Hoi Charlene!

Wat vervelend van die straatvrees van je. Ik vind het moeilijk om daar wat nuttigs over te zeggen, gezien ik jouw situatie niet ken... Dat je op sommige opzichten (zoals materialisme) niet op hetzelfde niveau zit als 'de' maatschappij, dat deel ik met je. Angst heb ik er niet voor. Ik zou je graag willen laten zien dat angst niet nodig is! In geen enkel geval is angst nodig. Ben wel benieuwd waar die angst bij jou vandaan komt. Maar dan gaan we offtopic

Wat me opvalt is dat je het steeds over kleren hebt. Heb je het ook met andere dingen? Ongeacht of dat het duur is of een merk, is voor jouw kleding misschien wel iets wat je gebruikt als verlengstuk van jezelf. Je zou het volgende moeten voorstellen: Kan ik zonder die kleren (haha beetje koud, ik bedoel, zonder DIE kleren). Als je er echt aangehecht bent, of je voelt je minder als je die kleren niet meer hebt, dan schuilt daar wel wat materialisme onder. Ik denk eerlijk gezegd dat het bij jou wel mee valt en dat je die middenweg aardig gevonden hebt. Ik voel me ook beter in de ene kleding dan in de andere.

Ik zou je nog mee willen geven niet zo onzeker te zijn. Je praat nu al over je kind, zonder dat je kinderwensen hebt geeft wel aan hoe onzeker je er in staat. Nergens voor nodig! Wanneer je je kind leert dat het hoe dan ook geweldig en uniek is, dan heeft het al een mooie basis. Als het kind dat weet zal het niet geintereseert zijn in materiele dingen.

_________________
..:: Voormalig stefke ::..
Wake up, see the illusions and feel the beauty of the real world

Ja zelf weet ik ook niet eens waar die angst vandaan komt dus als ik dat nou eens wist maargoed ik ben met therapie bezig en met kleine stapjes gaat het steeds beter, alleen het naar buiten gaan gaat niet echt vooruit maar met mezelf ben ik echt heel ver vooruit gegaan gelukkig

Om gewoon mezelf zegmaar te zijn heb ik die kleren niet nodig nee, niet dat ik mezelf dan minder zou voelen oid, maar ik zou er ook weer niet zonder kunnen omdat ik het gewoon leuk vind om leuke spulletjes en kleding te kopen en om er leuk uit te zien voor andere mensen en mezelf natuurlijk, ik ga ook gewoon zonder make up, met mn haar in een staart(wat niet staat en ik afschuwelijk vind) en in mn ouwe slobber kleren 3x op een dag de hond uitlaten.. dus het is niet zo dat ik niet zonder make up de deur uit ga ofzo
Maar iedereen heeft natuurlijk wel dat hij/zij er leuk en verzorgd uit wil zien voor anderen en voor zichzelf.. maar ik ben echt geen "popje" ofzo hoor.. ik ga net zo lief in mn jogingbroek met sneakers lopen als op mn pumps met rokje zegmaar
Maar het komt natuurlijk ook omdat ik bijna niet de deur uit ga en uit verveling ga bestellen op internet.. zegmaar inplaats van dat iemand een leuk dagje uit gaat ga ik leuke dingen bestellen op internet, dus ja ik denk wel dat het een soort opvulling is van andere dingen die ik mis maar koopverslaafd ben ik niet hoor, wel al mn geld gaat er aan op elke maand maar ik zal nooit meer uitgeven dan ik heb en ik zou best een maand niks kunnen kopen, maarja ik verveel me snel en dan is iets kopen hetgene waar ik het meeste plezier uit haal, maar ik heb er veel overna gedacht maar zolang ik het gewoon doe omdat ik het leuk vind kan er niet veel mis mee zijn.
Maar ik denk dat het dan toch wel mee valt en ik niet echt zo matrealistisch ben, ik doe en koop dat omdat ik het leuk vind en niet voor iemand anders of om iets te bewijzen..
Maar zo kan ik met niks, maar dan ook niks een middenweg vinden.. het is meestal al alles of niets bij mij en dat maakt het nog moeilijker om tevreden te zijn met een middenweg

