Wat is er niet juist aan mijn conclusie? Als jij als persoon ervaart dat het nodig is dan ga je je rekenmachine toch gebruiken? Dat betekend dan toch dat er geen oneindige altijd voortdurende stilte is? Gedachten zijn gedachten of ze nou obsessieve gedachten zijn of rekenmachine gedachten. Beide gedachten beïnvloeden jouw eigen werkelijkheid. Als jij in staat bent om je gedachten stroom in toom te houden dan ervaar jij dus een veel rustigere/overzichtelijkere werkelijkheid dan de meeste andere mensen.

hey avuso,

In mijn visie spreek jij jezelf tegen, Avuso. Je schrijft dat je je niet identificeert met je lichaam maar tegelijkertijd zeg je dat je “ik” een continue stroom van impulsen is afkomstig uit datzelfde lichaam. Dat kan ik niet helemaal volgen. Maar misschein kan je dat meer uitleggen.
In mijn visie is het “ik” daar niet van afhankelijk van; van een continue of geleidelijke of wisselende stroom, of afwezigheid van impulsen, omdat je niet je lichaam bent, maar een lichaam hebt (en die allerlei impulsen verwerkt). Dat wat je bent, neemt je lichaam en daarmee die stroom van impulsen waar, maar het “ik” kan niet afkomstig zijn uit die continue stroom van impulsen. Het neemt het juist waar en het “ik” kan niet dat waargenome zijn. Tenzij je je gedachten als impulsen bedoelt, ook dan is het “ik “ wat je denkt te zijn geen gedachte. Immers je bent niet je gedachte, je hebt gedachten. En die gedachten, het beeld wat je van jezelf hebt dat is inderdaad niet iets vasts of iets stabiels. Maar wat je in werkelijkheid bent is onveranderlijk en stabiel en niet onstabiel te krijgen.


Kijk en hier ben ik het weer wel met je eens. Kijk naar datgene wat jou met mij en met “alles en elkaar” verbindt.


Nogmaals; Het bewustzijn is m.i. geen onderdeel van die continue stroom van impulsen. Het neemt slechts die impulsen waar en kan dus nooit die impulsen zelf zijn of daar onderdeel van zijn.
Dat wat je schrijft ervaar ik ook regelmatig als dubbel, als een paradox: ik zie/ervaar dat alles en iedereen met elkaar verbonden is en tegelijkertijd ervaar ik ook een losse “ik”. Het is een en-en-ervaring. Dat ervaarde ik laatst ook zeer sterk tijdens een meditatie bij een satsang: ik ervaarde een enorme eenheid en verbondenheid met de aanwezigen maar kon dit ook vanuit m’n ik waarnemen: die beide posities: zowel eenheid als tegelijkertijd individualiteit; heel apart, kan het niet eens normaal uitleggen.
Maar goed, hoe breng je een ervaring onder woorden.


Bijzondere jongen ben jij.
Je verplaatst dan niet je “ik” , naar je grote teen, maar je aandacht of je gedachten.

Zeker jammer. Khad ze mooi allebei genomen: en die blauwe en die rode pil. Hadsjikidee, alletwee.

groetjes Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Ik zeg nergens dat iedereen dat kan, ik zeg slechts dat er mensen zijn die compleet geen obsessieve gedachtenstroom meer ervaren. Als het hun lukt, waarom zou het jou niet lukken kan je je afvragen.



Jouw conclusie is onjuist, omdat je concludeert dat gedachten altijd weer terug komen. Het gaat erom dat het een keuze is om gedachten te laten ontstaan en dan nog zijn het andere gedachten dan waar we over het algemeen over spreken. Het feit dat voor deze gedachten gekozen kan worden maakt al het verschil.
Je zegt dat gedachten altijd gedachten zijn, of ze nu obsessief zijn of "rekenmachine" zijn, ook dit ben ik niet met je eens. Obsessieve gedachten zijn constant bezig met het analyseren van wat ervaren wordt.
"Wat een lelijk mens", "Wat een lelijke schoenen", "Wat een dure auto". De funcitonele gedachten zijn zo echter niet en hebben dus niets met je persoonlijke realiteit te maken, behalve dat ze ervaren worden. Het feit dat er meer innerlijke rust ERVAREN wordt, moge duidelijk zijn.


