Dromen doe je al vanaf dag 1, maar blijkbaar heeft bijna elke droom wel een achterliggende gedachte. Er zijn dromen die je niet vergeten kan en/of er zijn dromen met een soort raadsel. Ondertussen heb ik zo vaak bepaalde dingen gedroomd dat ik er soms een beetje moedeloos van word. Iemand misschien een kleine tip?
Al van kleins af aan komen er geesten naar mij toe. Schijnbaar is de enige 'bruikbare' communicatie op zulke momenten mijn droom. Zo kwam er een vrouw van ongeveer 75 jaar dat dacht dat ze nog leefde in huis en het maar niet begreep dat niemand wat tegen haar zei. Dit was de eerste 'geest' dat ik geholpen had. Ik vertelde haar dat dat niet het geval was en ze overleden was (uiteraard op een rustige manier, want sommigen willen nog wel eens flippen). Zo vertelde ik haar ook dat ze dan ook naar 'boven' moest en dat ze daar de rust zou vinden. Toen kwam ze met de vraag: 'Maar wat is daar boven dan? En hoe kan je dat nou zo zeker weten?' Uiteraard heb ik gezegd dat niemand dat zeker weet, maar je het altijd kan proberen en als het je niet bevalt je gewoon weer terug kan komen. Ze glimlachte en bedankte me en sindsdien heb ik haar nooit meer gezien.
Ook had ik een periode dat er elke keer een jongen langskwam. Hij was ongeveer 16 jaar - ik toen nog 14 á 15 - mooi blond haar en was 'schijnbaar' altijd wel in voor een grapje. Ik droomde mijn droom en blijkbaar vond hij het leuk/gezellig om daarin mee te doen. Zo gingen we bergbeklimmen, shoppen, werken etc. maar altijd moest hij wel eens een grapje uithalen door mij de pleuris te laten schrikken. Als ik namelijk bijvoorbeeld met hem aan het praten was, was hij in een keer weg en na een tijdje komt hij achter een hoekje vandaan en schrikt mij te pletter. =') Het was echt een goede gozer en soms als ik in mijn droom gepest werd hielp hij mij wel. Maar zo nu en dan was ik zijn geintjes een beetje zat, omdat ik in die tussentijd ook te maken had met veel slechte geesten. Ongeveer na een maand heb ik aan hem duidelijk gemaakt dat ik hem echt heel erg aardig vind, maar ik er geen puf meer voor heb om zo verder te gaan. Ik zei dat ik hem nooit zou vergeten - wat ik dus niet gedaan heb - en dat hij maar naar dromen van andere mensen moest gaan om daar grapjes uit te halen.
Hij was een beetje teleurgesteld, maar volgens mij begreep hij het ook wel. Sindsdien heb ik hem niet meer gezien en ik weet zeker dat hij nu ergens op de wereld iemand anders aan het pesten is in z'n dromen whaha! xD Zo zie je maar dat sommigen er gewoon voor kiezen om niet te leven, maar eerder te leven via anderen.
Ook heb ik jammer genoeg wat minder leuke 'dromen' gehad. Zo hadden we erg veel 'kwade' geesten thuis en het was zo erg, dat als ik mijn deur van mijn slaapkamer open deed er meteen allemaal rare dingen gebeurden op mijn kamer. Vandaar dat ik nu ook bijna altijd mijn deur dicht heb ter 'bescherming'. Ze lieten mij niet met rust in mijn dromen en waren ooit zelfs een keertje zo slim geweest om zich voor te doen als iemand anders. Zo zat ik ooit op de slaapkamer van mijn ouders, omdat ze mij weggejaagd hadden op een plek waar ik voor mijn gevoel veilig was. Namelijk mijn slaapkamer. Ik zat midden in de slaapkamer van mijn ouders toen mijn andere twee broertjes bang naar mij toe kwamen rennen en naast mij op het bed midden in de slaapkamer gingen zitten. Op de een of andere manier kon ik de kamerdeur niet dichtdoen, waardoor ik moest blijven letten op de donkere ruimte in hal. Zo nu en dan probeerde er eentje binnen te komen, maar toen leerde ik door te schreeuwen - dat ze weg moesten blijven en dat ze niet welkom waren - dat ze daarvan 'schrokken'. Het ging goed na meerdere pogingen van verschillende geesten, maar toen kwam mijn broertje van drie jaar oud in een keer vanuit de donkere hal de kamer binnenlopen. Heel rustig liep hij naar mij toe en vroeg of hij hier bij mij mocht zitten. Ik zei bijna ja, totdat ik in de gaten had dat het mijn kleine broertje niet was. Het was een van die geesten. Ik begon weer te schreeuwen dat hij moest oprotten en niet welkom was hier, toen hij begon te grijnzen en liep weer rustig naar de donkere hal. Toen ik goed om me heen keek besefte ik dat mijn andere twee broertjes ook gewoon die geesten waren en die heb ik met heel veel moeite de kamer uit gekregen. Enkele seconden later werd ik wakker en realiseerde ik me dat de geest er alles voor zou doen om mij uit te putten.