Ja dat komt denk ik ook van mezelf, ik heb heel wat dingen aan te merken op hoe mijn moeder en vader mij hebben opgevoed en ook op hoe mij stiefma mijn (half)zusje nu opvoed.. dus misschien door gebrek aan een goed voorbeeld in mijn omgeving twijfel ik daar zo erg over Ook omdat ik denk dat als ik anders was opgevoed ik nu niet met de problemen zou zitten waar ik nu meer zit, ik geef hun niet de schuld maar denk wel eens hoe ik dan zou zijn geweest, maar zonder dat alles was ik nu niet wie ik nu ben natuurlijk
Maar ik wil als ik straks een kind heb het dus echt goed gaan doen, maarja ik ben nog steed heel erg bezig met wat "goed" is maarja als het zover is komt dat vast wel goed.

Edit:
Ik heb het trouwens niet met andere dingen hoor, ik hoef geen groot huis, dure auto en goede baan.. Zolang ik maar rond kan komen en leuke dingen kan doen maakt het me allemaal niks uit eigenlijk..
Zelfs als ik een grote geldprijs zou winnen zou ik een groot deel aan een goed doel geven of nog beter dieren of mensen zelf ermee helpen, en ik zou ook gewoon een normaal huis willen en een leuk koekblik als auto
Het allerbelangrijkste vind ik mezelf en de mensen/dieren om me heen waar ik om geef en met een dood gewoon leventje ben ik ook heel erg tevreden
Dus wat dat betreft valt het ook wel mee

_________________
*Be the change you want to see in the world.. * Animals are my friends... and I don't eat my friends..*

Hee Charlene,

Is het niet zo dat je die middenweg (waar je moeite mee hebt) al lang gevonden hebt, maar omdat je eigenlijk niet tevreden bent over je beslissingen, besef je dat niet?
Ik heb een tijdje terug een topic gestart met ongeveer hetzelfde ondewerp. dat ging meer over de mentaliteit die materialisme tot gevolg heeft. Dat mensen niet meer durven leven en naar materiaal grijpen, niet eens meer eerlijk tegen zichzelf kunnen zijn. Mensen die alleen leven in hun hoofd en hun waarheid vormen aan de hand van hun gedachten. En daar kan je goed gek van worden. Misschien heb jij dat voor een deel wel met je straatvrees. In principe ben je dan bang voor je eigen gedachten. Maar dat kan de therapeut jou veel beter mee helpen dan ik! Succes daarmee

_________________
..:: Voormalig stefke ::..
Wake up, see the illusions and feel the beauty of the real world

Ja misschien heb ik die ook allang gevonden
Maar ik ben er misschien ook niet tevreden mee nee, wat dat betreft ben ik een soort perfectionist.. Het is bij mij het ene uiterste of het andere uiterste, ik kan ook zo enorm snel omslaan met dingen. Bv als ik een film heb gezien dan kan ik daar helemaal in opgaan zegmaar en kan ik denken van zo iemand wil ik zijn of dat wil ik doen bijvoorbeeld.. net als een kind die bijvoorbeeld net een piratenfilm heeft gezien en de rest van de dag piraat speelt, zo iets ongeveer
Maar ik vind het heel moeilijk om dingen vast te leggen om één manier van leven te kiezen, eigenlijk doe ik dat ook al want mijn manier is "een manier" toch? Maar het komt denk ik ook omdat ik alles opgeruimd in mn hoofd wil hebben en teveel verschillende dingen bij elkaar, een middenweg dus lijkt teveel om bij te houden.. ik blijf maar altijd in mn hoofd een lijst afwerken en afkruizen die nooit af is.. En ik zit ook veel en veel teveel in mn hoofd en ik heb van mn therapie aard oefeningen mee gekregen die best goed helpen, maar die doe ik niet zoveel wat ik eigenlijk wel eens moet gaan doen natuurlijk.
Maargoed zo kan ik nog wel 20 pagina's vol kalken, heb je wel eens in een hele grote ruimte gestaan waar iedereen door elkaar heen tettert? nou zo is dat dus ook in mijn hoofd (gelukkig geen stemmen maar alleen mij gedachten hoor )

Maar het is gewoon heel moeilijk om die middenweg te volgen, ik heb heel erg de neiging om telkens 1 kant op te slaan, de ene keer ben ik enorm met mn uiterlijk en dingen kopen bezig en de andere keer ga ik weer helemaal op in spirituele dingen.
Maar indd je kan allang die middenweg gevonden hebben maar dan moet je er wel tevreden mee zijn.