Hahaha, en nog de paarse ook! Zo.... hadsjikidee!

_________________
I decided long ago, not to walk in anyone's shadow

Hahaha, right! En dan zou ik meteen effe gaan kijke of deze wereld ook nog wel bestaat als ik dan mijn ogen sluit.
Hadsjikidee heb ik daar ook meteen antwoord op.

groetjes Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

In mijn visie bestaat er helemaal geen "ik" de ik die je ervaart is een samenwerking van alle impulsen/processen van het lichaam bij elkaar. Sommige impulsen zul je bewust meekrijgen andere komen wel langs maar zullen tijdens het proces niet in je bewustzijn terecht komen. Ik ben het met je eens dat je niet je lichaam bent maar dat je een lichaam hebt. Maar je lichaam is denk ik wel nodig voor het "ik" proces en kan dat proces niet zonder je lichaam uitvoeren of laten bestaan.
Bewijzen dat je lichaam nodig is voor het "ik" proces kan ik niet omdat er geen "ik" bestaat. Zou "ik" wel bestaan dan kan dat ook niet worden bewezen want we weten niet waar "ik" zich verstopt. Nogmaals het kan dus zijn dat er wel degelijk een ik bestaat maar het kan dus ook zijn dat ie niet bestaat. Ik weet het niet en zal het ook nooit te weten komen hier op moeders aarde.


Als het "ik" niet het waargenome kan zijn hoe kun je dan waarnemen dat "ik" in werkelijkheid onveranderlijk is?


Hhhmmm, je hebt gelijk ik bedoel hier mijn gedachte ipv mijn "ik"



Ik zou nog ff wachten vindt een beetje hersengymnastiek eigenlijk wel leuk op z'n tijd

Ik ben blij dat je het zegt. Zo zie ik het ook. D’r is inderdaad helemaal niet iets wat zich ik kan noemen, maar wat mensen voor het gemak wel ik noemen. Dat is vaak het paradoxale daaraan. Ik is slechts maar een woordje voor de eerste persoonsvorm, zo leren we dat op school. Maar wat we niet leren, is dat er geen ik blijkt te zijn, geen ik, geen zelf, maar alleen maar waarnemen/bewustzijn. Maar we moeten voor de duidelijkheid in de communicatie een onderscheid maken en duidelijk zijn anders wordt de communicatie wel héél erg raar.
Dit is in mijn visie ook wéér wanneer je je identificeert met je lichaam. Ik zou zeggen dat het ik de waarnemer is van “die samenwerking van verschillende impulsen/processen van het lichaam”. Je kan hooguit zeggen : je hebt samenwerking maar je bent die niet.

Voor het Ego is het lichaam nodig voor een “ik” proces. Die is daar gek op! Zo zie ik het, want het Ego identificeert zich graag met een lichaam, zijn gedachten, gevoelens en gedrag en zelfdefinities. Het Ego denkt graag in dualiteiten en in termen van jij en ik en afgescheidenheid. Voor wat je werkelijk bent, is geen lichaam nodig voor één of ander “ik”proces. Het bewijs dat je je lichaam niet nodig hebt voor het ik-proces geef je zelf al. Immers je zegt dat je je niet identificeert met je lichaam en toch als “ik” kan voortbestaan. Een ander “bewijs” dat je je lichaam niet nodig hoeft te hebben voor een ik-proces is het voorbeeld van de verhalen over BDE en uittredingen. Mensen zijn dan los van hun fysieke lichaam en ervaren toch een “ik”.
Omdat dat het bewustzijn/waarnemen zelf is. Wat zou daar volgens jou dan aan (kunnen) veranderen? En hoe veranderlijk zou dat dan moeten zijn?

Haha. Daar is hier op het forum genoeg gelegenheid toe! Je zou niet de eerste zijn die hersengymnastiek op zijn tijd wel leuk vindt. Er zijn ook mensen die verslaafd zijn aan hun denken en moeten altijd iets te denken, te bedenken of te overdenken hebben.

