Ik zit met een aantal klachten en over de meeste klachten staat al veel vermeld op dit forum, maar toch zou ik graag mijn eigen verhaal en problemen aan jullie willen voorleggen in de hoop dat ik wat antwoorden krijg waar ik echt wat mee kan.

Ik ben nu 17 jaar en ben altijd vrij populair geweest. Ik kon het altijd met iedereen goed vinden en kon op elk sociaal niveau wel praten. Sinds mijn ouders gescheiden zijn merk ik echter dat alles een stuk moeizamer gaat. Het begon ongeveer anderhalf jaar geleden. Ik ben zelf zangeres en merkte dat ik ineens geen kick meer kreeg van het optreden. Ik was niet zenuwachtig, deed mijn ding wel en was weer klaar. Steeds meer dingen werden zo oppervlakkig en ik zit nu al meer dan een jaar zonder vrijwel enig gevoel. Het enige gevoel dàt ik heb is dat ik ''eruit'' wil.
Ik heb ook bekende klachten zoals die op dit forum ook veel besproken worden zoals vermoeidheid, onverschilligheid, een leeg gevoel, ik voel me nergens meer thuis en gevoelens van eenzaamheid. Ik merk dat ik steeds minder goed met mensen ergens over kan praten, waar moet ik met mijn vrienden over praten?

Ik merk wel dat de scheiding van mijn ouders mij erg gevormd heeft.
Ik heb snel door wat anderen vinden of wat hun problemen zijn. Klasgenoten en ''vrienden'' hebben niet door dat er iets met mij aan de hand is en vinden mij nog steeds even aardig als eerst, maar voor mij is het heel anders geworden. Net of ik nergens meer plezier in kan hebben. Alles gebeurt in een sleur en lijkt zinloos.

Ik ben hiervoor doorverwezen naar de reguliere zorg (psychologen, psychiaters) maar dit heeft tot nu toe nog niets geholpen. Door te praten heb ik wel door wat mijn problemen zijn, maar heb nog steeds niet door hoe ik dezen nou moet oplossen. Ze hebben op mij het stickertje ''dysthyme stoornis'' geplakt, maar hier kan ik zelf niet zoveel mee. Ik wil liever niet aan de zware medicijnen. Ik weet gewoon inmiddels wel wat er ''fout'' is, maar wil gewoon concrete dingen hebben die ik kan aanpakken.

Ik hoop dat iemand hier dingen uit herkent en mij tips kan geven over hoe ik het beste kan beginnen met het oplossen hiervan.

Het enige gevoel dàt ik heb is dat ik ''eruit'' wil.

Je zit vast in jezelf en je zegt het bovenstaande? Waar wil je uit, waarom wil je eruit. Ik denk dat je, je moet concenteren op deze vraag, want dit raakt naar mijn gevoel de kern. Niemand kan voor jou bepalen wat en hoe dat weet alleen jij?

_________________
Alle antwoorden zitten in jezelf en zijn direct voor jou beschikbaar. Vertrouw daarop!

heyhey
ik herken het ook zeker..


dit vooral..
en ook dat niks meer een kick geef..

je kan natuurlijk ook hulp zoeken in t spirituele he? je heb genoeg therapiën..
zelf zit ik bij regressietherapeut
en wil misschien nog gestaltherapie doen
en ben ook doorverweze naar een psychiator.. dus ja k doe van alles wat.. maar tot nu toe helpt t ook allemaal niet echt.
als k bij die regressietherapeut ben geweest voel k me wel beter hor, alleen meestal verdwijnt dat weer..
dus k zoek nu ook gewoon wat anders..

succes iig

_________________
Ik maak een ontdekkingsreis, met als eindbestemming; mezelf

Dankjewel
Inderdaad is het misschien ook handig om in spirituele groepen te zoeken naar hulpverleners, maar het leek me handig om eerst jullie eens te vragen of jullie oplosingen zouden weten.
Wat ik met vastzitten in mijzelf bedoel is dat ik in een vicueuze cirkel met mijn negatieve gevoelens zit. Doordat veel dingen slecht gaat reageer ik negatief op anderen en gaat alles nog minder goed. Ditzelfde geldt voor mijn gevoel, ik haal mezelf daar mee onderuit. Wat ik dus bedoel is dat ik met de dingen van binnenuit niet meer veel kan en dat ik factoren van buitenaf nodig heb, iemand die me een beetje begeleidt. Misschien kan ik die toch het beste zoeken in het spirituele circuit.

