je steeds lichter en vrijer en totaal jezelf maakt.


Je schreef: "Bij deze opmerkingen raak ik je even kwijt, waar verwijs je naar als het hebt over 'het'?"

Bij 'het'verwijs ik naar het supernatuurlijke zoals jij dit noemt. Zelf noem ik de Liefde, de stilte, God, de Bron, het NU. Nu daar leven wij continue in ook al denken wij ons er soms uit. In het Nu vinden alle ervaringen plaats ook de overdenkingen vanuit het verleden. Haal het NU weg en heel de schepping is weg.

Je schreef: "Juist omdat het supernatuurlijke supernatuurlijk is, is het geen onderdeel van het natuurlijke, zo evenmin is het natuurlijke onderdeel van het supernatuurlijke. Het zijn twee van elkaar gescheiden 'rijken', en de mens is een wezen die zich dat beseft, en dus de een zekere link tussen de twee vormt, zonder echt verder als medium te functioneren. Als mijn natuurlijke lichaam dus sterft, heeft dat geen gevolgen voor hetgeen van mij dat in het supernatuurlijke bestaat, en andersom."

Het Nu zoals ik het supernatuurlijke noem is er altijd ook al denk je jezelf er van weg of doe je net of het niet bestaat. Zonder het NU is er geen leven mogelijk. Dus als je sterft, sterft er een lichaam maar dat wat je eigenlijk bent kan niet sterven. Het leuke is dat iemand dat jaren geleden heeft gemeten. Er vertrekt 21 gram uit je lichaam tijdens het sterven. Wat vertrekt is levengevend en ervaringsgevend want een dood lichaam ervaart niet meer. Je kan er tegen schreeuwen en ook al functioneren de oren naar behoren, er komt geen reactie van het dode lichaam. Er is dus een afwezigheid van iets door het sterven. Dat Iets dat is supernatuurlijk en dat ben jij. Dat voelt aan als totaal JIj.

Dus als ik het goed begrijp zie jij het menselijk bewustzijn als iets wat als het ware verstrikt is in een web van supernatuurlijke krachten die op hem inwerken? Als jij zegt dat alles in het 'NU' plaatsvindt, bedoel je dan dat alles feitelijk samenvalt in 1 enkel moment en dat alles wat heeft plaatsgevonden en nog gaat gebeuren allemaal slechts de functie is van dat moment?

_________________
色不異空、
空不異色、
色即是空、
空即是色。

Je schreef: "Dus als ik het goed begrijp zie jij het menselijk bewustzijn als iets wat als het ware verstrikt is in een web van supernatuurlijke krachten die op hem inwerken?"
Nee, het is immanent aanwezig. Is voorwaarde voor al het leven en de gebeurtenissen hierin. Het heeft geen vorm en toch geeft het vorm.

Je schreef: " Als jij zegt dat alles in het 'NU' plaatsvindt, bedoel je dan dat alles feitelijk samenvalt in 1 enkel moment en dat alles wat heeft plaatsgevonden en nog gaat gebeuren allemaal slechts de functie is van dat moment?"
Als je denkt aan het verleden, vindt het in het moment dat je er over denkt, het NU, plaats. Als je aan de toekomst denkt vindt dit ook in het NU plaats. Kortom het hele leven bestaat uit NU en niets anders. In het NU wordt je geboren, in het NU beleef je alles met heel het kleurenpalet en in het NU sterf je. Je kunt nooit uit het NU zelfs al zegt het denken dat dit niet kan. Dit denken vindt ook plaats in het NU. Je kunt er nooit uit en je kunt er nooit in want je bent het NU.
Daarom is een kleine korte overdenking van mij:
De eeuwigheid is er al
NU
In de tijd.