Deze maand werd Brenda geinterviewd! Veel plezier met lezen 
---
1. Hoe ben je op het forum gekomen en wat vind je het leukste aspect aan het forum? 
Volgens mij ben ik rond 2005 gaan zoeken op internet. Ik weet het niet meer precies hoe het ging. Alleen dat ik helemaal niet lekker in mijn vel zat. Het leukste op het forum vind ik het lezen van gedichten, teksten, songs. Tekeningen kijken. Ik vind het ook leuk om discussie’s te lezen, omdat het heel veel verteld over de personen die de discussie aanvoeren
2. Geef 5 woorden (met uitleg) die jouw karakter het beste omschrijven.Tjah…gevoelig hoef ik er denk ik niet bij te zetten.
Humoristisch: Ik zie heel veel dingen in karikatuur voor me. En lig regelmatig in een deuk. Vooral als ik alleen ben. Meestal snappen mensen mijn humor niet en lig ik helemaal alleen in een deuk. Vaak als ik probeer uit te leggen waarom ik moest lachen is het helemaal niet grappig meer. Ik hou gewoon van hele droge humor. Humor maakt alles lichter.
Gepassioneerd: In alles eigenlijk. Ik kan moeilijk iets afmaken zonder deze passie. Vooral in mijn relatie ben ik een gepassioneerde romanticus. Ik vind het heerlijk om te genieten van mijn momenten met mijn partner.
Eigenwijs: Dit vind ik een mooi eigenschap van mijzelf, want ik krijg wel veel voor elkaar. Maar aan alles zit een keerzijde en ga ik ook regelmatig op mijn gezicht. Dit zijn mijn grootste leermomenten. Dat zie ik natuurlijk altijd achteraf,haha. Ik heb dit ook nodig om mijn eigen keuzes te maken. Soms daardoor wat ongeduldig.
Emotioneel: Ik kan heel kinds, gevoelig en emotioneel reageren en voel me soms niet volwassen. Ik laat me vaak meeslepen in mijn emoties.
Creatief: Ik heb altijd een innerlijke drang om me te uiten en iets nieuws te creeren.
(eigenlijk ben ik ook een driftkikkertje
)
3. Hoe kom je spiritualiteit tegen in het dagelijks leven en wat heeft het losgemaakt?Ik blijf het een strijd vinden om wat mij bezig houdt spiritualiteit te noemen.
De maatschappij (waar ik natuurlijk ook een onderdeel van ben) heeft het toch in een hokje gedrukt
. Voor mij is dit niets minder dan bewustwording tussen mijn ratio en gevoel. Ik mediteer, doe veel yoga oefeningen. Ik geef hier ook les in.
Ik geef readingen en healingen. Ik maak kunstwerken, muziek en schrijf teksten. Spiritualiteit is voor mij ook de opleiding SPH die ik volg waaraan ik richting leer geven aan mijn eigen leven, zowel in mijn relatie met mijn omgeving.
En uiteindelijk mijn relatie met mijzelf. Maar ook de momenten van verliefdheid die ik vaak mag ervaren. Dan ben ik zo gelukkig met mijzelf en ben ik zo blij dat ik mijzelf ontmoet heb. Ultiem gevoel van geluk. Dan maakt mijn hart een hupje en krijg ik letterlijk veel zuurstof. Op zulke momenten lijkt de tijd even stil te staan, de natuur om mij heen begint te leven. De kleuren en geuren worden helder. Alles wordt helderder. Deze momenten ervaar ik regelmatig en ze hebben mij gered uit zware tijden. Ik heb namelijk een aantal momenten in mijn leven meegemaakt, waarin ik bijna alles ben kwijtgeraakt wat ik ‘dacht’ opgebouwd te hebben. Alles was gebaseerd op mijn waarheid die ik toen had…….die was niet meer.
En toen kwamen de vragen. Maar wie ben ik, wat wil ik? Wat maakt mij gelukkig? En wat kan ik? De strijd die ik voerde tegen mijzelf. Keer op keer.
