Het einde van de Spirituele zoektocht

Waarom is de mens, het Ego, nooit tevreden? Waarom is dit moment nooit goed genoeg? Waarschijnlijk omdat men zichzelf wijsmaakt dat “er méér dan dit moet zijn.” Men gelooft dat er een toestand bestaat waarin onze Ware Natuur zich in al haar glorie aan ons zal openbaren. Een staat waarin gedachten geheel oplossen en waarin het Ego verdwijnt zonder een spoortje achter te laten. Een of andere verheven toestand dat in elk geval verschilt van de toestand waarin je je op dit moment bevindt. Dit alles zorgt ervoor dat mensen op hun spirituele pad op zoek gaan naar die Ware Natuur en die staat van Verlichting. Maar kan een pad je dichterbij brengen bij wie of wat je al bent?

Spirituele zoektocht
Die hele spirituele zoektocht is eigenlijk het probleem, want zoeken veronderstelt dat er iets mis zou zijn met nu; met hoe en wie jij nu bent. Zoeken heeft vaak met niet accepteren te maken. Het betekent altijd dat er weerstand en verzet is tegen dat wat er nu is; dat dit huidige leven niet goed genoeg zou zijn. Althans dat probeert jouw Ego je wijs te maken. Maar hoe kan jouw leven en jouw Zelf op dit moment niet goed genoeg zijn? Het is alles wat er nu is. En dan kan je zoeken en zoeken wat je wil, maar dan zal je het (je Zelf of die Verlichting) waarschijnlijk niet vinden, simpelweg omdat je d’r nog (steeds) naar aan het zoeken bent.
Het zoeken zal niet stoppen omdat je “het” op een gegeven moment hebt gevonden. Nee, je hebt “het” gevonden omdat je zoeken is gestopt.
Binnen het hele zoeken, zoekt men graag naar houvast in spirituele concepten, methoden, visies, stromingen zoals het Boeddhisme, Hindoeïsme, etc, maar dat wat houvast zoekt, is niet wie je werkelijk bent. Wat je echt bent, hoeft zich nergens aan vast te houden. Alle paden, methoden en technieken en stromingen en religies, leiden vaak alleen maar tot uitstel van het essentiële inzicht. Zij versterken het idee dat jij “er “ nog niet bent en dat er dus (nog) “iets” te halen valt. En dat zoeken mensen maar al te graag buiten zichzelf. Er zijn tal van zaken te vinden in het leven, bijvoorbeeld een relatie, leuke baan, mooi huis/auto of een spannende vakantie. Al deze zaken geven tijdelijk geluk en zijn alle van voorbijgaande aard.
Wat doorzien dient te worden, is dat er eigenlijk niets te halen valt in het leven, dat er nergens anders iets te vinden is dan hier in dit moment. Hoe zou je vrede, liefde en geluk ergens anders kunnen vinden dan nu? Er is alleen maar Nu.

Hier en Nu
Er is slechts het Hier en Nu. Dáár gebeurt alles: het geluid van de vogels, het kloppen van je hart, het lezen van dit verhaal. Zelfs de gedachten: “Er moet wel iets méér zijn dan dit. Ik ben er nu nog niet, maar ik ga daar zeker ooit eens, in de toekomst, komen. Ik zal die staat van Verlichting waar ik al zo vaak over gehoord en gelezen heb eens bereiken,” borrelt eveneens in het heden op. Alle gedachten zijn gedachten die in het heden verschijnen. Net als wat je ziet, hoort of ruikt, dat zie, hoor of ruik je ook op dit moment. Aan het huidige moment, het Hier en Nu, valt niet te ontsnappen.

Het eeuwige Nu
Als er altijd alleen maar het Hier en Nu bestaat, dan moet die staat van Verlichting ook slechts enkel in het heden te “bereiken” zijn. Wat eigenlijk erop neerkomt dat het helemaal niet te “bereiken” is. Immers: iets bereiken, een doel bereiken, impliceert toekomst en dat is in tegenspraak met wat zojuist geconstateerd is: namelijk dat er slechts enkel het Nu is.
Een zoektocht naar iets anders dan dit, iets anders dan dit moment is een ontkenning van dit wat er nu is; een ontkenning van dit moment, waar feitelijk niets aan te ontkennen valt. Hoe kan je iets ontkennen wat je niet kán ontkennen.
Jeff Foster zegt dat ook zo mooi: “The search for more than this is a denial of the undenialble thisness of this.” De zoektocht naar Verlichting is net zo goed een ontkenning van de Verlichting die er reeds is en er al die tijd al was en er altijd zal zijn. Je bent nooit niet verlicht geweest, maar daar was je je nooit van bewust. Verlichting kan niet gevonden worden door middel van een zoektocht, omdat niemand kan zeggen waar je het kan vinden. D’r is geen weg naar Verlichting, omdat het niet buiten jezelf gevonden kan worden.