Bedenkelijke groeten Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Helemaal mee eens


Voor het identificeren met iets heb je twee dingen nodig. Een "ik" en het lichaam. Aangezien ik niet denk dat er een "ik" bestaat kan deze zich ook niet identificeren met het lichaam. Zoals je aangeeft werkt het "ik" proces alleen samenwerken met het lichaam maar hij is niet het lichaam.

Zou het zo kunnen zijn dat je "ik" de uitkomst is van de impulsen/processen van het lichaam welke zijn waargenomen door andere proces in het lichaam, namelijk het bewustzijn proces.


Ik denk dat "ik" hetzelfde is als ego en dan heb ik het over de ego van Ich (van Freud) http://nl.wikipedia.org/wiki/Ego
Dus ik denk dan ook dat het "ik" afhankelijk is van het lichaam net als dat ik denk dat er helemaal niets is dan onafhankelijk kan bestaan. Alles is afhankelijk van iets anders.

Wbt de BDE en uittredingen. Ook deze zijn beide nooit te bewijzen dus het kan waar zijn maar het kan ook een fout zijn in de eigen gemaakte werkelijkheid. Stel dat ik een bde krijg waarbij ik een uitreding heb ervaren dan betekend dit niet dat dit ook echt is gebeurd ookal ben ik dier 100% van overtuigd. Dat maakt de oorspronkelijke vraag "Bestaat de 'werkelijkheid' in de "open ogen situatie" nog wel als ik mijn ogen sluit en ik 'dus' uitsluitend een door mijn hersenen gecreëerd beeld van de werkelijkheid 'zie'" Je kunt nooit 100% zeker zeggen dat je de waarheid ziet/ervaart.

Als ik het goed begrijp schrijf je dat het bewustzijn gelijk staat aan het "ik/zelf". In dat geval veranderd het bewustzijn/ik denk ik continu. Omdat ik er vanuit ga dat het "ik" een continu proces is en dat bewustzijn ook een continu proces is. Die processen stoppen pas als je lichaam dood gaat.

Uiteraard kan het nog steeds zo zijn dat ik het hartstikke fout heb omdat ik nog steeds niet heb kunnen weerleggen dat er niet iets is dat buiten het lichaam van mij is. Dat het "ik" een proces is geloof ik inmiddels maar dan kom ik uit bij de waarnemer van "ik" ook dat kan een proces in het lichaam zijn maar het kan ook iets anders zijn. Wat kan het zijn?

- een proces van impulsen in het lichaam
- iets in een andere dimensie
- een gemeenschappelijk bewustzijn binnen deze of een andere dimensie
- http://nl.wikipedia.org/wiki/Bewustzijnstheorie%C3%ABn / http://nl.wikipedia.org/wiki/Bewustzijn
- alle mogelijkheden die ik nog niet heb genoemd/bedacht/gevonden

Hey avuso,

Ik kamme wel vinden in wat je schrijft.
Ik denk dat wij het in grote lijnen wel met elkaar eens zijn.


Ja, inderdaad. Mee eens.


Misschien Als je met “ik” het Ego bedoelt en niet datgene wat je in werkelijkheid bent, dan kan ik het met je eens zijn. Dan is dat “ik” slechts een gedachte wat mogelijk een uitkomst van impulsen/processen van het lichaam cq de hersenen zou kunnen zijn, maar goed dan koppel je het weer aan het lichaam. Je moet voorbij het lichaam denken.

Het ik/Ego is inderdaad afhankelijk van het lichaam, maar wat jij in werkelijkheid bent is daar niet van afhankelijk en neemt slechts dat goddelijke lichaam van jou waar.

Hetgeen je in werkelijkheid bent is bewustzijn/waarnemen/het kennend vermogen. Veel mensen noemen dat voor het gemak “ik/zelf”, anders krijgen we zoals ik al eerder zei een wel heel rare communicatie, maar jij weet net zo goed als ik dat er geen “ik/zelf” is.
Verder proef ik hier dat je jezelf tegenspreekt in je reactie, maar ik kan het mis hebben. Aan de ene kant schrijf je dat het “ik” en het bewustzijn een continu proces is, maar aan de andere kant schrijf je dat die stoppen als je lichaam dood gaat. Dat kan alleen iemand schrijven die het ik/bewustzijn gelijkstelt aan het lichaam, terwijl jij en ik het er over eens waren/zijn dat hetgeen we in werkelijkheid zijn niet het lichaam of diens processen is. Dat betekent dus dat als je doodgaat, het lichaam sterft terwijl die contine processen (datgene wat je in werkelijkheid bent/ het bewustzijn) gewoon doorgaan, anders kan je niet spreken van een continu proces, want dan blijkt een continu proces stiekem toch geen continu proces te zijn. Datgene wat jij in werkelijkheid bent is nooit geboren en zal ook nooit sterven.