Doodmoe werd ik ervan. Uiteindelijk zorgde deze strijd ervoor dat ik het inzicht kreeg dat ik mij mocht overgeven aan de stroom van het leven. Dit heeft wel heel wat bloed, zweet en tranen gekost. En wat die stroom mocht zijn??? I
k weet alleen dat het een gevoel is. Voor mij niet te bevatten met mijn hoofd.
Deze stroom voel ik dagelijks. Door de synchroniciteit die op mijn pad komt.
Tekst van muziek die ik “toevallig” hoor. Een blik van iemand die ik in een fractie van 1 seconde tegen kom. Elke ontmoeting. Alles wat ik waarneem met mijn hele hebben en houden. Voor mij is het leven heel intensief.
Een stroom van terugtrekken in mijzelf en weer vooruitgaan.
Wat ik nu leer is om mijn belevingen te uiten. D.m.v. de opleiding die gericht is op de maatschappij. Een ding waar ik niet zo goed in ben en voorheen liever ontvluchtte. Maar waarvan ik erachter kom dat ontvluchten voor de maatschappij voor mij onmogelijk is, omdat ik mensen nodig heb om zelf te groeien.
Ik zie het zo. Als ik de omgeving ontvlucht, dan ontvlucht ik een deel van mijzelf. Hierdoor leer ik mijn eigen grenzen te kennen. En uit te spreken wat ik wel fijn vind en wat niet. Ik vind dit eerlijk gezegd niet makkelijk, omdat ik vanaf mijn kindertijd zoveel patronen heb ontwikkeld als overlevingsmechanisme dat deze moeilijk te doorbreken zijn. Ik ben er inmiddels achter dat ik dingen niet alleen kan en mensen nodig heb. En ik haal soms zeker de oudere patroontjes uit de kast waarmee ik mijzelf ontloop en mijzelf in de maling neem.
Vooral als ik niet lekker in mijn vel zit gebeurt dit weer.
Het is als een soort spinnenweb. Wanneer het ene trilt, trilt het hele web mee.
Voor mij is het de kunst om deze patronen eerder te (h)erkennen en te vertrouwen op mijzelf, verplaats een heel scene neer te zetten van emotionele buien waardoor ik mezelf uiteindelijk nog dieper in de put trek.
Ondanks de moeilijkheden die ik in verschillende lagen tegen kom ben ik heel dankbaar voor het leven en geniet van de kleine dingetjes.
Deze laten mij zien dat het leven in het moment voor mij het belangrijkst is.
En ook het toestaan om te leren is voor mij dagelijkse spiritualiteit.
Ookal vecht ik er zelf nog weleens tegen
4. Welk(e) perso(o)n(en) zou je een inspiratie voor jou zelf kunnen noemen?Alle mensen die mij de spiegels voor hebben gehouden en die dit nog steeds doen. En mijn allerliefste schat John die mij elke dag inspireert om mijn eigen weg te volgen en mijn hart te openen voor de liefde door mij de ruimte geeft om te ontplooien en al mijn eigenaardigheden accepteert. Zijn vier kinderen zijn heel belangrijk voor mij. En iedereen die ik dagelijks tegen kom en ontmoet en waar ik een gesprekje mee voer. De natuur inspireert mij. En ik inspireer mezelf door alles wat er uit mijn handen komt. Misschien een neutraal antwoord maar ik zou echt niet anders weten
5. Met welke muziek (nummer of artiest) heb jij echt iets?Dit hangt heel sterk af van waar ik door heen ga op het moment.
Ik vind in muziek de synchroniciteit van het leven en kan er helemaal in op gaan. Voor mij is zonder muziek geen leven
. Alles heeft een frequentie en alles maakt geluid. Zelfs stilte maakt geluid. Dit is mijn allergrootste passie.
Voor mij de aller grootste manier om te helen. Muziek creëren en luisteren opent mijn hart.
Ik hou van verschillende soorten muziek. Hierin vind ik het moeilijk om selectief te blijven. Ik heb bijvoorbeeld wel sterk iets met India’s, Indiaans.
