Kiro schreef:
Historisch en sociaal gezien werkt het echter niet zo, lijkt mij.
Citeer:
Als correctie van gedrag de drijfveer of het doel is van (in dit geval) penitentie, dan faalt het systeem jammerlijk.
Dat het systeem niet werkt, is precies wat ik bedoel te zeggen wanneer ik zeg dat het niet functioneel is en dat het beoogde nut niet de werkelijke drijfveer is, terwijl dat nut wel als filosofische rechtvaardiging wordt gehanteerd. Wanneer je argumenteert tegen straf zullen mensen de edele natuur van straf gaan aanvoeren om het concept te verdedigen. Het is mijn missie om aan te tonen dat straf slechts een onedele aard heeft.
Citeer:
Zo was er gisteren nog een documentaire op Nederland 3 over de doodstraf in de VS. Het kwam daar duidelijk uit de verf dat de doodstraf ten minste deels een vorm van vergelding was, en dat het genoegdoening gaf aan bepaalde nabestaanden. Daarnaast kunnen we natuurlijk moeilijk volhouden dat de persoon gecorrigeerd wordt als hij dood moet.
Dat is zeker waar, maar dat geldt ook voor de straf die God oplegt. Als je eeuwig in de hel brandt, wat is het nut er dan nog van? Echter, het nut ligt ook in de boodschap die het brengt aan de 'gelovigen'. De morele slavernij wordt niet zozeer tot stand gebracht via de correctie, maar door de angst voor de correctie. In feite zijn moraliteit en straf een en hetzelfde concept, net als schuld. Dit is één energie. We hebben het over een compleet bewustzijnssysteem dat in al haar facetten verschillende 'onderdelen' kent van een en hetzelfde ding. Al die facetten bevestigen elkaar en lijken elkaar nodig te hebben. Op het moment dat je één facet hiervan introduceert, komen alle andere facetten mee. Op het moment dat je één facet weghaalt, wordt het systeem onhoudbaar en het zal pogen dat facet te behouden. Je kunt dus alleen alle facetten tegelijk weghalen, als dat is wat je wilt. Je moet de energie, de singuliere energie, in haar geheel veranderen. Dan veranderen alle facetten mee.
Dat straf vaak door het volk wordt gezien als vergelding, is zeker waar. Vergelding is dan ook een primitievere vorm van straf. Ik durf te zeggen dat vergelding vaak de primaire emotie is die roept om straf. Vereffening. Dit is alleen het geval bij criminele zaken echter. Ik denk dat dat het onderscheid is tussen criminele en civiele wet. Bij civiele 'overtredingen' zal men niet bezonnen zijn op wraak. Ik vraag mij op dit moment af, of in landen waar eerwraak heerst, dit 'recht' ondersteund wordt door een criminele wet. Dat wil zeggen, misschien is het daar wel verboden voor een moslim vrouw om naar bed te gaan met een niet-moslim, dat soort dingen.
We hebben dus een correctie-concept, een moraliteit, een onderwijs-functie, een beheersingsmechaniek, een schuldbepaling, en daaronder nog de roep om vereffening voor geleden schade.
Citeer:
Zeker. Straf is hoogstwaarschijnlijk veel meer dimensies rijk dan enkel correctie. Voor de middeleeuwse feodale heer is het straffen van zijn horigen op zijn domein bijvoorbeeld een symbool om de sociale rangorde te (her)bevestigen en de productiekracht van de horige, zijn lichaam en beschikbare tijd uit te buiten.
Dat is het ook vandaag nog. Dan hebben we het over civiele wet. Denk aan alle regelgeving in Nederland omtrent bedrijfsvoering en zorg en weet ik niet wat.
Citeer:
Overigens een goede leestip: Michel Foucault, Discipline, toezicht en straf: de geboorte van de gevangenis. Foucault stelt bijvoorbeeld dat het gehele rechtssysteem die sociale orde in stand houdt ontstaan is rondom de koning in de premoderne periode, en dat indirect alle recht nog steeds indirect verwijst naar zulk een despoot. Ons recht is dan ook primair geïntendeerd overmacht in te perken en de 'zwakkere' te beschermen.
Waar ik meer geïnteresseerd in ben is het boek
Misdaad en Straf (of
Schuld en Boete) van Dostojevski. Dat lijkt mij een zeer interessante verhandeling over de aard van moraliteit.
Citeer:
Citeer:
Als we bijvoorbeeld kijken naar het verbod op hallucinerende middelen dan herken ik daar zeer sterk in dat de regering zich als God voelt en meent te moeten bepalen hoe mensen leven; wij ervaren dit als 'betutteling'.
Misschien zou het leuk kunnen zijn Foucaults notie van
biopolitiek erbij te nemen. Zie
biomacht:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Biomacht .
Ik denk dat je het daarmee erg ingewikkeld maakt. We hebben geen intellectuele concepten nodig om dit te kunnen begrijpen. Filosofie is toch vooral een leuke bedrijvigheid van intellectuelen die hun hersens willen laten werken. De overheid wil gewoon mensen controleren om zodoende de ideale samenleving af te dwingen. Dit is ook de aard van moraliteit: zij bedekt onze zogenaamde "primitieve, zondige impulsen" met een laag beschaving om zodoende de mens te fixen. In de religie komt dit concept terug in de "oerzonde" en het idee van de zondeval. Zelfs binnen spiritualiteit kan dit concept vaak de basis vormen van het begrip van haar beoefenaars, totdat zij bemerken dat hun geloof in hun eigen gebrekkigheid het enige probleem is dat er bestaat. God heeft de moraliteit bedacht om de mens te controleren ("gij zult...") en de mens heeft dit gewoon overgenomen (mythologisch gezien).
Ik kan je nog het volgende vertellen:
Straf is verbonden met het concept van tijd, en vergelding is verbonden met het concept van slechtheid. Wie accepteert dat tijd niet werkelijk is en op een andere manier gebruikt moet worden, wordt immuun voor straf. Wie accepteert dat er geen slechtheid in de eigen daden zit, wordt immuun voor vergelding.