Het gaat er niet om wie het hartstikke goed en wie het hartstikke fout heeft. Het gaat om de discussie en samen hier naar te kijken en daarover elkaars visie te delen.
Veel dingen zijn mij ook nog onduidelijk, maar waar we het over eens zijn is dat datgene wat we in werkelijkheid zijn niet ons lichaam is, niet onze gedachten, niet onze gevoelens en niet ons gedrag is, maar dat er iets is wat los van het lichaam kan zijn en dat het niets te maken heeft met wat voor “ik”-proces, tenzij je ik als “Ego” beschouwd, want die maakt allerlei processen door. Maar als je daar aan voorbij gaat kijken dan kom je inderdaad uit bij hetgeen je in werkelijkheid bent: het bewustzijn of de waarnemer van dat“ik/Ego” inderdaad. Houd daar aan vast.

Groeten nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Met continu proces bedoel ik in ieder geval continu tijdens het in leven zijn van het lichaam. Of dat proces zo continu is dat het doorgaat nadat het lichaam is gestorven dat weet ik niet omdat ik er nog niet uit ben of de toeschouwer van het bewustzijn nu het bewustzijn zelf is (dus een proces binnen in het lichaam) of dat de toeschouwer zich buiten het lichaam ophoudt.


Tsja het is allemaal ingewikkelde materie, maar we zijn het eigenlijk vrijwel geheel eens. Alleen jij gaat er vanuit dat de toeschouwer zich buiten het lichaam ophoudt en ik weet dat nog niet zeker.

Ga binnenkort wel eens een avondje internetten/filosoferen op dit probleem. Even kijken of ik Descartes kan verslaan. Ik denk dat het niet lukt maar ik ga het toch proberen .

Hey avuso,


Oké, helder. Maar dan koppel je het continue proces aan het lichaam en je kan je afvragen of dat zo is. In mijn visie is er geen toeschouwer van het bewustzijn. Want dan zou je ook weer kunnen denken dat de toeschouwer van het bewustzijn ook weer een toeschouwer zou moeten hebben en de toeschouwer van de toeschouwer van het bewustzijn ook weer een toeschouwer en dat denk ik niet. Er is geen toeschouwer van het bewustzijn Die heeft het bewustzijn niet nodig, daarvoor is het juist het bewustzijn zelf inderdaad. En het is niet zo zeer een kwestie van of-of, (want dan zit je mogelijk vast in het denken in dualiteiten) OF dat het bewustzijn zich binnen OF buiten het lichaam “zich ophoudt”. Zou het niet eerder en-en kunnen zijn, avuso?. Dat het bewustzijn zowel binnen als buiten het lichaam “zich kan ophouden.?”
Dat lijkt me eerder waarschijnlijk. Zo zie ik het.


haha, kzal niet zeggen dat dit alledaagse en eenvoudige kost is.
Maar ik denk dat we in hoofdlijnen ons in elkaars visie kunnen vinden.
Best ingewikkeld indd.

Hier heb ik inmiddels hierboven ook mijn visie op gegeven.


Als je wat meer wil lezen over het (non-lokaal) bewustzijn, dan kan ik je het boek van Pim van Lommel “Eindeloos bewustzijn” aanraden. Verder zou ik Descartes links laten liggen en eerder iets lezen vanuit de Advaita Vedanta; bijvoorbeeld “Ik ben Zijn” van Sri Nisargadatta Maharaj.
Veel leesplezier en laat je visie nog eens horen.

Namasté, groeten Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

@ Avuso en Nico,
Volgens mij verstaan jullie steeds de begrippen ik en perceptie als één en hetzelfde.


