Ik heb me heel vaak afgevraagd wat er gebeurt na de dood en dat doe ik nog steeds. De obsessie naar het vinden van een antwoord word steeds kleiner, maar zal nooit volledig uitdoven. Ik heb me vroeger steeds over een soort drempel moeten zetten om niet aan zelfdoding te doen telkens als ik de kans er toe had om toch maar niet een antwoord te vinden. Ja.. zo erg was ik er mee bezig. Uiteindelijk ben ik me gaan storten op visies van andere mensen, geloven & zelfs dieren. Door de tijd dat ik er mee bezig ben heb ik een eigen visie kunnen ontwerpen op de dood en het leven en alles wat er mee te maken zou hebben. Ik geloof, nuja.. ik ben er vrijwel van overtuigd dat reïncarnatie het antwoord is maar niet dat we op deze aarde onze volgende ( en vorige) leven(s) hier leven of hebben geleefd .. nee hier op deze plek, de plek waarop jullie dit kunnen lezen is slechts een test. Ik kan er niet bij dat ik al meerde levens zou hebben geleefd want dan zou ik al antwoord hebben gehad op zoveel vragen en die gedachte maakt me nu al stront depressief. Ik wil bewust weten wat er gebeurt als ik nu word overreden door een auto, ik wil het voelen en kunnen navertellen aan mezelf. Kortom ik kijk graag uit naar de dood. Als de dood dan daadwerkelijk "niets" is buiten je lichaam dat wegrot dan zou de mens er nooit zijn moeten geweest want dat zou zonde zijn van alles.
Dit kan misschien overkomen als "WTF" maar zo is mijn gedachten nu eenmaal.
Ik ben wie ik ben