Maar hoe vinden jullie die middenweg dan?

_________________
*Be the change you want to see in the world.. * Animals are my friends... and I don't eat my friends..*

Hoi Charlene,

In mijn vorige bericht schreef ik dat het gevaar bestaat dat mensen gevangen zijn in hun eigen gedachten. Jij schreef nu dat dat bij jou ook een beetje het geval was. Een constante stroom van gedachte zegmaar. Hoe geweldig dat jij iets doet en hoe geweldig dat je bent, zal door die gedachtestroom niet gezien worden. Het is nooit goed genoeg.

Een perfectionist is op een gegeven moment tevreden... jij ook? Of ligt dat moment altijd in de toekomst?

Jazeker! En de manier waarop jij het doet is ook meteen DE manier, daar moet je niet over twijfelen. Het stemmetje in je hoofd zegt waarschijnlijk dat je een andere manier van leven beter bij je past. Ik kan je vertellen: dat stemmetje zal altijd tegen je blijven zeggen dat je een andere manier van leven moet kiezen. Het is belangrijk dat je leeft zoals je op dit moment wil leven, zonder daar zelf veel over te oordelen.

Precies wat ik bedoel. Maak jezelf niet zo druk, want zo praat je jezelf problemen aan die er niet zijn. Leef gewoon lekker. Als je steeds bent gefocust op de gedachten in je hoofd dan heb je geen aandacht meer voor de dingen om je heen. En er zijn veel mooie dingen om je heen. Veel mensen zijn heel hun leven zoet met zich zorgen maken. Ze kijken wel, maar hebben door de drukte in hun hoofd geen aandacht om te zien. Ze horen wel, maar luisteren niet, etc.


Dat maakt toch niet zoveel uit? Ik had het ook een tijdje dat ik niet veel met spirituele dingen bezig was. Nu lees en schrijf ik alweer een jaar achter elkaar. Doe wat je wit doen en maak jezelf er niet te druk om. Het is niet zo dat je besluit 'een weg in te slaan' dat eenrichtingsverkeer is en dat je bepaalde dingen moet gaan laten ofzo.

M
En daarna zou je nog een stapje verder moeten gaan. Tevreden zijn, zonder dat je die middenweg bewandeld. Het maakt geen klap uit welke weg je bewandeld, als je die weg naar bewust bewandeld. Het maakt niet uit welke weg je bewandeld, als je maar geniet van de wandeling!


ZOo , nou weer even over materialisme: Ik besef me steeds meer en meer dat ik bepaalde dingen niet nodig heb. Wanneer je jezelf echt leert kennen en leert wat je werkelijk bent dan snap je ook dat bepaalde dingen kopen jouzelf niet veranderd. Als je dus niet goed in je vel zit snap je dat iets aankopen daar geen oplossing voor is. 'Dingen kopen' en 'jezelf beter voelen' zijn gewoon twee hele andere dingen. Appels met peren vergelijken. Als je je daar bewust van bent dan wordt je denk ik vanzelf minder materialistisch. Alles wat ze van jou af kunnen pakken, dat is geen onderdeel van wie jij werkelijk bent. Als je je fiets afpakken, verander jij niet. Als ze je huis afpakken, verander jij niet in essentie. Als ze je been afpakken, verander je zelfs niet in essentie wat je bent je lichaam niet. Maargoed, die gaat wel vrij ver haha. Als je dit interessant vind raad ik je de boeken van eckhart tole en ehh nog een aan, maar daar kan ik even niet opkomen

_________________
..:: Voormalig stefke ::..
Wake up, see the illusions and feel the beauty of the real world

Laat het deze zijn:
http://www.mlahanas.de/Greeks/Texts/Epi ... idion.html

Zeker een uur heb ik gelezen naar een goede discussie! Heerlijk!

