Hey Joy,
Is dit manisch depressief? Of iets anders?ik moet eerst even zeggen dat niemand natuurlijk echt met zekerheid kan zeggen wat je moeder heeft omdat we geen psychiaters zijn en als dat wel het geval zou zijn kan je nooit echt afgaan op een korte uitleg.
Wat ik wel kan doen is zeggen wat ik er van denk te begrijpen.
Het zou kunnen dat het een manische depressie (bipolaire stoornis) is, maar daarvoor moeten wel een paar belangrijke symptomen voor een langere tijd aanwezig zijn. Kijk eens naar deze website
http://www.hulpgids.nl/ziektebeelden/bi ... oornis.htm Dit is een zeer informatieve site in mijn ogen. Ook het Wikipedia artikel bevat een hoop kennis en feiten
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bipolaire_stoornisDe symptomen die je beschrijft kunnen echter ook het gevolg zijn van een gebeurtenis (emotionele schok o.i.d.) Als dit het geval is kan het wellicht meer in de buurt zijn van een trauma of een reactieve depressie.
Het kan ook zo zijn dat je moeder 'gewoon' in de overgang zit. Hormonen kunnen rare dingen doen met je lichaam. Zeker als ze op een korte periode zodanig veranderen als bij de meno-pauze.
De relatie met je stiefvader is goed? Zijn de verhoudingen in het 'samengestelde gezin' als 'normaal' te beschrijven? (geen explosieve ruzies, fysiek/emotioneel geweld e.d.) Relationele problemen kunnen gevolgen hebben op de gemoedstoestand van de mens. Ook in de mate waarin jij beschrijft.
Nouja, zoals je merkt kunnen er een hoop oorzaken zijn voor het gedrag en de gemoedstoestand van je moeder.
En wat moet ik hiermee doen?Het enige wat je eigenlijk kan doen is er over praten met je moeder en/of je stiefvader. Duidelijk maken dat je je ernstige zorgen maakt, en dat je wil dat het goed gaat met je moeder, in de eerste plaats om haar te beschermen maar ook voor het welzijn van de familie.
Als praten echt geen optie is, kan je met je huisarts erover spreken. Maar wel eerst voor de volle honderd procent zeker dat je er écht niet over kunt praten. Hij/zij zou je verder moeten kunnen helpen. Al is het maar dat je het van je borst hebt en een professionele derde er van af weet.
Ik hoop dat je er wat mee kan. Trek niet te vlug conclusies op de diagnose, dat is de taak van een psychiater. En blijf haar vooral zien als je moeder en niet een vreemde. Dat gaat meestal vrij gemakkelijk namelijk.
Als laatste wil ik zeggen dat ik met je meeleef. Mijn moeder heeft ook een periode gekend van manische depressie maar is er nu, na behandeling en met behulp van medicijnen, bijna helemaal overheen. Laat je ons weten hoe het verder gaat?
Succes!