Ik ben in mijn speurtochten door het leven een aantal keer een denker tegengekomen die ik een materiële spiritueel zou noemen.
De eerste keer was het boek
Poison for the Heart van de auteur Kevin Solway. Hij, en zijn spirituele mede-denkers, beroepen zich puur op de ratio om door te dringen tot de waarheid over het leven.
Eén van de gedachten die ze centraal stellen is dat causaliteit het centrale principe is van het leven. Alles wordt veroorzaakt door iets anders.
Zij beargumenteren daarom dat jij als mens nooit 'begonnen' bent te leven op aarde. Jouw leven had geen beginpunt wat je kunt onderscheiden op een niet-arbitraire manier. Het was niet bij je geboorte, en het was niet bij je verwekking. Je verwekking zelf was ook weer het gevolg van andere processen. Als 'jij' na je verwekking levend was, dan moesten de processen die daar aanleiding toe gaven, ook levend zijn. Je bent dus nooit geboren en je zult nooit sterven. Sterker nog, Er is niet eens een 'jij' wat zich kan onderscheiden van de rest van het universum.
Omdat alles door iets veroorzaakt is, kan er geen begin geweest zijn - misschien wel aan het universum, maar dan was er iets wat daarvóór was. Ook kan er geen einde zijn.
Een andere materiële spiritueel is cosmologist Brian Swimme met zijn boek
The Universe is a Green Dragon. Hij beargumenteert dat alles wat nu bestaat, al bestond ten tijde van de oerknal, die hij de Grote Vuurbal noemt. Alle materie is gevormd uit de hitte van die vuurbal. Alle sterren en planeten, en alle levensvormen op die planeten.
Dat betekent dus dat die sterren niet bestaan "in" het universum maar dat ze gevormd zijn "uit" het universum. Dit geldt dus ook voor mensen. Eigenlijk hebben wij geen identiteit die losstaat van het universum zelf.
Het universum heeft dus levensvormen gecreëerd uit zichzelf. Dat impliceert dat het universum zelf ook leeft. Doorgaans gelooft men dat het leven een PRODUCT is van het universum maar geen DEEL is van het universum. Dit is dus niet zo. In de gangbare visie kunnen we volhouden dat sommige dingen IN het universum levend zijn, maar dat het universum als geheel dit zeker niet is. In de nieuwe visie is dit een logische tegenstrijdigheid.
Het universum heeft dus levensvormen gecreëerd. Het heeft dit gedaan middels het principe van causaliteit dat zich uit in een proces van evolutie. Het heeft talloze levensvormen gecreëerd, maar het meest interessante is dat er uiteindelijk een levensvorm uit kwam die zo zelfbewust werd dat zij in staat was om
terug te gaan kijken op de rest van het universum.
Als het universum een mind had, dan zou het misschien zeggen "kijk, daar ben ik, in de vorm van een mens genaamd Xen." Maar het universum als zodanig is onbewust en
schept ook onbewust. Er zit geen bewuste intentie in het proces van evolutie. Er zit een dynamiek achter en dat leidt tot een bepaald resultaat. Maar die laatste levensvorm, de mens.. op deze planeet. Die is in staat om terug te kijken op het geheel. Hij is in staat om het universum te doorgronden en haar principes te leren kennen. Hij is zelfs in staat om die principes op een
bewuste manier te gaan gebruiken.
Je zou dus kunnen zeggen dat het universum de mens heeft gecreëerd zodat het [universum] terug kon kijken op zichzelf en zelfbewust kon worden! Het universum is zelfbewust
in de mens.
"Het deel kijkt terug op het geheel en ziet haar grootsheid."
Dat is wat ik zie als de materiële vertegenwoordiging van een spirituele waarheid. In die vertegenwoordiging is een plaats voor: (a) scheppping, (b) eeuwigheid, (c) eenheid, (d) purpose, (e) bewustwording. Dit zijn waarheden die je kunt afleiden zonder te geloven in enig niet-materiëel element.
Het lijkt er dan ook op dat
alle spirituele principes terug te vinden zijn in het materiële vlak.