Over materialisme... vroeger begon ik met het verzamelen van dingen die ik leuk vond en 'zomaar' bij mij wilde hebben. Vaak dingen die ik begreep, eerste ervaring etc etc... Wanneer je iets van 'dit' niet meer hebt, word je eigenlijk soort van wakker geschud. "Hecht je werkelijk zoveel waarde aan dat ene dingetje?"
Zie het als de grootste kunst van materie om slechts te gebruiken, dat, wat nodig is voor jou op dat moment. En zoals Jezus predikte: "Zie af van uw aardse gewoontes." En zo vraag ik mij af: allemaal discussieren wij over materialisme en over hoe en wat en bla... Maar werkelijk, eerlijk gezien..

"Wie kan afstand doen van materie?"

En ik hoor de gesprekken al: "Ja maar we hebben materie nodig, we leven in een wereld waar je wel wat materie moet hebben, puur alleen maar om te kunnen overleven etc.." Maar denk aan Jezus, Ghandi, Buddha, Moeder Theresa en de film "Into the wild."

Het is de ziel dat voortleeft, niet de materie.

_________________
PEACE!

Materialisme wordt vaak pas echt duidelijk bij een verhuizing. Je hebt zoveel gekocht en wat doe je ermee? Ik ben laatst verhuisd en toch wel erg geschrokken. Nu let ik veel beter op bij het aanschaffen van nieuwe dingen: Is het zinvol? Waarom is het zinvol? Het scheelt een hoop..

_________________
Alle antwoorden zitten in jezelf en zijn direct voor jou beschikbaar. Vertrouw daarop!

even wat tegenwicht de discussie ingooien...
het is enkel een gedachtespinsel, niet per definitie mijn waarheid.

ma·te·ri·a·lis·me (het; materialistisch, materialist)
1 leer dat de materie of de stof de enige begin- en eindoorzaak is van al wat bestaat
2 sterke gehechtheid aan geld en goederen

Als geesten zijn wij op meerdere manieren verbonden met materie. Alleen al dat we ons lichaam eigen maken en daar veel belang aan hechten is een vorm van binden aan materie. Als geest wordt je geboren in een materieel lichaam in een materiele wereld, met materiele dingen en materiele manieren om je vooruit te bewegen. Als geesten raken wij als het ware verweven met materie. In deze materiele wereld hebben we materie nodig. Wanneer wordt het gebruiken van materie dan materialisme? Blijkbaar wanneer we het materiele verheffen en gaan zien als een soort einddoel.
DT beschrijft dat het goed zou zijn als we allemaal onze materiele bezittingen zouden minderen. Ik vraag me af of dat de oplossing zou zijn. Als je minder materiele bezittingen hebt, kan het nog steeds zo zijn dat je er sterk aan gehecht bent, of dat je het ziet als een soort doel in je leven om het te bezitten.
Wat iemand bezit, of niet bezit heeft dus denk ik niet te maken met hoe materialistisch iemand is ingesteld. Iemand met een materialistische intentie kan veel materie verzamelen en hier veel waarde aan hechten. Echter iemand die veel materie heeft, hoeft niet per definitie een materialistische intentie te hebben.

Vision geeft een voorbeeld van zijn vader die een beapaalde structuur in zijn leven heeft die hij niet begrijpt. Waarom zou alles bestaan uit slapen, eten en werken?
Hij geeft aan, iedereen heeft een vrije wil, dus waarom kies je daarvoor??? Waarom kies je ervoor om aan bepaalde patronen vast te zitten?
Het probleem is denk ik, dat je altijd vast komt te zitten zodra je een keuze maakt. Dat is het probleem van materie. Als geest heb je alle vrijheid (geen gebondenheid) en kan je misschien alles tegelijk. Maar als geest in de materie werkt dat anders. Met een materieel lichaam heb je 1001 mogelijkheden, en zodra je er eentje kiest is het vaak heel lastig om de andere 1000 nog te realiseren.
Wanneer je ervoor kiest om een kind te krijgen (tot zover dat kan), dan betekent dat dat je een bepaalde structuur moet creeeren waarin dit kind opgevoed kan worden. Dat betekent dat je niet gemakkelijk kunt besluiten om 4 maanden naar Afrika te gaan, simpelweg omdat je al een andere (leuke?) keuze gemaakt hebt, waar je min of meer vast aan bent gaan zitten. Om het ene GOED te kunnen doen, zal je andere keuzes moeten laten gaan.
Het kiezen voor een huis, betekent toch wel dat je een beetje vast komt te zitten aan het huis. Je kiest je huis vanuit een bepaalde vrijheid, maar daarmee verlies je ook een bepaalde vrijheid. Je kiest een auto vanuit een bepaalde vrijheid, maar daarmee verlies je ook een bepaalde vrijheid (en geld). Je kiest ervoor om je te binden aan bepaalde materiele richtingen, en daarmee ontzeg je jezelf andere (materiele?) richtingen. Als je besluit een studie journalistiek te volgen, dan betekent dat, dat je op dat moment allerlei andere studies niet kan volgen.
Als je je lichaam uit zou kunnen trekken, zou je helemaal niets te maken hebben met deze problematiek, er zou geen sprake zijn gebondenheid. Misschien is het materiele wereldje juist wel een manier om ons te leren wat gebondenheid en vrijheid nou eigenlijk betekenen. Wie weet is het voor een geest wel heel erg leerzaam om zich een periode gebonden te hebben aan materie.