_________________
Just the fact that I'm different doesn't make me crazy.

Dit probleem heet ook wel 'mens-zijn'. Ga je nog wel een aantal jaar last van hebben, dus zet je maar schrap!

Ik herken het zo goed..

Jij hebt geen hulpverlener nodig maar gewoon een hele goede vriendin. Vertel eens wat je dwars zit aan een van je beste vrienden, en vraag hem/haar jou te helpen. Als iemand regelmatig positieve opmerkingen tegen je maakt (je kunt dat zo goed oid) dan kom je vanzelf met positievere gevoelens te zitten en kom je vanzelf in een opwaartse spiraal ipv in een neerwaartse.

Mocht dit niet helpen kun je altijd nog naar hulpverlening stappen.

_________________
No one cares how much you know, untill they know how much you care

Waarom schreef je dit er bij??

Wat heeft de scheiding van je ouders precies met je gedaan? Hoe komt het dat je je anders ben gaan voelen? Die negatieve gedachten moet je gewoon doorbreken. Niemand kan dat voor je doen, het is gewoon een kwestie van oefenen. IK heb het idee dat je bij je probleem nog niet helemaal bij de kern komt. Je noemt volgens mij alleen symptonen, klopt dat?

_________________
..:: Voormalig stefke ::..
Wake up, see the illusions and feel the beauty of the real world

Lieve Ijsvisje,

Balen dat je nu niet lekker in je vel zit.
Als ik het allemaal zo lees, lees ik allemaal symptomen die horen bij onverwerkte rouw(rouwproces). Rouw treedt op als reactie op een verlieservaring, zoals bijvoorbeeld na en scheiding.
Kijk voor je zelf of je dit herkent. Wat heb je naar jouw idee "verloren"? Waar rouw JIJ om? Heb je de scheiding van je ouders en de impact daarop op jou wel verwerkt of ben je daar overheen gestapt? Heb je het genegeerd of verdrongen of heb je je gestort in de muziek of iets anders? Naar mijn gevoel ligt hier nog iets waar je mee aan de slag mag gaan.

Jij schrijft immers dat jouw klasgenoten niet eens door hebben dat er iets met jou aan de hand is. Maar goed als jij dit niet laat zien of hier niet overpraat, dan denken zij dat jij de scheiding al verwerkt hebt en dan zien zij geen verschil met hoe jij daarvoor was. Wellicht doe jij je zelf beter voor dan je je daadwerkelijk voelt en richt jij jezelf op de ander om maar niet met jezelf aan de slag te hoeven/gaan. Dit kost bergen met energie en dit put je o.a. uit. (Dit maak ik dagelijks mee met veel clienten uit mijn praktijk.)
Immers jij hebt snel door wat anderen vinden of wat hun problemen zijn, maar daar gaat het nu helemaal niet om, Ijsvisje. Het gaat hem nu helemaal niet om de ander, dat is het hem juist: het gaat om JOU!! Wat wil JIJ? Waar wil jij oplossingen voor? Ben je bereid om daar de tijd voor te nemen? want ik proef wat ongeduld en perfectionisme, je stelt volgens mij (veel) te hoge eisen van jezelf; je "moet" te veel heb ik het idee. Mijn advies is om serieus naar je gedachten en gevoelens te kijken in het geheel van het verwerkingsproces en daar de tijd voor te nemen en daarover te praten wat JOU bezighoudt en wat het met JOU doet en vooral mild te zijn voor jezelf; je kan een grasspriet niet sneller laten groeien door er harder aan te trekken. Maw; elk proces heeft zijn tijd nodig. Wees effectief, daarmee bedoel ik doe datgene wat handig en verstandig is en wat werkt voor jou. En dat weet jij beter dan ik.
Sterkte en succes. Namasté,

groeten Nico.