De illusie doorzien
Een zoektocht brengt je dus geen stap dichterbij de Verlichting. De Verlichting is er al.
We hoeven ons slechts van dit inzicht bewust te zijn. Het ligt vlak voor onze neus: de zoeker is het gezochte zelf! Dit huidige moment is alles wat er is. Dit is het. Er is slechts het Hier en Nu. Er is slechts Eenheid. Dit inzicht is Bevrijding. Je kan het niet verliezen, je hoeft het ook niet vast te houden of bang te zijn dat je het kwijt raakt. Hoe kan je iets verliezen wat je in essentie bent. Waarom zou je iets willen vasthouden wat je eigenlijk niet kan kwijtraken?

Einde van de zoektocht
De zoektocht komt ten einde. Het einde van die zoektocht is een radicale en onvoorwaardelijke acceptatie van wat IS. Acceptatie van wat zich aandient. En acceptatie is niet iets wat je kan doen. Acceptatie is geen activiteit. Het heeft niets met iets bereiken te maken. Acceptatie heeft te maken met opgeven van verzet van het Ego, met overgave en met ja-zeggen tegen het Huidige Moment. Acceptatie is het bewustzijn wat onpartijdig en oordeelsvrij ruimte maakt aan alles wat daar in verschijnt en verdwijnt.

Slot
Een zoektocht brengt je geen stap dichter bij Verlichting. Verlichting bevindt zich al in het Hier en Nu. Dit Huidige Moment is het enige doel wat er is. Op dit moment is je doel: het lezen van dit verhaal. Niks meer en niks minder. De zoektocht naar een doel creëert doelloosheid. Het zoeken naar betekenis, creëert betekenisloosheid. Zo ook met het zoeken naar Verlichting. Daarmee bereik je het tegenovergestelde effect. Immers als je op zoek gaat/bent naar Verlichting ga je d’r meteen al aan voorbij! Verlichting is eigenlijk iets heel gewoons. Voor mensen die op zoek zijn (geweest) naar Verlichting als iets heel bijzonders en speciaals, is de Verlichting vaak een ultieme teleurstelling. Het is niet iets wat je kan “bereiken”. Het hoeft evenmin het resultaat te zijn van een lange zoektocht. Desondanks kan een spirituele zoektocht heel nuttig zijn. Sterker nog: iedere spirituele zoektocht is juist van belang. Niet omdat je zult vinden wat je zocht, maar om de absurditeit van het zoeken uiteindelijk te doorzien. Het Ego wat nooit tevreden is, zoals beschreven aan het begin van dit stuk, kan echter hierbij ten dienste staan van die spirituele zoektocht. Immers het Ego is niet altijd bedoeld om leuk en aangenaam te zijn. Nee, het is soms juist bedoeld om ontevreden te zijn, pijnlijk en teleurstellend te zijn, zodat men gemotiveerd raakt om die Waarheid omtrent wie je in werkelijkheid bent te (gaan) ontdekken.
Namasté.

liefdevolle groeten, Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Mooi verwoord (:

Ik denk dat iedereen het stiekem wel weet, maar mensen houden ontzettend van dromen

_________________
We are everything you want others to be

Hey DIMLICHT,

Met dromen hoeft ook niets mis te zijn.
Je kan dromen,
of je kan dromen dat je droomt,
of je kan ontwaken in je droom,
of je kan ontwaken uit je droom.

groetjes Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Het zoeken is gestopt omdat je "het" gevonden hebt....
Dit is een grote paradox en dat maakt het lastig en leuk tegelijk.

Als je je bewust bent dat zoeken geen zin heeft en dat alleen het nu er echt toe doet dan moet je ook nog eens leren hoe je je niet laat afleiden van het nu. Hoe doe je dat?