Ik heb zo veel dromen gehad dat het allemaal gewoon te veel is om uit te leggen. Zo kwamen ze langs en haalden mijn kamer overhoop, proberen - nu nog steeds trouwens - de woonkamer binnen te komen. Schijnbaar omdat de woonkamer een soort van veilige plek is. Gelukkig hebben we een deur van de hal naar de woonkamer, waardoor de meeste geesten als het ware tegen gehouden worden (het gevoel hebben dat ze niet welkom zijn). Ze proberen mij het huis uit te jagen en noem maar op.
MAAR er zijn ook geesten die nog steeds naar mij toe komen omdat ze hulp nodig hebben. Zo was er een meisje dat ik maar niet vergeten kan. Vier jaar geleden kreeg ik een droom dat ik in de woonkamer zat. Opeens werden de hoeken - waar de geest zich bevond - donker en begon het behang te bladderen. Ik had weer zo'n 'O nee, niet weer' moment. Met de veronderstelling dat het een slechte geest was begon ik weer te schreeuwen dat ze op moesten rotten etc. maar het hielp niet. Telkens verplaatste de geest zich in een andere hoek, totdat ik temidden van de woonkamer schreeuwde wat ze van me wilde. Toen dat eruit was kwam een aziatisch ogend meisje, in een blauwe pyama met natte lange haren naar mij toe en begon op mijn schouder te huilen. Overdonderd was ik. Ik vroeg wat er was en ze wist het niet. Vreemd genoeg zei ik dat ze een jongen uit mijn klas - die toevalig ook aziatisch is - mocht lenen om uit te zoeken wat er aan de hand was en maar terug moest komen als ze weet wat er is.
Ze knikte ja en nadat ik haar mijn klasgenootje gegeven had, ging ze weg. Ik werd daarna meteen wakker en zag dat mijn deur op een kiertje stond. Na bijna maanden er niet meer aan gedacht te hebben zag ik opeens een reportage van Peter R. de Vries. Het ging over een aziatisch meisje dat 'vermoord' zou zijn en gevonden werd in de bosjes. De foto's en alles wat ze lieten zien leek zo veel op het meisje uit mijn dromen. En wat nog vreemder was dat ze inderdaad ook een goede vriend had die aziatisch was en daar kwam ze het laatste vandaan, voordat ze dood aangetroffen werd. Toen moest het blijkbaar verklaren waarom ik Kalok - mijn klasgenootje - aan haar heb gegeven om uit te vogelen wat er aan de hand is. ='X Het kan ook een ander meisje geweest zijn hoor, maar ik vond het zo frapant!
Ze is niet meer terug gekomen en misschien heeft ze al rust gevonden, maar het is zo moeilijk om de geesten nu te onderscheiden tussen goed en kwaad in de eerste 'lijkende' minuten. Dit omdat zoveel kwade geesten bij mij langs gekomen zijn dat ik er onderhand een slechte ervaring aan overgehouden heb. Ook heb ik het gevoel dat ik 'kracht' verlies. Want het schreeuwen dat ze op moeten rotten helpt niet meer. De geesten lachen me nu alleen maar uit. Ook wordt het steeds moeilijker om ze tegen te houden als ze de woonkamer binnen willen komen. Misschien omdat ik het schreeuwen omzet in woede, wat hen weer aantrekt. Ik weet het niet. Het is gelukkig wel wat rustiger in huis, nu zijn er wat 'normalere' geesten die bij ons zitten. Maar het is heel moeilijk nu om het te onderscheiden, waardoor ik de goede geesten die juist mijn hulp nodig hebben afweer. Iemand misschien een tip?
Het is namelijk gemakkelijker om ze te onderscheiden als ik 'wakker' ben, want dan voel ik het voornamelijk aan hen energie. Maar bij een droom is de sfeer altijd meteen heel anders. Je voelt verschillende emoties en dergelijke als een geest langskomt en de omschakeling voor mij is dan altijd even wennen.
Ik hoor het wel voor degene die hierop een antwoord hebben.
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