_________________
zie hoe alles even slaapt
straks komt het weer tot leven
dan toveren we een nieuw begin

Haaa Jedia!

Volgens mij wordt materialisme veroorzaakt doordat men niet meer ziet wie men werkelijk is. Omdat men niet weet wie men werkelijk is, gaat men waarde aan materiaal hechten. Of dat nu geld is, een ander lichaam, of het eigen lichaam, het is allemaal materiaal. Jij beschrijft het als 'verbondenheid' aan materiaal. Ik denk dat het wat verder gaat tegenwoordig. Men ziet het materiaal als iets van zichzelf. Men IS als het ware hun auto, men IS hun bankrekening, men IS hun lichaam. Men heeft ZELF emotioneel pijn als hun auto in de prak ligt, hun rekening ipv 11.000 nog maar 3.000 euro telt of een puist heeft (de laaste is een beetje een slecht voorbeeld )

Maar in feite verlies je in essentie helemaal niks als je auto in de prak ligt, je 8000 euro verliest of als je een puist krijgt. Je bent namelijk je auto niet, je rekening niet, en je lichaam niet. Je kan het wel gebruiken, Het is fijn als het er is, maar het echt echt waanzin om verdriet te voelen als het weg is.

Ik denk dus dat het niet echt een verbondenheid is, maar met associeert zich, of profileert zich als het materiaal. Men projecteerd misschien wel hun hele bestaan op materiaal. Terwijl dat er allemaal niet toe doet. Zie mijn onderschrift... het is allemaal een illussie... Offehhh, hoe denken jullie er over?

_________________
..:: Voormalig stefke ::..
Wake up, see the illusions and feel the beauty of the real world

Hee Stefke

Misschien is het zoals je zegt een associatie met materie,
Ik bedoelde met verbondenheid ook dat je je ergens aan koppelt/ mee identificeert.
Natuurlijk verandert je geestelijke essentie niet in iets materieels.
Ik denk zelf dat materialisme een stapje verder gaat dan zich verbonden voelen aan materiaal. Volgens de definitie, moet je het materiaal dan verheffen alsof het een soort hoger doel is.

De filosofie was dat het wellicht wel de bedoeling van het materiele is om ons een beetje vast te houden. De materiele wereld zorgt ervoor dat er een wereld is waarin wij gebonden KUNNEN zijn.
Als er iemand overlijdt in onze omgeving dan kunnen we ons realiseren dat die persoon niet echt dood is, maar enkel zijn materiele lichaam achterlaat. Desondanks kunnen we verdriet voelen om het verlies van dit materiele aspect, omdat we lastiger met die persoon kunnen communiceren, het daarom lijkt alsof we de rest van ons leven zonder die persoon zullen moeten doorbrengen en mogelijk ook omdat we het fysieke aspect van de relatie met die persoon missen. Hoe heerlijk is het als je binnen kunt lopen en iemand gewoon een fysieke knuffel kunt geven? Het voelt dan als een gemis als het fysieke lichaam van die persoon er niet meer is. Ondanks dat er in wezen niks verloren is op ‘zijns’- niveau. Die persoon is er nog gewoon, alleen niet meer op de manier zoals jij je gebonden had aan die persoon. Zoals jij je had geïdentificeerd met die persoon.

