Dreamwalker schreef:
Heel mooi gezegd, 5th! Super! Ik herken in mezelf die denker, die afwezige, die dromer, die pelgrim van de menselijke fantasie. Maar meer en meer word ik mij bewust van het NU. Ik werk er ook aan om zoveel mogelijk in het NU te zijn. Dat is al een proces van jaren, en het gaat steeds iets beter! Ik pleit zelf ook voor het leven in het NU tegenover anderen, ik raad anderen aan in het NU te leven, ondanks dat ik er zelf nog moeite mee heb. Maar ik vind het zo belangrijk en interessant!!!
En inderdaad, zoals je zegt: hoe kun je van iemand houden als je afwezig bent? Hoe kun je je geliefde een oprechte kus vol van liefde geven als je in werkelijkheid met je gedachte al bij een volgende stap bent? Hoe kun je waarachter van iemand houden om wie deze persoon is, als je in gedachten verwacht dat deze persoon over 5 jaar nog zo is? Of juist zo veranderd zodat ze nog meer hetzelfde is als jij bent?
Citeer:
Ik merk het leven in het NU in mijn leven al op in de kleine dingen: het opmerken van de schoonheid van de natuur, een glimlach van iemand op straat, het onvoorwaardelijk van iemand houden, het pluk-de-dag- principe, het 'ik leef deze dag alsof het mijn laatste is' principe.. dat soort dingen. En het gaat steeds beter en het voelt ook zo goed
Je hebt je weer mooi verwoord, het is helder en ik herken wat je bedoelt. Ik ben die afwezige die jij bedoelt, en tegelijkertijd ook die leerling die leert hoe die in het NU moet leren leven
Bedankt voor je reactie! Het willen sterven voor het leven, alles loslaten en meegaan met de stroom. Het is een gevoel van gedragen worden. Wanneer je in het nu leeft en alles accepteert zoals het is, dat dit het enige is, zul je merken dat ieder probleem waarvan je dacht dat het een probleem was, een illusie was. Het leven kent geen problemen, slechts de gedachten, het ik-wezen kent problemen.
Zoals je ook zegt "Hoe kun je je geliefde een oprechte kus vol van liefde geven als je in werkelijkheid met je gedachte al bij een volgende stap bent?"
Liefde is aanwezig zijn, helder zijn, aandachtig zijn. Verwachtingsloos en volledige acceptatie.
Liefde speelt zich nu af, niet straks of gister, Nu. Nu kun je er voor iemand zijn, nu kun je volledig aanwezig zijn.
Citeer:
Ik merk het leven in het NU in mijn leven al op in de kleine dingen: het opmerken van de schoonheid van de natuur, een glimlach van iemand op straat, het onvoorwaardelijk van iemand houden, het pluk-de-dag- principe, het 'ik leef deze dag alsof het mijn laatste is' principe.. dat soort dingen. En het gaat steeds beter en het voelt ook zo goed
Ja, wanneer je daadwerkelijk aanwezig bent waardeer je alles zoals het is, je hebt geen verwachtingen, je wilt het niet veranderen omdat je weet dat er niks anders is. Liefde kan dan vrij stromen, je bent een met het nu, je bent dan bewuste liefde en vrede zelf.
Er ontstaat een gevoel van gelukzaligheid en acceptatie, de tegengestelden in het zelf worden overstijgt en je ervaart slechts eenheid. Er ontstaat ruimte voor spontaniteit.
Wanneer je volledig aanwezig bent, niet meer verzonken bent in gedachten, kun je probleemloos met de verandering meegaan, met de stroom. Veel mensen houden zich ook vast aan prettige momenten en willen niet dat dat gaat, bang voor verandering. Hoe kun je lief hebben als je bang bent voor verandering, als je verwacht dat alles maar hetzelfde blijft, je partner naar jouw beeld gevormt wordt? Is dat werkelijke liefde? Nee toch?
Namasté en liefs,
the 5th.