Citeer:
Conclusie; Het universum bestaat niet. Heeft nooit bestaan. En zal nooit bestaan.
Bij het lezen van die zin krijg ik heel erg de neiging om droog op te merken:
"Existance is overrated."
Maar dat is meer mijn bijdehandheid, dan mijn overtuiging.
Dergelijke theoriën geven mij altijd barstende hoofdpijn als ik er langer over na denk dan 5 minuten, hahaha.
Ik heb zo'n vermoeden dat ik het wel zou kunnen bevatten, als ik meer procent van mijn hersenen zou gebruiken.
Maar ja, hoe doe je dat op commando?
Ik ben er van overtuigd dat het universum reïncarneerd, net als de levensvormen die er in leven.
Alleen doet het universum er vele malen langer over.
Dus is er mijns inziens wel een "na", de tijd word "ge-reset", als het ware.
Waar ik dan echter wel weer in de war raak, omdat ik ook geloof dat tijd niet rechtlijnig is.
Onze tijdstelling en beleving wel, om het overzichtelijk te houden, denk ik.
Maar tijd zelf niet.
Mijn hersenen zijn, naar mijn mening, goed in staat om een indeling te maken in verleden, heden en toekomst, maar ik ervaar herinneringen en toekomstdromen net zo intensief en met dezelfde emoties als het heden.
Schijnbaar zou een scan ook aantonen dat de hersenen geen onderscheid maken; hetzelfde deel is actief wanneer je je iets herinnerd, ziet of verwacht.
Misschien suggereerd dat dat tijd een illusie is? Of een gereedschap, een "tool"?
Of het navigatiesysteem van het bewustzijn?
Pffff, daar is de hoofdpijn.
Ik hoop dat ik hier een beetje heb kunnen bijdragen.