@ Nico,
Om terug te komen op je reactie op mijn post.
Dat bewustzijn er al was voor mijn geboorte, en dat het er zal zijn na mijn dood is een veronderstelling. Vanuit een dergelijke reïncarnatie-ideologie (wat overigens best waar mag zijn) volgt logischerwijs dat bewustzijn niet sterft, maar dat idee berust dus op een veronderstelling.

Bewustzijn is beseffen dat je bent, zelfbewustzijn is beseffeb wat je bent. Realisering en besef komt niet uit de lucht vallen, Nico, noch komt het aangewaaid door een goddelijke wind .
Het is in dit kader belangrijk te weten dat een object het waargenomene is, en dat een subject de waarnemer is.

Dat het zelfbewustzijn zichzelf tot op zekere hoogte kan objectiveren. Dat zou je de Rede kunnen noemen. Het kan inhoudelijk aan de slag gaan met datgene wat het verstand te verwerken krijgt. Desondanks kan het zelfbewustzijn niet uit zijn eigen geest stappen en de werkelijkheid van buiten zijn eigen perceptie bekijken. Daarom kan de 'werkelijke' aard der dingen niet doorgrond worden. Daarom ook stel ik in dit topic, viewtopic.php?f=5&t=11406, dat dat-wat-we-werkelijk-zijn onberijkbaar is. Ik ga er zelfs vanuit dat het niet eens bestaat en dat een waarachtig existentieel-nonexistentieel bewustzijn niet mogelijk is, tenzij we onszelf volledig kwijt willen raken.

? Daarnet zei je nog dat bewustzijn geen object is, en ook geen subject.
Daarom gaf ik zonet even aan wat 'object' en wat 'subject' is.

Dus iets kan zich bewust zijn van zijn bestaan zonder dat er werkelijkheid is. Iets kan besef ontwikkelen, dat per definitie d.m.v. waarneming gebeurd, zónder dat er iets is om waar te nemen? Dit vind ik heel vreemd. Te meer is het vreemd omdat zelfbewustzijn de werkelijkheid van het bewustzijn moet hebben om überhaubt iets te kunnen doen.

Precies. Daarom stel ik ook dat werkelijkheid voorwaardelijk is voor bewustzijn.

Alles moet een specifieke waarde krijgen binnen de belevingswereld om er efficiënt mee om te kunnen gaan. Als een kat de geobjectiveerde mus verward met een geobjectiveerde steen, stikt hij. Daarbij is het maar de vraag of een kat nadenkt of kan interpreteren zoals jij en ik dat doen. Daarom verwordt de werkelijkheid na de waarneming tot iets specifieks, en moet de specificatie van de werkelijkheid iets zijn dat tot het bewustzijn als zodanig behoort.

Als ergens geen ervaring van is, hoe kun je dan stellen dat het er is? Het is dan niets meer dan een vooronderstelling, een axioma. We veronderstellen de wereld dan ook.

Bewustzijn en zelfbewustzijn impliceren per definitie een waarneming en cognitie. Voor een beter begrip van dit concept heb ik hieronder wat gegevens geplaatst.
Bewustzijn, 'kennis van zichzelf en zijn omgeving'. Aldus het Kramers Nederlands woordenboek.
Als we het woord zelf onder de loep nemen, moet als eerste gezegd worden dat het overgenomen is uit het Duits. Dan zien we daarin de volgende delen:
Be-, 'betrekking/betreft', duidt op een band met het grondwoord ('wust').
Wust > wissen, 'weten'. Etymologisch overigens verwant met wiskunde en wijs.

Als je hardnekkig ontkent dat bewustzijn perceptie (waarnemen en dus kennen) inhoud, en dat peceptie differentiëring inhoudt (object-object-subject etc.), dan wil dat zeggen dat alles één is. Dan ben je gedwongen tot de conclusie dat álles, altijd en overal, bewustzijn is (een vooronderstelling).

Reflexief wil zeggen wederkerend, letterlijk 'terugbuigend'. De (existentiële) dubbelcheck dus.

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

@ Avuso,

Wat dat eerste betreft, denk ik dat je deels gelijk hebt. Toch wordt het ik-besef ook vooral mogelijk gemaakt door de omgeving.
Wat dat laatste betreft, bedoel je ermee dat bewustzijn fysiek gebonden is?