Ik ben helemaal weg van klassieke muziek maar heb ook mijn behoefte naar lounge, jazz en muziek van deze tijd.
Zingen is voor mij een manier om los te laten en mijn energie weer aan te vullen. Daarna kan ik het hele leven weer aan. Ik bespeel gitaar, klarinet.
Maar bespeel het liefst mijn lier, mijn indiaanse fluit of de tanpura. Met deze instrumenten word ik het meest één.
Maar als ik toch een artiest mag noemen (waar de vraag uiteindelijk over gaat haha) heeft Joni Mitchell mij gered uit mijn meest moeilijke periode waarin ik helemaal vast zat en totaal levensmoe was. Ze is heel filosofisch en poëtisch in haar teksten. Soms begrijp ik er ook niks van haha. Dat is het nou juist. Eindelijk uit dat koppie van mij.
Haar muziek komt rechtstreeks binnen in mijn hart. Dan begrijp ik het doel weer van mijn leven. Het geeft mij de kracht om alles te bekijken vanuit een ander perspectief.
Maar ook Damiën Rice en Jeff Buckley,…Daar kan ik echt heerlijk op janken. Lekker dramatisch...Heerlijk.
6. Als je een soort huis zou zijn, wat voor 1 zou dat dan zijn?Op dit moment???...even denken hoor….In ieder geval een huis met veel ramen, veel licht en een paar donkere kamers die nog geen ramen hebben waar ik wel van plan ben om ramen in te zetten, maar nog niet weet hoe ik dat moet doen. Een vrijstaand huis omringd met allemaal huizen. Met veel bomen en verder weg, bij de Atlantische oceaan.
7. Als je iets aan jezelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?Ik ben een gigantische chaoot. Ik ben denk ik wel meer dan tien keer per dag mijn sleutels kwijt en vind ze weer terug op de meest onlogische plekken. Mijn mobiel is ook zo iets. Zo heb ik mijn sleutels een keer in de koelkast neergelegd en vind ik mijn mobiel regelmatig in de wc. Soms zoek ik naar iets terwijl ik het allang in mijn hand vast heb.
Soms lach ik dan om mijzelf maar op momenten wanneer ik op tijd moet zijn vloek ik de boel bij elkaar
….In mijn agenda (tot zover ik hem degelijk invul) plan ik soms twee afspraken tegelijk. Hierdoor heb ik soms het gevoel dat ik mijn vrienden te kort doe. En dat zou ik graag anders willen.
8. Je readt hier op het forum veel foto's. Hoe doe je dit en wat voor ervaringen doe je hiermee op?Ik read weleens foto’s. Foto’s readen vind ik een lastig iets.
Vooral omdat het via de computer is. Daar komt ook veel energie vanaf.
Het liefst heb ik iemand tegen over me. Face to Face.
Telefoon wil soms ook nog wel. Ik weet nooit hoe de dingen gaan.
Soms hoor ik via mijn geestesoor (zo noem ik het maar even) of zie ik een beeld. Voel ik het in mijn lichaam, weet ik het of ruik en proef ik het. Soms zie ik met mijn gevoel een zwerm helpers om iemand heen. (neem energie waar, niet in menselijke lichaam, wel de vorm ervan.)
Dit is per persoonsverschillend en aan mij natuurlijk waarvoor ik op dat moment open sta en waarvoor de persoon open staat.
Wat ik het moeilijkst vind aan readen is de interpretatie. Soms zie ik een beeld, maar ligt de interpretatie meer als ik door het beeld heen kijk. Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet verwoorden.
Sommige beelden zijn direct maar vaak ook een metafoor. Soms kan een beeld ook met mijzelf te maken hebben. Iets wat ik in een ander herken.
Dit wil dan niet zeggen dat een ander er niks mee heeft. Herkenning is niet erg. Zolang ik maar niet mijn lading meegeef en bereid ben naar mijn eigen stuk te kijken. Wat ik heel erg leer met readen is het loslaten. Niet bang te zijn voor fouten…want die zijn er niet.