Als je geleerd hebt om je niet te laten afleiden van het nu. Heeft het leven dan nog nut of zin? Wat zijn je motieven om dingen te ondernemen? Hoe pas je dit toe in het dagelijks leven?

Waarom wordt het ego vaak gezien als iets wat in de weg staat? Iets dat je moet bestrijden en iets waarvan het beter is dat het er niet is? Is het ego nooit tevreden? Kan het ego überhaupt tevreden of ontevreden zijn? Is het ego niet een deel van wie je werkelijk bent? En....wat wil mijn ego mij eigenlijk wijsmaken? En waarom zou het ego dat willen?

Ik weet nu eigenlijk nog niet of deze vragen wil in dit topic thuis horen. Vindt men van niet dan maak ik er een nieuw topic van

Stating the obvious, but never the less necessary to state.
Nederlanders houden van bevestiging...

Weertje he?!

Nuja, leuk stukje Nico...

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams

Sterke laatste alinea. Long time no see Nico!

_________________
..:: Voormalig stefke ::..
Wake up, see the illusions and feel the beauty of the real world

Hey Avuso,


Veel mensen hebben moeite om in het hier en nu te leven en leven of in het verleden of in de toekomst. Dit komt m.i. met name door mentale en emotionele activiteit; denken, denken, denken en voelen, voelen, voelen en dit niet los kunnen laten.
Met gedachten en herinneringen leven mensen nog in het verleden en hebben mensen soms moeite om dit en de daarmee gepaard gaande emoties zoals boosheid, frustratie, verdriet, somberheid, ontevredenheid, schuldgevoel, wrok etc los te laten. En met gedachten, fantasieën, verwachtingen en dromen en angst leven mensen soms makkelijk in de toekomst en houden daar zich vervolgens aan vast. In beide gevallen gaan mensen dus aan het hier en nu voorbij en worden mensen afgeleid of laten ze zich afleiden van het Nu.

Dan is het niet geheel onterecht opgemerkt, Avuso, dat het niet eens zo gek zou zijn om te leren je niet te laten afleiden van het nu. En hoe doe je dat inderdaad?

Wat mij betreft, is het allemaal niet zo ingewikkeld. Mijn ervaring leert dat er een manier is om direct een enkele reis naar het hier en nu te boeken en dat gaat via observeren.
Door je zintuigen in te schakelen en te observeren wat er zich allemaal in het hier en nu aandient en wat er verschijnt in je bewustzijn kun je heel makkelijk in het hier en nu komen en blijven. De Mindfulness kan zeker hier een hulpmiddel bij zijn. Immers dan ben je bezig om iets met volledige aandacht en bewust iets te doen. Dit alles lukt nog beter wanneer je in het huidige moment zowel het verleden als de toekomst kan loslaten/loslaat.


Ja, maar natuurlijk heeft het leven dan nog nut/zin. Je gaat dan pas echt leven. Je bent dan meer bewust. Het verleden en de toekomst hebben dan geen vat op je. Lijden neemt dan af omdat je het verleden en de toekomst losgelaten hebt. Je gaat dan meer leven vanuit acceptatie. Alleen het hier en nu is dan belangrijk. Dan kom je erachter dat verleden en toekomst eigenlijk niet bestaan, maar "opgeroepen" worden door je gedachten of herinneringen eraan.
Het feit dat je in het hier en nu leeft wil niet zeggen dat je het vermogen verloren hebt om (vakantie)plannen te maken. Integendeel. Ik ga binnenkort een midweek Rome boeken en ik kan er wel naar uitkijken en als ik het geboekt heb zal ik er ongetwijfeld regelmatig fijne gedachten over hebben, maar ik blijf er niet in hangen door er helemaal naar toe te leven en te wensen dat het al zover was. Nee hoor, dat komt vanzelf, ik laat het daarna gewoon weer los tot het zover is.
Een motief om dingen te ondernemen kan o.a. zijn om prettige dingen te doen of om een prettig vooruitzicht te hebben of om iets te doen wat je een aangenaam gevoel geeft. Want ja, als je d’r hier eenmaal toch bent in dit leven dan is het toch prettig om de tijd zo aangenaam mogelijk te maken voor jou als persoon.
Hoe ik dit toepas heb ik al hierboven beschreven. Een ander voorbeeld is als ik in gesprek ben met iemand dan blijf ik in het hier en nu door in de “observatie-modus” te verblijven en meer te kijken en te luisteren naar wat er gebeurt. Dus meer vanuit ZIJN dan vanuit denken en doen. Het gekke is, wat ik gemerkt heb, dat ik dan veel minder nadenk en meer vanuit mijn intuïtie en mijn gevoel praat. Het lijkt dan allemaal makkelijker te gaan, alsof je in een flow komt. Wat mij ook geholpen heeft bij dit proces is onder andere meditatie, Mindfulness, en Thai Chi. Dat zijn ook manieren om te leren om in het hier en nu te komen/blijven.