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

Zo dan, even geen tijd gehad om op reacties in te gaan en moet je eens zien.
Nooit verwacht dat met mijn vraag/stelling zoveel los zou komen.
Ik probeer even hier en daar wat reacties op opmerkingen te plaatsen in volgorde van plaatsing sinds mijn vorige reactie:

@ Positiv:


Aangezien we waarschijnlijk nooit een absoluut antwoord zullen vinden blijft het een beetje speculatief. Dat maakt filosoferen over het onderwerp natuurlijk niet minder aardig.


Euhhhhhhh ... dan bestaat hij in materiële zin niet?


Zonder zintuigen ... IS (bestaat in materiële zin) die persoon er dan wel?

*****


@ Nico:


Dat is in ieder geval een empirisch stukje antwoord op mijn originele vraag.


Dan bestaat de wereld dus niet als jij er niet bent. Dus ... als jij niet bewust bent (onbewust/bewusteloos) dan ... ??? En als jij nu met je ogen dicht je helemaal kunt afsluiten van deze wereld ... ??


Niet? Vreemd. Daar ZIJN de zintuigen toch juist voor? En de hersenen verwerken de door de zintuigen ontvangen informatie en zijn dus de verwerkingseenheid (geen waarneemfunctie).


In de materiele wereld op mijn zintuigen (en dan voornamelijk op het 6e ) maar ik toets toch nog wel vaak even bij mijn ervaringen.

*****

@ Vyu:


Mee eens.


Zeker NIET!


1. Het kleurenspectrum als verhoudingen tussen de golflengte van kleuren wijzigt niet, dat klopt.
2. Dat dacht ik dus niet: we zien allebei hetzelfde object (in de zin van dat we geleerd hebben bepaalde informatie van onze ogen te vertalen als een bepaald object) en we noemen het wellicht allebei rood (alweer volgens hetgeen we geleerd hebben. Maar de informatie die onze ogen aan onze hersenen doorgeven kan volkomen anders van samenstelling zijn en onze hersenen kunnen het volkomen anders verwerken. het enige dat uiteindelijk gebeurt is, dat we het resultaat afzetten tegen hetgeen we geleerd hebben (ervaring) en dan met een soort standaard kreet te voorschijn komen.

*****

@ Julia:


Dat lijkt me inherrent aan de onbewijsbaarheid van het onderwerp en de wijze waarop alles met elkaar verweven is in een soort kip&ei-verhouding.

*****

@ Avuso:


Mee eens en dus ... een stukje onderbouwing?

*****

@ Nico:


Ben je 'bewust' als je geen lichaam hebt of is bewust-zijn mede afhankelijk van de zintuigen en dus je lichaam?


Je 'wezen', je 'bron' (hoe je het ook wilt noemen) bestaat altijd maar het is bij mij de vraag of die 'bewust' genoemd kan worden.


Och ... theoretisch kun je de hersenen uit hun schedel nemen en dan kunnen de ogen de hersenen waarnemen en dus 'zien' de hersenen zichzelf
Maar dat bedoel je waarschijnlijk niet

*****

@ Positiv:


Hm, wel een zer creatieve rekenmachine aangezien ze niet bepaald altijd de juiste antwoorden geeft (ofwel: ons vaak dingen voorspiegelt die niet overeenkomen met de werkelijkheid).

*****

To zover maar even, straks misschien meer (moet nu eerst eten),

greot, DT/Nico

_________________
** Mijn uitspraken zijn, tenzij anders vermeld, mijn mening en dus geen absolute waarheid **

Het leven is maar kort,
eeuwigheid duurt eeuwig
en toch moet je in DIT leven
leren voor de eeuwigheid.
Mijn homepage: http://www.CCG-NicoSmits.nl

@Vyumae,

Na de vele verhalen die er zijn rond "reïncarnatie" van verschillende mensen zou je kunnen zeggen dat bovenstaand idee wel op iets meer dan een veronderstelling berust.

