beste allen, nou, ik geloof, dat de discussie is gestart. Allereerst moet er iets van mijn hart, op deze mooie vrije maandagmorgen. Ik zei in mijn voorzetje: God houdt van mij en ik van God. Nou ja, als ik dat zo lees van een ander krijg ik kwezelassociaties. Dus dat moet ik toch even uitleggen. Ik ben geen kwezel, ik sta met mijn benen op de grond. En ik ben niet, zoals Nachtschaduw zegt: een zwak mens. Toch begrijp ik het wel: ik ben zelf ook een blauwe maandag atheist geweest. Maar ik ben gaan zoeken, niet uit ellende of houvast maar uit nieuwsgierigheid. En heb toen wel erg veel mensen gesproken, soms zwak vaak niet, met ervaringen op dit gebied. En die ervaringen had en heb ik ook genoeg gekregen om te zeggen: er is een leven na de dood, er is iets in de mens dat doorgaat, er is een kracht, die ik ervaar, dat soort dingen. Dus ik bestrijd, dat mensen die geloven zwak zijn. Maar als ik er een schepje boven op mag doen? Ik vind zelf mensen die niets geloven, vaak nogal rationeel en ze vertrouwen alleen op hun eigen denken en wat de boer niet kent dat vreet hij niet. En wat je niet kunt zien, dat bestaat niet. dat soort types.
Ik vind het best hoor, maar wisten jullie dat wetenschappers pas zijn toegekomen aan 5 % van de realiteit? De rest kunnen ze niet verklaren. En het is net als met sommig dokters: wat ze niet kunnen verklaren, dat bestaat niet. Dus de patiënt stelt zich aan. Mijn hond hoort geluiden die ik niet hoor. Bestaan ze dan niet ? Kortom Natasha, Nachtschaduw kijk eens verder dan je neus lang is, want er is een hele mysterieuse buitenwereld om ons heen. Ik zelf kan wel een paar voorbeelden noemen; 1. Ik heb regelmatig contact met overleden persoonlijkheden, weet wat ze tegenwoordig doen, krijg soms duidelijke boodschappen die ik door mag geven, heb bewijzen van de echtheid van het contact. Haha, het gaat verder goed met me hoor. Gewoon gezond mediamiek! 2. Mijn mooiste ervaringen zijn niet verliefdheid, een mooie natuur of een lekkere vrijpartij, ook al heb ik die uitgebreid (gehad). Maar mijn religieuze ervaringen, zoals bovenaards geluksgevoelens, blisservaringen in, maar ook buiten een kerk, die onverklaarbaar zijn vanuit mijn gewone persoonlijkheid, contact met energetische wezens om me heen, zoals de landschapsengel van een bepaald gebied, die mij de weg wijst naar de mooiste plekjes (Elisabeth Jenkins heeft daar een mooi boek over geschreven, De terugkeer van de Inca's). Kortom al die ervaringen maken, dat ik ben gaan zien, dat niet de materie de geest maakt maar de geest volgt. Zoiets. En om op de vraag van Tom te antwoorden. Ik zei ergens: "Ik houd van God en God houdt van mij. En de rest dat kan nog wel wat beter". Wat ik daar mee bedoelde ? Nou ik bedoelde, dat wij in een evolutie zitten van beest naar geest, dat de mensheid zich langzaam ontwikkelt, dat we nog een lang weg te gaan hebben met zijn allen, dat wij God's handen op aarde zouden moeten zijn, maar we hangen meer het voetenwerk uit. En dat we er nog best wel een zootje van maken. Dat God een beetje machteloos is als wij met onze vrije wil losgaan. Als ik van stress op mijn werk eindeloos koffie drink en dan een maagzweer krijg, mag ik dan God de schuld geven? Kijk naar je eigen, zou ik zeggen. Wij hebben ook eigen verantwoordelijkheid voor ons kostbaar lichaam. Kortom, dat ik wel met mijn hoofd in de wolken ben maar ook met mijn voeten in de modder sta, en dat ik heel goed zie, dat we in een onvolmaakte keiharde wereld leven en dat er ook veel ellende is. Dus als ik zeg: God en ik houden van elkaar, echt ook al klinkt dat slap, dan meen ik het gewoon. Ik voel de liefde van een groter iets voor mijn kleine persoontje, en ik voel me regelmatig geholpen, en gekoesterd. maar... ik heb en zie ook ellende. Zoiets. Nou groetjes maar weer. Frenkie Oosterveen
|