hartelijke groet, Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Hey avuso,



Voor wie staat het in de weg?
En door wie wordt het gezien als iets wat in de weg zou staan?
Waar staat het in de weg voor?
Waarom zou je het moeten bestrijden cq moeten be-strijden?

Ben jij, Avuso, bezig om jouw Ego te bestrijden?
Zo ja, hoe doe jij dat dan en met welk doel?



Het ego is niet vaak tevreden. Dat is in mijn ogen één van de kenmerken van het Ego.
Het Ego heeft moeite met de tijdelijkheid en veranderlijkheid van zaken. Als het dan tevreden is, dan is het vaak slechts maar voor een "tijdje", want dan wil het ego toch daarna weer wat meer, of beter, of luxer, of lekkerder, of moderner of groter of mooier etc.

Wie denk jij dat je werkelijk bent?
(grappig dat je wil weten of het ego niet een deel is van wie je werkelijk bent. )


Die vragen kan jij zelf het beste beantwoorden. Ja, want wát wil jouw ego JOU, Avuso of de persoon achter Avuso, eigenlijk wijsmaken? Ben wel benieuwd naar je antwoord. Waarom jouw ego dat zou willen, is om dat het daar zo zijn persoonlijke redenen voor heeft, die jij beter kent dan ik.

Hartelijke groeten Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Bedankt truitje en stev.
Ja, ik was wat minder actief de afgelopen tijd. Dat klopt, maar als het je te lang duurt weet je me te vinden via een pb heh!

hartelijke groeten Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Een opmerking mijnerzijds:

Iemand die in coma ligt is opgehouden met zoeken, opgehouden met het toekennen van betekenis aan dingen. Hij is niets meer en niets minder dan dat wat hij is. Hij laat zich alles overkomen in een eindeloos nu.

?

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

@ vyu: hoe weet je dat dat de staat van een persoon die in coma ligt is? Artsen geven juist nu aan dat het belangrijk is om tegen een coma patient te blijven praten omdat ze niet weten wat de patient mee krijgt. Zij nemen iig aan dat de kans op een bepaald bewustzijn aanwezig is, dus er is dan ook een kans aanwezig dat de zoektocht naar wat dan ook bij een comateuze patient gewoon door gaat.

Men praat ook tegen dieren, planten en levenloze objecten. Wie weet... Maar al zou de comapatiënt volledig bij bewustzijn zijn, dan nog valt de toestand van eindeloze nu-heid, genoegzame passiviteit ten aanzien van het leven en ga zo maar door toch in heilzaamheid te betwijfelen.

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

Volgens mij is het fysiek niet mogelijk om buiten het nu te leven. Als je aan de toekomst denkt dan denk je in het nu aan de toekomst. Uiteraard is het een beetje flauw om dit zo te stellen maar het geeft wel een beetje weer wat ik van de term "leven in het nu" vindt. Zo heb ik lang geleden ook eens wat boeken van Eckhart Tolle gelezen. Hij beschrijft alles erg mooi maar een goede onderbouwde verklaring heb ik niet gevonden. En zolang ik deze niet heb gevonden zal ik blijven zoeken. Dit is overigens ook precies wat je al aangaf. Maar persoonlijk denk ik dat men met "leven in het nu" bedoeld dat jijzelf de keuze hebt waar je je aandacht op richt mits je je bewust genoeg bent. Ben je niet bewust genoeg dan voel/hoor/ruik/proef/denk je van alles maar heb je niet echt door dat dit allemaal gebeurd en wordt het een verstrooide soep waar je eigenlijk niets nuttigs mee kan.