Ja, daar zit wel wat in. Zelfbewustzijn en beseffen wat je in werkelijkheid bent is dan in mijn ogen “zelfrealisatie”. En daar schrijf jij vervolgens ook over:

Haha, zou wel zo makkelijk zijn.
Hoe ontstaat dan volgens jou “realisering” of “zelfrealisatie”?


Voor iemand die gewend is om in dualiteiten te denken: ja. Dan zou die persoon kunnen
schrijven dat het Ego het subject is en hetgeen het Ego waarneemt het object.
Maar dat is niet zoals ik het zie. In het topic “wat we in werkelijkheid zijn” in de rubriek "geloof, levensovertuiging en filosofie" heb ik beschreven hoe ik denk over subject/object en heb ik geschreven dat hetgeen je in Werkelijkheid bent niet object van waarneming kan zijn. Bovendien is het geen je in Werkelijkheid bent niet te definiëren als subject of object.
Aan de ene kant schrijf je:
Het is in dit kader belangrijk te weten dat een object het waargenomene is, en dat een subject de waarnemer is.
En even verder op in dezelfde post schrijf je:
Desondanks kan het zelfbewustzijn niet uit zijn eigen geest stappen en de werkelijkheid van buiten zijn eigen perceptie bekijken.
Kijk nou, hier zeg je het ZELF NU OOK. Hiermee herroep je je eerder gedane uitspraak.
Met andere woorden: hetgeen je in Werkelijkheid bent (Bewustzijn/Waarnemen) kan niet zichzelf waarnemen als object. Dan zijn we het eigenlijk hier gewoon over eens.


In mijn visie wordt er door hetgeen je in Werkelijkheid bent niets geobjectiveerd, maar slechts oordeelsvrij waargenomen. Je kan hooguit zeggen dat hetgeen je in Werkelijkheid bent zich bewust is van iets wat geobjectiveerd wordt cq. dat er inhoudelijk aan de slag gegaan wordt met datgene wat het verstand te verwerken krijgt, maar doet dit zelf niet. Dat doet het denken/het Ego.
De Rede, of het verstand of het denken is NIET hetgeen wat je in Werkelijkheid bent. Het denken cq gedachten, het objectiveren en inhoudelijk aan de slag gaan met iets worden waargenomen door hetgeen je in Werkelijkheid bent. Je hebt gedachten; je hebt denken, maar je bent je gedachten/het denken niet. Ook het inhoudelijk aan de slag gaan met iets is wat het denken doet, net als het objectiveren.


Dat is nog maar de vraag of dat niet doorgrond kan worden. Het is in ieder geval niet/nauwelijk te beschrijven met woorden, juist omdat het daar aan voorbij gaat.


Dit is even lastig te verwoorden. Iets wat je wil bereiken veronderstelt de aanwezigheid van een doel en een toekomst waarin je dat doel bereikt. Je zou aan de ene kant kunnen zeggen dat hetgeen je in Werkelijkheid bent onbereikbaar is omdat het niet buiten jezelf ligt en niet in de toekomst kan be-reiken. (Het is alleen in het Hier en Nu.) En wellicht omdat het Ego je ook nog eens belet om dit te “bereiken.”
Bovendien: Hoe wil je iets bereiken wat je al bent?
En aan de andere kant heb je het allang “bereikt” omdat je al die tijd niets anders geweest bent!! (maar was je dat alleen niet bewust).

Hm, daar zit wel wat in. Als ik lees voor “onszelf”, “ons Ego” kwijt raken , dan heb je het in mijn ogen eigenlijk over Spirituele Verlichting en dat moet je inderdaad maar net willen.

IN de topic “wat we in Werkelijkheid zijn” heb ik hier antwoord op gegeven over het verband/relatie tussen bewustzijn en werkelijkheid.


Alles moet een specifieke waarde krijgen. Alles? En waarom zou dat moeten? Van wie “moet” dat dan? Voor hetgeen je in Werkelijkheid bent, hoeft niets een specifieke waarde te krijgen. Hetgeen je in Werkelijkheid bent neemt alles gewoon oordeelsvrij waar. Alleen het Ego vindt dat iets een specifieke moet krijgen. Het Ego moet zowiezo van alles. Die denkt wat af en die oordeelt wat af en die geeft iets een specifieke waarde(oordeel).Hetgeen je in Werkelijkheid bent is neemt dit gedenk en het toekennen van specifieke waarden slechts oordeelsvrij waar. Hetgeen je in Werkelijkheid bent is zich bewust dat iets een specifieke waarde krijgt, maar hecht daar zelf geen specifieke waarde aan.