Een ander zou misschien kunnen zeggen..”Wat een slechte reading zeg”
Maar ik weet nooit wat het proces is van een ander. Want wie weet herkent de persoon het niet. En zal hij-zij het nooit herkennen. Maar misschien ook wel over 2 jaar. En wie weet test die persoon de reader wel op het hetgeen wat de reader te leren heeft. Zo is er altijd een interactie tussen beiden. Je hebt niet voor niets iemand tegen over je.
Zo heb ik een anderhalf jaar geleden ervaren tijdens een ontmoeting met een wat oudere vrouw. Tijdens een cursus shamballa die ik gaf, waarin ik een aantal dingen tegen haar zei die ik door kreeg. Ze werd boos. Ik kreeg de volle lading, want wie dacht ik wel niet wie ik was om met mijn (toen nog)24 jaar een vrouw rond de 60 te vertellen hoe het leven in elkaar stak. (ook al was dat niet mijn insteek) Dit heeft mij zo erg geraakt en ik ben meteen gestopt met readings geven. Dit laatste werkte natuurlijk niet, waar ik aan heb gewerkt is het feit dat ik mijn gevoel niet vertrouwde.
De ontmoeting met die vrouw gaf mij deze mogelijkheid, ook al vond haar reactie niet terecht. En dit had mij een aardige deuk gegeven in mijn zelfvertrouwen.
Deze mevrouw kwam ik een tijd geleden tegen op een beurs. We raakten in een gesprek. Hierin gaf ze te kennen dat onze ontmoeting tijdens de cursus bij haar veel heeft losgemaakt. En dat ze niet al te tactisch heeft gereageerd, omdat wat ze te horen kreeg wel hetgeen was wat ze op dat moment niet onder ogen wilde zien. Uiteindelijk ben ik hier wel blij mee. Maar doordat ik het losgelaten had en niet meer de bevestiging zocht, kreeg ik uiteindelijk toch nog een knipoog.
Ik noem het geen gave eigenlijk. Iedereen ontwikkeld zich op hun eigen manier met hun eigen proces (neem nou bijvoorbeeld de muziek van Bach of de kunst van Vincent van Gogh. Deze mensen volgde hun passie en leefde hun talent.
Dit was hun manier) En dat maakt iedereen zo uniek vind ik. Maar het feit dat hun creatie zoveel mensen raakt, geeft ook de verbondenheid aan van mens tot mens.
9. Wat zou je de mensen van het forum mee willen geven? 
Om van het leven een feest te maken. Humor in te zien.
Niet te moeilijk te denken en geduld te hebben met jezelf. Om te vertrouwen op hetgeen wat je toekomt geeft je zoveel meer rust. Het gevoel van “moeten” los te laten. En jezelf te zijn. Je niet gek laten praten door anderen. Ook al kun je wel luisteren en leren van ze. Lief zijn voor jezelf en voor je lichaam. Kortom maak van je hart geen moordkuil.
10. (vraag van Butterfly) Welke paranormale ervaringen wil je met ons delen hier?Hele mooie vraag, Butterfly
… Je raakt hier wel een punt waar ik al een tijdje mee bezig ben. Ik vertel namelijk nooit mijn “paranormale” ervaringen.
Ik ervaar ze alleen maar. Ik heb op het woord paranormaal een lading zitten. Ik vind dit woord meer iets voor de maatschappij. Om het een naam te geven.
Ik heb ervaringen gehad die voor mijzelf buiten mijn boekje ging.
Deze deel ik alleen met de mensen met wie ik mijn ervaringen heb ervaren.
In mijn omgeving zijn er maar drie mensen wie ik (buiten om) deze vertel.
Dat zijn John, mijn zus en mijn lieve vriendin Marieke.
Dit zijn mensen die zonder oordeel naar mij luisteren en waarbij ik ook dat gevoel heb. En wat ik nu nog niet wil-kan delen met mensen die ik niet goed ken.