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Wow, bedankt Nico. Dat je uit zo'n verhaaltje zo'n berg informatie kan halen... Het klopt inderdaad dat ik mezelf van mijn eigen gevoelens heb afgesloten. Ik was te bang om pijn te hebben van de scheiding en heb het daarom in een muurtje geplaatst.
Ik vind het alleen zo moeilijk om met mezelf bezig te zijn. Ik weet dat ik er goed in ben om anderen te helpen, daarom blijf ik dat maar doen, zodat ik niet naar mijzelf hoef te kijken. Heel fijn... niet dus, want inmiddels doe ik het onbewust. Als ik op de automatische piloot speel, speel ik altijd toneel naar anderen en doe ik inderdaad alsof ik geen problemen meer heb.
Heb je tips om te kijken wat IK leuk vind? Aangezien ik zo weinig meer van mijn eigen gevoelens voel, weet ik ook niet meer wat ik belangrijk vind.
Ik begrijp je woorden over ongeduld, maar ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben.
Ik ben bereid een lang proces in te gaan om weer mijzelf te worden, maar ik wil wel dat dat proces in werking komt. Ik heb mezelf zo vastgezet dat ik niet meer weet hoe ik uit deze waas kom.

_________________
Just the fact that I'm different doesn't make me crazy.

Door dat te zien ben je al een stuk bewuster! Misschien niet op dat moment maar wel achteraf. Dat is al een mooie stap vooruit

Volgens mij bedoelt nico niet zozeer dat je dingen moet gaan doen die je leuk vind, maar dat je tijd voor jezelf moet nemen. Jezelf niet wegcijferen. Het is absurt om te denken dat het egoistisch is jezelf het belangrijkste in JOUW leven te vinden. Jij bent het belangrijkste. Al het andere is bijzaak en is er voor jou. Dus ben niet met bijzaken bezig maar ga je bemoeien met wat belangrijk voor je is. Jijzelf.
Hoe je dat kunt doen is voor iedereen anders. Om gevoelens onder woorden te brengen of te achterhalen wat je nou werkelijk voelt werkt schrijven voor mij heel erg goed. Wat dat betreft ben ik nogal een analist, want ik daarna redelijk makkelijk tussen de regels doorlezen wat ik mijzelf nu eigenlijk wil zeggen. Maar nico heeft daar vast andere oplossingen voor!

