Tom schreef:
Ik ben het met Mirror eens, je ziet alleen met die persoon zijn niet als belemmering ofzo. Je wil niet eens bij iemand anders op die manier zijn. Je kan vriendschappen hebben, enorm goede, maar je hebt geen behoefte aan sex en zoenen met deze mensen.. Je wil juist alleen met je partner zijn.
Je bedoelt, "ik" heb geen behoefte daar aan, "ik" wil juist alleen met m'n partner zijn. Ik denk, even kort door de bocht, dat de menselijke ervaring met vreemdgaan wel bewijst dat dit niet altijd zo is voor iedereen, ook niet voor monogame mensen.
Citeer:
1. Als je ZO praat LEEST dat vrij IRRITANT, maar misschien ben IK de enige DIE DAT vindt.
Het is bijzonder irritant als je op die manier nadruk legt op woorden waar geen nadruk op ligt in de zin
.
Citeer:
2. Als je per se dat soort intimiteit met meerde personen wil hebben krijg ik eigenlijk het gevoel dat je een beetje te geil bent :p
Volgens mij is dat vrij natuurlijk. En het is wel vreemd om een oordeel te maken over wanneer iets "te" is puur gebaseerd op wat de normaliteit is. Wat ook nog negeert dat er wél veel mensen zijn die die behoefte hebben, dus je gaat uit van een geïdealiseerde normaliteit. Als iedereen altijd gebukt loopt, dan is rechtop "te" rechtop. Enz.
Citeer:
Want wat is er mis met gewoon vrienden zijn, als het enige dat je niet kan doen dat soort dingen zijn? Waarom zijn die zo erg nodig met meerdere personen?
Er is niks mis mee om met iemand gewoon vrienden te zijn, maar je bagatelliseert wel onwijs het genot, de vreugde en het plezier van seksueel intiem zijn met iemand.
Laat ik de vraag eens omdraaien: waarom is het zo erg nodig dat het maar met één persoon is? Want als je van schaken houdt, zeg je toch ook niet: waarom moet je zo nodig met meerdere mensen schaken? Als je van wandelen houdt, zeg je toch ook niet: waarom moet je zo nodig met meerdere mensen wandelen? De liefdesrelaties zoals wij die kennen zijn een
totale uitzondering op alles wat logisch en vanzelfsprekend is. Geen énkele andere activiteit wordt van verwacht dat je het beperkt tot één persoon. Nada. Noppes. Niks. Dus als je gaat vragen "waarom is het nodig?" dan is de 'monogamist' degene die moet uitleggen waarom het zo nodig is dat dit geval afwijkt van de regel.
Waarom is het zo nodig dat je je beperkt tot één persoon?? Ik vind het volstrekt onlogisch tenzij er dus een soort geheime behoeftigheid speelt.
Citeer:
3. Ben jij ooit echt verliefd geweest?
Ja één keer, op een internet vriendin... ik destabiliseerde ervan, m'n brein ging gekke dingen doen. Ik werd super empathisch. Maar ik heb verder geen ervaring met een dergelijke liefdesrelatie waarin je allebei op elkaar verliefd bent. Ik geloof echter dat verliefdheid niet nodig is om de 'monogame eis' te ervaren in jezelf..
HeavenBoy schreef:
Het valt me op dat vriendschappen/partners als "hokjes" worden beschouwd?
Is dit negatief bedoeld?
Wel, het is bedoeld als een constatering maar ik persoonlijk zie het als iets negatiefs. Ik snap niet waarom harde demarceringen nodig zijn. Met veel vrienden zul je gewoon überhaupt niks seksueels hebben. Dat ligt in de aard van de relatie, in de aard van jij-en-haar. Met andere zul je het misschien wel hebben. Dat ligt dan ook in de aard van de relatie. Dat is iets natuurlijks, daarover hoef je geen beslissing te nemen, of dat er is of niet. Het is er of het is er niet. Of het er is kan ook veranderen aan de hand van ervaringen tussen beide personen, natuurlijk.
Citeer:
Ik vind dan bijvoorbeeld (en misschien vind je dit hokjes plaatsen) dat ik met sommige goed kan praten, met de andere kan ik weer actiever mee zijn in sport bijvoorbeeld, en andere vind ik weer beter mee om te gaan winkelen, noem maar op.
Voor mij is echt niemand eigenlijk op het zelfde niveau. En gelukkig maar, dan zou het onoverzichterlijk bij mij zijn. Het enige wat wel op gelijk niveau is bij mij: Dat iedereen waar ik bevriend mee ben of mag, bij mij mag aankloppen als die ene zijn/haar hart moet gaan luchten.
Dit is juist níet hokjes plaatsen wat je nu doet. Wat je nu doet is afgaan op de unieke relatie die je met een andere persoon hebt, iets wat simpelweg bestaat tussen twee energiesystemen. Een natuurlijke dynamiek die verschilt van persoon tot persoon.
Maar: wat je nu zegt over vriendschappen kun je ook zeggen over liefdesrelaties! Met de ene liefdesrelatie kan je goed praten, met de andere kan je weer actiever zijn in sport bijvoorbeeld, etc. etc. In de monogamie is het idee dat er één partner moet zijn die in AL je behoeftes voorziet. Dat is natuurlijk schier onmogelijk. Maar dat is wel het idee. Die ene persoon moet een aantal essentiële behoeftes van je vervullen, een aantal essentiële onzekerheden bij je wegnemen. Dat is erg veel om te vragen van één persoon.