Maar om een ervaring op te noemen waar ik wel over durf te schrijven.
Ik maak wel bijzonder mooie dingen mee. Vooral in de workshops die wij geven. Vaak werk ik samen met andere lichtwerkers. Mensen maar ook engelen, gidsen , sjamanen natuurwezens en allerlei liefdevolle energieën. Laatste tijd geven John en ik samen de workshops. Tijdens een workshop heb ik het gevoel transparant te worden. Ik ben mij volledig bewust. Dan krijg ik weer dat heldere blik als wat ik eerder beschreef. Ik zie, voel en hoor de energieën om mij heen.
Alsof ik een deel uitmaak van een groter geheel. De laatste workshop was op het Shekinah festival. Met ongeveer 40 mensen. Van te voren weet ik nooit wat er gebeurd. We nemen al onze instrumenten mee. Trommels, fluiten en snaarinstrumenten. En uiteindelijk is de groepsenergie wat bepaald wat er gaat gebeuren. Ik stem mij af op een groter geheel waarbij ik toestemming vraag voor iedereen in de zaal hetgeen te ontvangen wat voor deze persoon belangrijk is. Zolang het in overeenstemming is. Meestal begin ik met een channeling.
En wanneer John zijn handen op zijn snaar instrument zet begin ik met de zang.
Mijn zang verandert continu. De woorden tijdens de zang begrijp ik op dat moment. Ook al weet ik niet precies wat ik zeg. Maar het voelt goed en liefdevol en als een boodschap…Ook voor mijzelf. Want voor mij is zo’n workshop ook een healing. Dit is de heftigste workshop die ik tot nu toe heb meegemaakt.
Ook omdat sommige mensen heftig reageren tijdens een workshop.
Ze barsten in huilen uit of reageren heel verbaal reageren. Het blijft altijd opletten.
En voor mij een goede les om vertrouwen te blijven hebben in het gebeuren.
Het gaat namelijk allemaal vanzelf. Wanneer ik het gevoel heb dat iemand hulp nodig heeft tijdens een workshop, is John of een ander degene die dit opvangt en de persoon extra aandacht geeft, zonder dat we dit fysiek overleggen. Ieder heeft weer een eigen taak voor op dat moment. En alles is oké zolang het vanuit liefde is. Het voelt voor mij magisch. De ene keer zie ik een zwerm sjamanen in de workshop, de andere keer engelen en natuur deva’s. Ze werken allemaal samen. Allemaal met een taak voor op dat moment. Voor mij is het werken met natuurkrachten. Ik voel mij na afloop helemaal op aarde gezet en aan de grond genagelt en ben heel helder.
Weetje? Als ik mijn ervaringen vertel op een forum heb ik het gevoel mijzelf helemaal bloot te leggen. Daarom doe ik dit niet graag. Ik wil mijzelf misschien ook een beetje beschermen voor mensen die mij erin zouden kunnen kwetsen.
Uiting van mijn gevoelens en ervaringen naar mensen ben ik aan het leren.
Daarom vond ik je vraag eigenlijk ook helemaal niet leuk Butterfly.
Alleen ik begrijp wel dat dát juist vragen oproept...dit nodigt mij meer uit….
Ik ben heel sterk mijn grenzen aan het leren kennen en leren om te gaan met de dualiteit (tegenstrijdingheid) van het leven. Hoogte en de diepte punten.
En om uiteindelijk de middenweg te vinden voor mijzelf.
11. Aan wie wil je het interview doorgeven en welke vraag wil je aan diegene stellen?Ik wil het interview doorgeven aan Nympfomaniac Phantasy
Zij is één van de oude garde op het forum.
Kijk maar of je dit wilt, Angel. En zo niet laat ik het stokje aan jou over.
Mijn vraag aan jou is:
Hoe geef jij jouw gevoel de ruimte in jouw leven?---
Brenda, bedankt voor dit interview! In maart wordt Nymphomaniac Phantasy het volgende slachtoffer
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