_________________
..:: Voormalig stefke ::..
Wake up, see the illusions and feel the beauty of the real world

Lieve ijsvisje,

Graag gedaan. Het is deels je verhaal en voor een deel wat mijn intuïtie toevoegde, waardoor er “zo’n berg informatie kwam”.
Jij benut anderen als “bliksemafleider” door voor anderen te zorgen en voor anderen klaar te staan en daardoor hoef je letterlijk en figuurlijk niet bij jezelf stil te staan. Omdat het bij jezelf stil staan niet alleen moeilijk is maar vaak ook confronterend om je zelf en je eigen pijn onder ogen te zien. Of omdatje bang bent om veel negatieve zaken tegen te komen.
Als je dit maar vaak en vooral lang genoeg doet, dan kom je steeds verder van jezelf verwijderd en dan kom je op een gegeven moment tot het punt dat je (helemaal) van jezelf vervreemd bent en ZELF niet meer weet wie of wat je bent, wat je voelt of wat je nou zelf wilt. Dat lees ik ook in je reactie. Wat ik al eerder schreef is dat het NU om JOU mag gaan; het gaat NU eens een keer om JOU en niet om de ander. Dat benadrukte Stefke ook al. Dat inzicht vraagt van jou dat je de komende periode tijd mag nemen om in JEZELF te investeren, om nu eens voor jezelf klaar te staan en vooral nu eens voor jezelf te mogen zorgen. Dit kan betekenen dat je wat vaker je grens naar de ander moet aangeven, omdat je niet steeds en altijd maar voor de ander gaat klaarstaan en zorgen. Je zult niet alleen tijd maar ook energie in jezelf mogen investeren; liefde en geduld met jezelf mogen hebben. Leer oordeelsvrij naar je zelf en situaties te kijken.
Je kan dit alleen doen of samen met iemand, een goeie vriend of vriendin of met een professionele hulpverlener. Kom met jezelf in het reine, geef aandacht aan dat wat er in JOU leeft aan gedachten en emoties. Praat daarover of schrijf daarover. Kom dus weer in contact met jezelf en met je onverwerkte gevoelens. Start je eigen verwerkingsproces, het verwerken van je verdriet. Dit gaat ook gepaard met acceptatie. Ga aan de slag met Accepteren. Accepteer dat het nu niet lekker met je gaat, accepteer dat je je beter voor doet/deed dan je je voelt/voelde, accepteer je eigen gedachten en je emoties en de scheiding van je ouders. Door hier op het forum over jezelf te schrijven heb je al een begin gemaakt met je eigen proces. Prima!
Tips om te kijken wat je leuk vindt: kijk naar wat je voorheen leuk vond, wat je leuk lijkt of surf het internet af bij google bij dagbesteding of daginvulling of hobby’s en lees of daar iets leuks bijstaat. Iets leuks of ontspannends doen is namelijk heel belangrijk; oa. het verhogen van je zelfrespect en om je accu weer op te laden, want dat lijkt me voor jou hoog nodig. Kamme namelijk voorstellen dat je vaak moe/uitgeput bent.

Succes en sterkte, namasté groeten nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Hallo Ijsvisje,

Als ik je een praktisch advies uit eigen ervaring mee mag geven:

Neem eens een cursus Reiki 1. Dat geeft je wat handvaten hoe om te gaan met energie, en zodoende kun je jezelf ‘genezen’. Je laat met de opgedane technieken positieve energie je lichamen in komen, en dit zal je sterker maken. Je zult jezelf beter gaan voelen. Met deze kracht zul je jezelf sterker maken om door je blokkades heen te breken.

Probeer het praktisch te houden, en niet al te ‘zweverig’. Zeker als je nieuw bent tot het spirituele.

Je zult jezelf moeten helpen. “Mocht het niets voor je doen, dan hebt je het in ieder geval geprobeerd”, dat was mijn redenering toen ik het gevoel ervaarde wat ik nu voel in als ik jou post lees.

Groet,

Ronald

_________________
You are made from the fiber of God. You are supreme. ~Eric J. Pepin

Ik schreef dat van die populair geweest erbij, omdat ik het gevoel heb dat ik steeds meer aan het vervreemden ben van mijn vrienden. Het lijkt net alsof ik op een ander wolkje zit dan zij, oid.
Maar ik weet inderdaad zelf ook niet wat de kern van mijn probleem is. Daar ben ik ook druk naar op zoek, maar kan nu slechts de symptomen waarnemen.

_________________
Just the fact that I'm different doesn't make me crazy.

Heb ik ook... Komt waarschijnlijk omdat je sneller groeit dat zij, of op een andere manier groeit. Het is moeilijk om oude patronen (vrienden) los te laten. Maar als je echt helemaal anders bent dan levert gemaakte vriendschap alleen maar weerstand en energieverlies op...

_________________
..:: Voormalig stefke ::..
Wake up, see the illusions and feel the beauty of the real world

Ja dat klopt zeker. Dan moet je je steeds maar als iemand voordoen die je niet bent, om toch aardig gevonden te worden.
Mijn gedachten hebben inmiddels wel geaccepteerd dat ik mensen moet loslaten, mijn gevoel doet alleen nog een beetje moeilijk

_________________
Just the fact that I'm different doesn't make me crazy.