Katholieke Boeddha
Ergens in de 6e eeuw voor Christus:
Zijn wortels vestigend in het adellijke geslacht van de Shakya’s, geboren uit het bloed van Sjuddhodhana en Mahamaya Gautama, vorst en zijn vrouw van Kaplavastu in Magadha, kwam Siddharta Gautama ter wereld.
Maar ja, niets is wat het lijkt, en zo ook Siddharta niet. Het lijkt een lekker jonk, maar niet is minder waar. Al snel blijkt dat hij troonopvolging niet interessant vind en na 29 jaar lang geteerd te hebben op zijn ouders’ kosten keert hij ze de rug toe en verlaat z’n ouders.
Als snel komt hij erachter dat hij zonder de droogmolen van z’n moeder en de centen van z’n vader niet ver zal komen. Terug gaan is ook geen optie, dus hij trekt verder. Als eenzaam mens, zeg maar arme, hopeloze student, komt hij bij een hele hoop mensen die doen alsof ze veel weten.
Maar ja, Siddharta weet natuurlijk wel beter en denkt zelf overal z’n antwoorden op te kunnen vinden. Meneer gaat zich onverhoopt verhongeren en doet een poging tot nadenken.
Na tig jaar van verhongering en mislukte overdenkingen kwam hij erachter dat hij eigenlijk best stom bezig is geweest. Zo labiel als hij is komt hij erachter dat hij een gave heeft: zijn geestelijke gesteldheid. Dus meneer gaat schrijven en komt met de volgende briljante verhalen: “De vier edele waarheden”; “Het achtvoudige pad”; “Drie juwelen”; “De vijf geloften”; “De drie kenmerken van bestaan”; “De vijf ophopingen”; “De Bodhisattva”; “De zeven factoren van verlichting” en zo kunnen we nog wel even doorgaan, hij noemt zichzelf dan ook maar Boeddha.
Meneer heeft dus een hele meuk verhalen en boeken geschreven, waar hij zelf ook niet echt wijzer van is geworden. Het enige wat hij met schrijven gewonnen heeft was een enkele, onverzorgde voetreis naar Rome. Gezien hij niks anders om handen had, geen vriendin, geen werk, ging meneer maar naar Rome. In Rome aangekomen komt hij aan bij de paus, de paus is de Heilige Stoel, bisschop van Rome, aartsbisschop van de Romeinse kerkprovincie, primaat van Italië, patriarch van het Westen en soeverein vorst over de staat Vaticaanstad. Tja, en toen dacht Siddharta “het kan dus nog triester”. Maar goed, zo jaloers als hij is wil meneer zelf ook zo’n tering lange titel.
Maar ja, paus worden doe je niet zomaar, meneer moest zich eerst maar eens eventjes zo kleden. Dus Siddharta gaat naar de dichtstbijzijnde 2ehands winkel en koopt daar achtereenvolgens een driekroon(voor als het regent), een witte en rode pauselijke toga(voor door de weeks en in de weekenden), een kruisstaf(ter verdediging), een pauselijke vissersring(voor de zaterdagmiddag tijdens het vissen), een draagstoel(voor als meneer moe wordt), een troon(voor de luie zondagen), en een baldakijn(voor als het koud is). Goed met deze zooi ziet hij er al uit als een echte paus, nu nog het kromme loopje en het spraakgebrek oefenen en hij kan door naar de verkiezingen.
Dan komt hij dus, in z’n nieuwe apenpakje, bij een stel mensen die zich kardinalen noemen, goed, Siddharta noemt zichzelf Boeddha, dus waarom ook niet? Deze kardinalen zijn een beetje anders, ze zitten zeg maar in een gezamenlijk isoleercel, een Sixtijnse Kapel. Dan gaan ze hun stembriefjes verbranden en aan de kleur van de rook is te zien of er een paus is gekozen.
Goed, de stemmen geteld, en de rook was wit. En je raad het al, Siddharta werd tot paus verkozen. Maar ja, zoals bij alle pauzen moeten ze eerst doodgaan voordat ze heilig verklaard worden en na een tijdje(hij was al oud) is hij dus overleden en heilig verklaard. We hebben nu dus niet alleen een heilige, maar vooral een Katholieke Boeddha.
En de moraal van dit verhaal?
Het maakt geen reet uit wat je gelooft, we komen er allemaal wel, of we nou willen of niet.
Door Paul Wetering, KC1C, 2004-2005
Het is absoluut niet mijn intentie om met dit verhaal Boeddha, Boeddhisten, de Paus en Katholieken in een negatief daglicht te zetten. Ik respecteer iedere vorm van geloof en hecht veel waarde aan ieders eigenwaarde bij zijn/haar geloof. Het enige wat ik met dit verhaal wil laten zien, zijn mijn frustraties over alle nutteloze, eeuwig durende discussies en oorlogen over het geloof. Ik wil mensen aan het denken zetten, waarom maken mensen altijd zo’n probleem over het geloof? Is de kerk soms belangrijker dan het geloof?
_________________ weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
|