Als jij hier het denken in plaats van bewustzijn bedoelt dan kan je dat misschien wel zeggen. Maar we zijn het er volgens mij over eens dat hetgeen je in Werkelijkheid bent niet je denken/niet je specificaties kan zijn. Immers je bent niet je gedachten/denken, maar je hebt gedachten/denken. Hetgeen je in Werkelijkheid bent (het Bewustzijn als essentie) neemt juist dat denken en alle specificaties oordeelsvrij waar.


Je kan je afvragen of dat klopt: “als er ergens geen ervaring van is, hoe kan je dan stellen dat het er is?Wie zegt dat er geen ervaringen van zijn? Ik weet wel dat als jij of ik een bepaalde ervaring (nog) niet hebben gehad dat dat niet meteen wil zeggen dat die ervaring er niet is. Jij ervaart toch ook niet de electrische impulsen in jouw zenuwstelsel, of jouw spijsvertering, of jouw productie van rode en witte bloedlichaampjes en het zuiveren van het bloed door de nieren en de lever? Maar het feit dat jij dat niet ervaart, wil niet meteen zeggen dat het er niet is. Jij ervaart dit niet, maar toch is het er mooi wel.

Tot en met waarneming kan ik het met je eens zijn. Ik zou het zo omschrijven: Bewustzijn impliceert Waarnemen. Maar hetgeen je in Werkelijkheid bent impliceert m.i. géén cognitie, maar slechts het waarnemen daarvan.
Cognitie, wat verstandelijke vermogens/denken betekent, (zie http://www.encyclo.nl/begrip/cognitie), is iets wat je hebt, maar niet wat je bent. Je bent niet je denken, maar je hebt denken/gedachten. Het denken, cognitie, kan waargenomen worden en hierboven heb ik al eerder geschreven dat datgene wat je in Werkelijkheid bent niet waargenomen kan worden. Als cognitie, het denken en je gedachten wél waargenomen kunnen worden, dan maken ze geen deel uit van hetgeen je in Werkelijkheid bent. Dus kort om: Bewustzijn impliceert Waarnemen (zonder cognitie).

Ik heb hierboven al geschreven dat Bewustzijn Waarnemen impliceert. Zo ver zijn we het al eens. Maar wat je dan schrijft: dat perceptie differentiering inhoudt, daar kan ik me niet in vinden. Ik heb dit uitgebreid beschreven hoe ik hier over denk bij de topic “wat we in werkelijkheid zijn”.


KIJK en dát is nou nog eens een interessante veronderstelling. Kan je hier wat meer over vertellen over hoe jij dit ziet?


Bewustzijn is noch reflexief, noch niet-reflexief.

Groetjes Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Op het moment vindt ik het het meest aannemelijk dat ik hetzelfde is als bewustzijn en dus niet hetzelfde als perceptie.
Als ik door mijn perceptie zie dat ik een kind ga aanrijden (als ik door rij) dan rem ik al voordat ik me daar echt bewust van ben. Moet ik me daar eerst bewust van worden dan hadden we nu een kind zonder een grote teen

Maar of die "ik" nu echt hetzelfde is als bewust zijn weet ik niet. Het kan immers ook zo zijn dat ik de waarnemer is van het bewustzijn. Welke redenatie klopt valt volgens mij niet te bewijzen door redenatie. Wellicht door een test maar dan moet deze eerst bedacht worden...... mij is dat nog niet gelukt iemand anders???



De algemeen bekende ik word idd grotendeels (wellicht volledig) door je omgeving gecreëerd. Voor mij is op dit moment het meest aannemelijk dat de "ik" die je echt bent bestaat uit het fysieke bewustzijns proces en dus geboden is aan het lichaam.


Mee eens en dus ... een stukje onderbouwing?
Wil je extra onderbouwing of is het stukje tekst zelf de onderbouwing? Ik denk dat de tekst zelf de onderbouwing is dus mijn antwoord is ja