Idd.
Ik heb ooit een mooie gedicht geschreven.
No difference
In this world of emptyminded numbness,
is a light that shine so bright.
Some call it love, some call it God,
others say Allah, maybe Buddha.
I say stick with the light
and feel it's warmth.
It doens't matter how you call it,
it remains wonderfull and pure.
Fulfilled with hope,
happyness and peace.
So call it what you want,
it won't make a difference anyway.
Het christendom, mooi om te zien hoe mensen bij elkaar kunnen komen om zo'n mooie bron van liefde te eren.
De sfeer is dan goed, fijn om gelukkige mensen te zien.
Jammer, hoe kortzichtig ze reageren op spiritualiteit, terwijl het christendom hier wezenlijk een onderdeel van is.
Onbegrip, waar we vaak op stuiten, jammer, maar wetende wat we aan ons eigen geloof hebben, wetende wat we aan onze eigen waarheid hebben, zien we dat we een ieder rescpeteren, een ieder in zijn/haar waarde laten, om zo te voelen dat je een goed en mooi mens mag zijn.
Toegeven dat je ook fouten maakt, just human after all, maar wel deze verbeteren en er van leren.
Wijs worden door je fouten, leren van fouten van anderen, zodat je ze zelf niet hoeft te maken.
Kijken, observeren, oordelen voor jezelf, maar niet veroordelen.
Dat is mijn waarheid, dat is mijn geloof en ik voel me er goed bij.
Om even terug te komen op het kruisigen, het verlaten van ons ego, moet ik zeggen dat het een moeilijke opgaaf is.
Helemaal in deze harde maatschappij. Hoe vaak betrappen we onszelf wel niet op niet helemaal tolerant gedrag, je ego zul je niet helemaal kunnen afstaan in deze maatschappij, je kan altijd vriendelijk blijven, maar soms kun je de confrontatie niet uit de weg.
En in deze maatschappij kun je jezelf niet wegcijferen, want dat doen anderen al genoeg voor je, dus soms moet je keuzes maken die voortkomen uit het ego.
Het ego is een wezenlijk onderdeel van ons overleven en bestaan in de huidige maatschappij en daarom zullen we het niet volledig kunnen verlaten.
Maar desalniettemin kunnen we wel ons ego verkleinen, tot het puur noodzakelijke om zo toch te kunnen overleven en bestaan in de huidige maatschappij en toch onze spirituele bewustwording kunnen versterken en ontwikkelen.
Zo komen we dus wel heel dicht bij de pure verlichting, om het zo te noemen, maar of we er volledig kunnen komen in deze maatschappij weet ik niet. Ik denk het niet.
We hebben 2 lijnen in ons bestaan, de aardse en de spirituele. Je word eerst op aarde gezet en vervolgens kun je pas gaan denken.
Zorg dus dat je aardse lijn goed loopt, zorg dat je kunt overleven en bestaan in het nu en bekijk aan de hand daarvan hoe je je spirituele lijn kunt ontwikkelen.
Lopen deze 2 precies samen, in pure balans, dan kun je zeggen dat je je ego hebt verlaagd tot een niveau waarop je alleen het noodzakelijke gebruikt en zo kom je toch tot het hogere bewustzijn.
Een moeilijke opgaaf, want hoe makkelijk is het om je ego de vrije loop te laten gaan.
Net als op school, allemaal hoge cijfers op je rapport en één rottige onvoldoende haalt je hele gemiddelde naar beneden.
Dan moet je weer hard werken om je gemiddelde weer omhoog te krijgen.
Als we ons dus bewust worden van elke fysieke en mentale stap die we nemen, kunnen we zorgen dat we het ego verkleinen en ja, dan mag je spiritueel zo bewust worden dat je heel dicht bij de Bron, God, Boeddha, Allah, of wie dan ook mag staan.
Dan kun je jezelf helemaal ontlasten, door je inzet in het spirituele.
Heerlijk om over na te denken.
Mijn korte conclusie: Leven is leren.
Groeten Paul!
_________________ weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
|