Voor een geest bestaat er geen afstand en geen tijd (althans dat is mijn overtuiging). Dit is een materiele/ aardse dimensie. En het is heel duidelijk wat deze aspecten te weeg brengen. Zowel door tijd als door ruimte wordt de mens in een structuur gepropt die gebondenheid met zich meebrengt. Ondanks dat je geestelijke essentie niet gebonden is aan tijd en ruimte, heb je je er toch aan verbonden/ mee geassocieerd in dit leven in dit lichaam. Je kunt niet anders.

Je noemt dat mensen wellicht materialistisch worden omdat ze niet goed zien wie ze werkelijk zijn. Men gaat daardoor materie als een stukje van zichzelf zien. Mijn vraag is dan, is het misschien de bedoeling van materie dat wij het zicht verliezen op wie wij werkelijk zijn....???

haha ik ben het overigens met je stelling eens dat we in illusies leven... Maar stel dat die illusies er zijn om een bepaalde reden, wellicht om ons iets wijzer te maken. Een reden die wij nog niet kennen, omdat wij midden in de illusie van onwetenheid zitten, die we wellicht zelf gecreeerd hebben.

Met andere woorden, het materiele bestaat op zo’n manier dat het onze geestelijke essentie die vrij is (tot zover je over vrijheid kan spreken, wanneer gebondenheid niet bestaat) in zich vasthoud.
Waarom wordt onze geest gevangen door materie? geen id, misschien om iets te leren oid.
Is materialisme dan FOUT?
Bestaat er voor de geest wel zoiets als goed of fout? En valt materialisme dan onder fout?

Of valt het onder het kopje: "leerzame ervaring voor de geest" (misschien wordt een materialistisch leven wel gepromoot binnen de geestenwereld als zijnde een: "hele leerzame les over gebondenheid" )

_________________
zie hoe alles even slaapt
straks komt het weer tot leven
dan toveren we een nieuw begin

Maar het kan zijn dat wij hier (aarde) zijn om te leren. Een les kan zijn om te ondervinden hoe wij, onze ziel, er voor heeft gekozen een toestand te beleven die ook wel omschreven kan worden als materialistisch, gebonden, onbewust en zoekende.
Met Stefke ben ik het eens dat wij het gevoel van voldoening kunnen zoeken in materie. Dit kunnen wij doen omdat we niet meer weten wie wij werkelijk zijn. Integendeel, die 10.000.000 zal jou niks meer uitmaken wanneer je weet wat jij met je ziel en de ziel van anderen kan bereiken.

Maar er zijn velen die JUIST door 'materialisme' hebben kunnen in zien hoe hun levenspad ook bewandeld kan worden. Zoals een een wijze leert van zijn fouten en de fouten van anderen, ook zo kan materialisme zijn functie hebben voor ons. Dus, we mogen materialisme goed vinden.
Sterker nog, juist vanwege het bestaan van materialisme, kunnen er mensen zijn die over dit verschijnsel gaan nadenken, met elkaar discussieren (like us) en kunnen, omdat we goed communiceren, tot bepaalde inzichten komen die onze zielen ons misschien duidelijk willen maken.

Wat dat betrefd vind ik deze discussie al goed op weg.
Moge onze zielen ons inspireren

