DT, je nodigt uit tot een debat...
Mijn reactie spits ik voornamelijk toe op de openingspost van DT, want als ik op iedereen gedetailleerd moet reageren ga ik het vandaag niet meer redden.
Citeer:
In de wereld waarin we 'leven' creëren we een individueel beeld van die wereld.
Geen van onze beelden zal gelijk zijn aangezien we ieder onze eigen invulling geven aan dat beeld.
We hebben dan wel een paar 'afspraken' gemaakt, zodat we kunnen communiceren over dat wat wij beleven als 'onze wereld', 'onze omgeving', 'dat wat we (menen te) zien' maar daarmee is het beeld niet compleet.
We kunnen elkaar immers nooit laten 'zien' wat we zelf (menen te) 'zien'.
Hier vallen twee verschillende dingen op te zeggen:
1. Ieder mens stelt zijn eigen werkelijkheid samen: ieder mens heeft een eigen cultuur, tijd, opvoeding, vriendenkring waar hij ideeën oppikt, heeft andere interesses, een eigen gevoelsleven, emotionele expressies enzovoort. Al die dingen stellen de afbeelding samen die op de grote muur geprojecteerd wordt waar onze geest tegenaan kijkt. Als er zoiets was als een universele waarheid, dan zou iedereen het met elkaar eens zijn, maar zelfs hierover zijn we het niet allemaal eens, dus ik ga er gemakshalve maar vanuit dat iedereen weer anders in elkaar steekt.
2. Voor de mens als soort zijn wél universele patronen te bedenken. Niet in concrete zin, dat b.v. ieder mens in gedachten precies dezelfde boom voor zich ziet, maar wel in abstractere zin: dat ieder mens een gelijke potentie heeft tot het manifesteren van beelden en ideeën. Veel van dergelijke oerpatronen zijn terug te vinden in mythes en religies. Ook zal men veelal een soortgelijke waardebeleving hebben bij een 'boom' of 'berg' in het algemeen. Tenminste, in ieder geval waar het de mythische mens betreft. De functionele mens van tegenwoordig heeft zijn goden ingeruild voor de -ismen: liberalisme, kapitalisme noem maar op. Het overtuigd zijn van iets is op zich al een universeel patroon. Ook de archetypen van Jung kun je hier scharen.
Dit wil zeggen, dat geen enkel mens volkomen blanco geboren wordt. Ieder mens is tot op een bepaalde hoogte voorbepaald.
Citeer:
Wat we (menen te) zien, is immers niet veel meer dan een hoeveelheid (elektrische) impulsen in onze hersenen, 'vonken/ontladingen' die rondspringen tussen onze synapsen.
Ik denk dat alles begint met de zintuigen, wat ook door anderen hier is aangehaald. Je hebt een stel hersenen die indrukken binnenkrijgen via de zintuigen. Als je via je zintuigen nooit iets ervaren hebt, dan kun je je er ook niets bij voorstellen. Sterker nog: als je nog nooit een rode Honda sportmotor gezien hebt, maar dat ding is al wel vijf jaar op de markt, dan is het soms zo dat je het pas overal op straat gaat zien als je buurman er een koopt, en bij wie je het ding uitgebreid hebt kunnen zien. Vaak genoeg is het zo dat iets totaal niet bestaat totdat je zintuigen er bovenop gedrukt worden. Typerend voorbeeld is hier ook de beoordelingen van iemand wanneer diegene erg emotioneel is: diegene heeft dan één werkelijkheid, en pas naderhand blijkt dat beeld toch niet helemaal te kloppen.
Leg een blinde maar eens uit wat kleur is, en leg een dove maar eens uit wat geluid is...
Dit impliceert dus dat,
Citeer:
Maar ... als we nu onze ogen dicht doen ... en we 'zien' dus niet meer ... bestaat datgene dat we (menen te) zien dan nog wel?
Ik bedoel maar ... ik kan eenvoudig weg met mijn ogen dicht een 'beeld' oproepen van hetgeen ik (meen te) zie(n) met mijn ogen open, een beeld visualiseren.
Maar net als wat ik (meen te) zie(n) met mijn ogen open, is dat beeld (met mijn ogen dicht), die visualisatie, niet veel meer als een imaginair beeld, iets dat niet bestaat.
Ondanks het gegeven dat beide beelden (ogen open of de visualisatie met gesloten ogen) een beeld zijn dat we (individueel) zelf maken, zijn ze toch absoluut verschillend.
Het beeld dat ik met gesloten ogen oproep, de visualisatie, is per definitie volkomen anders dan dat wat ik (meen te) zie(n) met open ogen.
De visualisatie pas je namelijk (bewust of onbewust) aan, aan je persoonlijke wensen.
Zo hoef ik in mijn visualisatie nooit te werken terwijl ik dat in de zogenaamde 'echte' wereld wel moet
je toch eerst via de zintuigen een wereld vol werkelijkheid hebt moeten ervaren, voordat je ook maar iets met je gedachten zou kunnen.