Hier geld denk ik ook weer dat je altijd al in het huidige moment bent. Als ik dan mijn aandacht richt op mijn directe omgeving en op het geen ik mee bezig ben. Dan zal dat best wel lukken. Maar zolang ik niet de kennis heb over hoe mijn bewustzijn/aandacht werkt en hoe ik zelf de keuze heb om mijn aandacht op iets te richten dan zal ik binnen erg korte tijd weer afgedwaald zijn. Niet omdat ik het wil maar omdat ik niet weet hoe of dat ik mijn aandacht kan sturen. Overigens heb ik stiekem zelf het observatie trucje wel onder de knie, dus ik doel hier meer op de zoektocht naar het trucje welke mensen kunnen doorlopen.

Daarnaast gaat het volgens mij altijd om een retourtje en niet om een enkele reis. Je kunt immers nooit je hele leven alleen maar passief observeren. Er gaat een moment komen dat je honger hebt en dan zul je moeten plannen hoe je in de toekomst aan eten gaat komen. Daardoor zal je ook je huidige activiteit moeten onderbreken. Want je denkt dan vanzelf aan het verleden omdat je de laatste keer door ging zonder te eten en dat leverde uit eindelijk ook problemen op. Je kunt je dus niet oneindig bezig houden met het heden anders zouden mensen met geheugen verlies hier totaal geen last van hebben en zou je geheugenverlies een "gave" kunnen noemen wat het natuurlijk niet is. Als je de term "leven in het nu" letterlijk opvat dan zal dit dus enkel problemen opleveren.

Zie mijn vorige opmerking over het retourtje ipv een enkele reis. En over de keuze om zelf je aandacht te kunnen richten. Zou je er naar streven om zoveel mogelijk in het nu te leven (ervan uitgaande dat dat de optimale staat is) dan kan het gene je hierboven verteld iets zijn dat je wilt ontwijken. Denk je aan die mooie vakantie die komen gaat dan ben je immers niet meer met je aandacht bij het hier en nu. Ook al duurt het maar even en blijf je er niet al te lang mee bezig.

Hiervoor gaf je aan dat als je in het hier en nu leeft je meer leeft vanuit acceptatie. Als je dus accepteert dat je huidige situatie prima is waarom zou je dan nog naar iets streven dat prettiger is dan de huidige situatie? Dan kom je toch weer terug bij de zoektocht naar iets beters/mooiers/anders en deze zoektocht was toch beëindigd met de "leven in het nu" situatie?

Uiteraard lijkt het dan makkelijker te gaan en voor een groot deel zal het ook werkelijk makkelijker gaan. Maar is de makkelijkste weg ook de beste weg?

Voor mij staat mijn ego niet in de weg. Ik gebruik de term wel eens om uit te drukken dat ik (en volgens mij alle mensen) voor een groot deel hun keuzes baseren op wat zij denken dat het beste voor hen zelf is of wat het meeste oplevert voor henzelf.

Het ego wordt door heel veel mensen gezien als een obstakel naar een betere situatie voor de persoon/karma/zelf
http://forum.spirituelejongeren.nl/search.php?keywords=ego&terms=all&author=&sc=1&sf=all&sk=t&sd=d&sr=posts&st=0&ch=300&t=0&submit=Zoeken






Zo begrijp ik uit je teksten dat jij zelf ook het ego ziet als iets dat vervelend in de weg staat naar een "leven in het nu".

Ik ben werkelijk een constant proces van chemische reacties en daar maakt mijn ego ook onderdeel vanuit. Verder schrijf je dat je ego jouw iets wil wijs maken. Als je ego jouw iets wil wijs maken dan is het dus blijkbaar niet "jezelf" anders zou je de wijsheid al hebben dus hoeft je ego je ook niets meer wijs te maken?

Mijn ego wil mij helemaal niets wijsmaken want mijn ego heeft geen wil. Zoals ik hierboven al schrijf, schreef jezelf eerder dat je ego je wil wijsmaken dat er altijd iets beters/mooiers is dan dat je nu hebt. Vervolgens schrijf je dat dit proces de oorzaak is van de zoektocht. Het onderwerp van je bericht luid "Eindelijk einde aan de eindeloze Spirituele zoektocht" dus daaruit maak ik op dat je opgelucht bent dat je van de oorzaak (=ego) van de zoektocht hebt overwonnen of hebt doorzien.