Citeer:
Al deze 5 punten horen bij verstandelijke vermogens (achtereenvolgens: cognitie, redenatie, geheugen, milieu, ouders, taal)
Wat is het dat dat mogelijk maakt? Bewustzijn, datgene wat je met geen verstandelijk vermogen (taal) kunt uitdrukken. [1] Echter heb je je er zo mee geïdentificeerd met het verstandelijke, dat je er nauwelijks nog buiten kunt en daarom is het in elk topic bij jou een terugkerend fenomeen [2].
Bij het horen van dood en sterven raakt het verstandelijke in paniek, omdat dat het 'einde' zou betekenen. Wanneer je je er niet mee zou identificeren zou je zien dat dat helemaal niet hoeft en de 'dood' zelfs een illusie is. [3]
Het bewustzijn is als het ware het schildersdoek (het geheel) en de verstandelijke vermogens het instrument (de verf waarmee op dat doek kunt schilderen). Maar vroeg of laat droogt de verf uit en verdwijnt het en zie je dat het een grote illusie is waarin je geloofde.
Hier heb ik uiteraard wel wat op te zeggen.
Ad 1: Dus jij stelt dat dergelijke verstandelijke vermogens mogelijk zijn dankzij de aanwezigheid van bewustzijn, klopt dat? Nu dan, dit kun je ook omdraaien: bewustzijn kan ontstaan door de fysieke mogelijkheid ertoe. (Tenzij je natuurlijk ook aanneemt dat bomen en stenen bewustzijn hebben, maar daarover kan ik nauwelijks meepraten.) Hoe dan ook,
bewustzijn veronderstelt wel enige mate van cognitie, en dat zit hem ook in de strike etymologie van het woord. Dit is uiteraard niet voorbehouden aan de mens, want ook 'hogere' dieren hebben het.
Zonder verdere argumentatie kan je punt omgedraaid worden, dus ik ben benieuwd naar je rechtvaardigingen.
Daarbij wil ik onder punt 1 nog opmerken dat ouders en het spiegelstadium beslist niet enkel en zondermeer de verstandelijke vermogens betreft. Een besef van 'ik-kigheid' is ook gevoelsmatig, en in het eerste stadium van de opgroeiende baby zijn het vooral de emoties die overheersen.
Ad 2: met zulke opmerkingen begeef je je altijd op glad ijs, en ze onderbouwen niets. In alle eerlijkheid wil ik overigens niet per se ontkennen dat ik me identificeer met mijn verstandelijke vermogens hoor, maar dan: wie identificeert zich niet met zijn eigen kenmerken. In elk geval is ook dit punt eenvoudig om te draaien door te zeggen dat juist jij geen genoegen kan nemen met de directe zintuiglijk waarneembare werkelijkheid die we ook te zien krijgen als we de hersenen onder de scanner doorhalen. Kennelijk is er iets in jou dat er van overtuigd is dat er meer moet zijn, misschien dankzij gewaarwordingen of sensaties tijdens meditaties e.d. Ik noem maar iets, en daar is ook niets mis mee, maar er is wel identificatie nodig met hetgeen je ervaart voordat je tot zo'n standpunt kunt komen.
Ad 3: Argumenten waarom de dood níét het einde zou zijn, zijn slechts van (letterlijk) vage en niet te duiden aard, als er al argumenten zijn. Fraaie allegorieën zijn natuurlijk geen argumenten/rechtvaardigingen. Vanuit jouw overtuiging kun je mij toedichten dat ik ga paniekeren, maar men kan óók zeggen dat mensen die geloven in 'meer' gewoon geestesziek zijn, bijvoorbeeld. Dat stel ik bewust chargerend, maar het gaat om de kern.
De indruk die ik tot nu toe krijg is ongeveer van deze aard (en ik mag het uiteraard mis hebben):
De dood is niet het einde, anders zou de mens niet meer zijn dan alleen het fysiek waarneembare, maar de mens kan niet slechts het fysiek waarneembare zijn, dus moet de dood wel een illusie zijn. Een cirkelredenering in optima forma.