Toch zou ik het beeld van de zintuigen voor de meest 'ware' aanhouden, omdat zij haar dagelijks nut bewijst. Zij wordt dagelijks aan de praktijk onderworpen. Ze kan ook niet zonder. Zolang het zonlicht hetzelfde blijft, en het kleurenspectrum verandert niet, dan blijft rood gewoon rood.
Wanneer je geest zich afsluit van de werkelijkheid, dus de zintuiglijk waarneembare wereld, ontstaan de meest bizarre gedachtekronkels. Ik weet niet meer welke filosoof het zei, maar er was er eentje die zei dat hij alles wantrouwde wat de geest volledig op eigen houtje heeft uitgekookt. De geleerde die de wereld dus niet ervaart, maar vermijd in zijn torentje, weet feitelijk weinig.
'Werkelijkheid' kan alleen bestaan als er ergens een soort consensus is.
Nico schreef: Citeer:
De werkelijkheid is een illusie.
Ook het onwerkelijke is een illusie. Het illusoire is een illusie, alsmede het streven naar het niet-illusoire. We zullen altijd gevangen blijven in onze eigen geest. We kunnen er simpelweg niet uitstappen.
DT schreef in zijn tweede post alhier: Citeer:
Doordat we, binnen de afspraken die gemaakt zijn, afhankelijk zijn (gemaakt) van wat de grootste gemene deler van onze samenleving/groep kan bevatten, worden we direct en indirect enorm beperkt in onze beleving van onze omgeving en de omgang met die omgeving.
Men heeft het, althans binnen spirituele kringen, vaak over de onderdrukking van de massa (of het individu?) en de conditionering door het systeem.
Wat nou als we niet zonder kunnen? Wát nou, als een mens niet kan bestaan zónder die consensus? Wat nou, als juist 'het' dogma ons bestaan mogelijk maakt?
Citeer:
Ergo valt te stellen (ik vermoed dat het zo is maar dat stel ik graag ter discussie) dat onze wereld zoals we die ‘ervaren’ (een op zich al onduidelijk concept) in onze moderne (groeps-)samenleving die gebaseerd is op een enorme hoeveelheid afspraken, vooral wordt vormgegeven om over te kunnen communiceren.
Met andere woorden: we ‘zien, voelen, ruiken, horen, proeven’ niet de werkelijke wereld maar we ‘zien, voelen, ruiken, horen, proeven’ een ‘interpretatie’ van de elektrische signalen in onze hersenen binnen het kader dat onze samenleving/groep heeft afgesproken.
Per definitie ‘zien, voelen, ruiken, horen, proeven’ we NIET de werkelijkheid, maar een maatschappelijk afgesproken beeld.
Erg kort samengevat kun je stellen dat informatie (in het algemeen)
altijd een afspiegeling is.
http://en.wikipedia.org/wiki/IdealismJulia schreef: Citeer:
Mijn zus zei laatst iets moois toen we het over het kleuren-zien hadden, wat jij ook beschrijft, Dreamwalker. Zoals DT al zei, je kunt je niets anders inbeelden dan iets wat je nog nooit gezien hebt. Ja, je kunt een monster fantaseren, maar dat heeft altijd ogen, zoals je die kent, en vormen, zoals je die kent. Wat m'n zus toen zei was: probeer maar eens iets voor je te zien in een vijfdimensionale wereld...
Mee eens. Dit is ook waarom ik het altijd zo vreemd vind dat ruimtewezens per definitie een romp met vier ledematen schijnen te hebben, en een hoofd met twee ogen en een mond. Klaarblijkelijk ademen ze ook zuurstof in, want ik zie ze niet afgebeeld met maskers op. Om de taal-kloof te overbruggen, beschikken ze daarentegen gelukkig over telepathie, blijkbaar in de veronderstelling dat wij woorden of symbolen in gedachten wel van elkaar kunnen verstaan.
Ik zou wel eens een grote paarse slijmerige snottebel willen zien die zich wanhopig verstaanbaar probeert te maken met handen- en voetenwerk...
Maar dat ideografische praatje ter zijde.
Dreamwalker schreef:
Citeer:
Mijn vader gelooft niet in de hemel, ik vroeg hem eens: wat gebeurd er dán als we dood gaan, waar blijven we dán? Nergens zei hij, dan is er niets. Ik zei: stel je nou eens voor dan hoe dat is, niets. Stel jij je eens niets voor..
toen was hij stil en hij heeft er nooit meer wat over gezegd.
Gelijk heeft hij, dat hij geen antwoord gaf. Dat er niets is, en desondanks ook niet zeker. En kun jij je de hemel wel voorstellen, ook al ben je er nog nooit geweest (en mógelijk zal dat ook nooit gebeuren)?
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
.
.
