binnenspiegel schreef:
Iemand die aan psychoses lijdt komt zelden tot inzichten over zichzelf... Psychoses zijn episodes waarin mensen zaken waarnemen buiten of in hun lijf die niet werkelijk zijn... Ik heb nog nooit van een patiënt gehoord die na of tijdens een psychose aangaf: " Wow, door deze trip ben ik zoveel wijzer over mezelf als persoon geworden! Ik ben eigenlijk best oke zoals ik ben... Maar ik denk dat ik maar eens minder vet ga eten want daar wordt ik depressief van..."
Psychoses hoeven niet ten alle tijden negatief te zijn. Zo heb ik ook iemand behandeld die echt de meest prachtige dingen meemaakte tijdens zijn psychoses ( meer vanuit de religieuse hoek, maar deslaniettemin, de beste man had prachtige ervaringen waar hij me veel over verteld heeft...)
Ik heb zelf veel gehad aan mijn psychoses. Voor mij waren het verkenningen van allerlei ideeën en overtuigingen. Die nogal "van de wereld" waren maar desalniettemin boeiend en nuttig. Een vriend van me zegt ook een rijker mens te zijn geworden van zijn psychoses. Hij denkt nog steeds na over de thema's die toen aan bod kwamen. Een andere vriendin van me ziet haar psychose ook min of meer als een transformatieproces. Ik ken ook iemand die de inhoud van haar psychoses wil gebruiken als onderwerp van een soort van psychotherapie, omdat ze denkt dat het iets over haarzelf vertelt.
Er zijn ook mensen die zichzelf zo erg als slachtoffer zien dat ze vinden dat een psychose alleen maar negatief is, en er dus, per definitie, niets positiefs uit te halen valt. Zij zijn daar dus ook niet naar op zoek en komen het niet tegen.
Maar hoe het ook zij, de inhoud van een psychose is altijd persoonlijk gekleurd en voor iedereen anders. Kan haast niet anders dan dat er thema's uit het onderbewuste van de persoon zelf aan bod komen. Arendsoog van dit forum gelooft dat, onder de juiste begeleiding en omstandigheden, een psychose gebruikt kan worden om therapie mee te geven (op een soort van sjamanistische manier). Ik heb zelf nooit gehallucineerd (in enige mate) dus ik kan er uit eigen ervaring niet veel over zeggen. Ik weet wel van mijn moeder, dat ze precies die dingen hallucineerde waar ze het meest bang voor was. Het waren altijd haar eigen angsten die naar voren kwamen.
Dus ik zie geen aanwijzing om te geloven dat hallucinaties compleet willekeurig zijn, en als ze niet compleet willekeurig zijn, dan weerspiegelen ze iets, en als ze iets weerspiegelen, dan is het, in zekere zin, geen totale onzin.
En hallucinaties onder invloed van tripmiddelen hoeven ook zeker geen onzin te zijn en volgens mij zijn er zeer veel mensen die zeggen er iets (of veel) aan gehad te hebben.
Ik ken het verhaal van een vrouw die een tijdelijke 'uitval' heeft meegemaakt van haar complete linker hersenhelft. Al haar waarneming verloor structuur en onderscheiding. Ze zag een telefoon, maar kon die niet als zodanig herkennen. Etc. Volgens mij was ze zelf psychiater. Ze heeft er ontzettend veel aan gehad. Tijdens trips kan het volgens mij ook gebeuren dat er een soortgelijk verlies aan onderscheid optreedt tussen zelf en wereld. Wat tot interessante inzichten kan leiden.