_________________
PEACE!

Ik meen steeds weer te zien dat het hebben van een bepaald iets in beginsel een voorrecht is, terwijl het in verloop van tijd opgeëist wordt als een recht. Tussen beide zit een wezenlijk verschil. Zo ook met een vrije wil.
Oké, laten we aannemen dat we dat hebben. So what? Wat moeten we daarmee? Wat zegt een vrije wil over ons? Voordat je ook maar gaat nadenken over de antwoorden hierop, denk ik dat je jezelf eerst goed moet afvragen wat vrijheid is. Vrijheid als zodanig is m.i. een bepaald ideaalbeeld die je creëerdt en waar je naar verlangt. Het vrije ligt altijd dáár waar jij niet bent. Dat is zo wezenlijk aan het vrijheidsbeeld: je hebt het niet, maar je wílt het. Dat je een beeld van vrijheid hebt, houdt per definitie in dat er voorwaarden aan gesteld worden, en dat houdt in dat vrijheid voorwaardelijk is. Vrijheid bestaat dus alleen binnen een bepaald kader.
Vrij = relatief, d.w.z. dat vrijheid altijd een relatie heeft, en dus een afhankelijkheidsverband.
Wat is dan vrije wil? De wil zelf is het vermogen om voor jezelf keuzes te maken: ergens je zinnen op zetten, iets ambitiëren, een denkbeeld vormen. Ik denk dat de wil tevens illusies impliceert, want wie zegt wat een denkbeeld is, of een carrière, of weet ik veel wat.
Als een wil het vermogen tot kiezen is, en dus verantwoordelijkheid impliceert, zijn we zelf in staat een vrijheidsbeeld te scheppen, waar we vervolgens verantwoordelijkheid voor dragen. Streven we dat beeld na of niet. Doen we dat niet, houdt dat dan in dat we geen vrije wil denken te hebben? Je leven streng indelen, is dat een beperking in vrijheid? Valt anarchie te verkiezen boven dictatuur? Een kwestie van perspectief...
Als iemand de wilskracht niet heeft om te kiezen, en dus maar doet wat van hem of haar verwacht wordt, dan kiest diegene daarmee toch ook voor iets, namelijk geen verantwoordelijkheid hoeven te nemen.
Wat is dan verantwoordelijkheid? Het woord 'antwoord' zit erin. 'Antwoord' wil zeggen 'tegenwoord', een actie geven op iets. Is het nemen van vrijheid verantwoordelijk? Is dictatuur verantwoord? Is het niet nemen van verantwoordelijkheid te verantwoorden? Vraag jezelf dit eens af.
En let wel, je bent misschien slechts vrij binnen je eigen verantwoordelijkheid.

Groetjes,
Vyumae

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

Als je geen verantwoordelijkheid neemt, dan stem je ermee in om slaaf te zijn. Je creeert immers geen eigen visie, maar moet er 1 van iemand anders kopieeren.
Daarom is het ook belangrijk om de keuze te maken om voor jezelf te denken en niet klakeloos over te nemen wat je leest in de krant, hoort op TV of wat de dokter tegen je zegt.
Dit is mijns inziens dan ook de manier om je los te maken van het materialisme.

Om antwoord te geven op je vraag of een dictatuur e.d. verantwoord zijn: Het is 'verantwoord' indien het ethisch correct is. Dit komt vaak neer op integriteit, wat inhoudt dat je overtuigingen in overeenstemming zijn met je handelen.
Een regime is dus ethisch verantwoord indien de leider integer is en dus een transparant beleid voert. In andere gevallen is een dictatuur , -en ieder ander beleid dat niet transparant is- , mijns inziens ethisch niet verantwoord.

_________________
You laugh at me because I'm different, but I laugh at you because you're all the same

Je hoeft geen verantwoordelijkheid af te leggen als je 'vrij' wilt leven. Ook de illusie in dit denkbeeld hoeft niet gepaard te gaan met 'vrij denken.'
"""Een kind in Afrika kan zich vrij voelen vanwege zijn rijke ouders. Hij hoeft zich geen zorgen te maken. Terwijl een ander arm kind in Afrika veel ruimer kan denken als in 'vrijheid.' Hij gaat voorbij het vrijheids gevoel van het kind met rijke ouders. Hij bind zich niet aan materie maar denkt en fantaseerd over een totaal ander soort vrijheid. Vrijheid hoeft geen verantwoordelijkheid af te leggen."""

Deze topic ging over het los maken van materialisme. De vrije wil denkt ons hierover de mogelijkheid te kunnen geven. En zoals Jedia zegt, kan het verbonden zijn met een materie, volgens een definitie, een hoger doel voor ons hebben. Denk bijvoobeeld aan een pendel, kristal, boeken etc...

Kunnen wij dan werkelijk blinden zijn die elkaar de weg proberen te wijzen?
Is het zo dat wij hier zijn, in deze wereld, om te leren en om op een aardse manier 'vrij' te zijn?
Kan het zijn dat wij worden geboren, de vrijheid hebben, en vervolgens sterven.

Als ik deze hele discussie zo lees, denk ik van: "Ja, wij zijn hier nu in deze wereld van materie. Wij zijn vrij in alles om te doen en te laten wat wij zelf willen. Als ik sterf, neem ik niks van materie met mij mee."

_________________
PEACE!