wat is nu precies je vraag? ik kon er niet helemaal wijs uit? Is je vraag hoe men er toe komt om een bepaalde stoornis of aandoening aan iemand toe te wijzen?

_________________
-Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it.
-Every situation, properly perceived, becomes an opportunity to heal.
-Nothing real can be threatened. Nothing unreal exists.

de basis waarvan ze je afleiden van je psychische stoornissen

waar ze ontdekken dat je psychisch stoornisse

is dat gedrag of iets anders .

zodat ze bij ongebore babys al kunne ontdekken dat ze het syndroom hebben van down

_________________
Kennis is Macht Maar Om Kennis Te Krijgen Heb Je Macht Nodig

Het grootste probleem wat (niet) opgelost kan worden is de mens zelf

het mooiste geschenk dat je kan geven is hoop

Het moeilijkste voor de mens is voorgoed afscheid nemen van personen die hij graag heeft

Actie is gelijk aan Reactie

Als ik mij niet vergis gaat dat volgens het classificatie-systeem DSM4. Daarin staan Stoornissen met bijbehorende Symptomen. Nu ben ik geen psycholoog of psychiater, maar volgens mij word volgens dit systeem gewerkt. En natuurlijk wordt er rekening gehouden met leeftijd, ontwikkeling etc. etc. etc.

Ik zou je aanraden dit op google na te zoeken. Daar staat het wellicht uitgebreider.

_________________
-Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it.
-Every situation, properly perceived, becomes an opportunity to heal.
-Nothing real can be threatened. Nothing unreal exists.

Het diagnosticeren van het syndroom van down is anders dan het vaststellen van een psychische (psychiatrische) stoornis. Het syndroom van down is in feite een fysieke aandoening. Iets van het lichaam dus. Iemand met het syndroom van down heeft een chromosoom teveel. Dit is te zien door een vruchtwaterpunctie of nekplooi meting als het kind nog in de baarmoeder zit.

Een psychische (psychiatrische) stoornis is echter iets dat in de hersenen afspeelt en vaak maar weinig van doen heeft met fysieke problemen. (Er zijn wel uitzonderingen die vaak in de oorzaak van de stoornis liggen. Zo vermoed men dat ADHD het gevolg kan zijn van een zuurstof gebrek tijdens de geboorte).
Psychische stoornissen worden gediagnosticeerd volgens de DSM-IV (Binnenkort DSM-V). Er zijn enorme hoeveelheden tests ontworpen die dit proces gemakkelijker en minder afhankelijk maken. De DSM noemt een hoeveelheid voorwaarden (criteria) waaraan een mens moet voldoen om binnen het plaatje van de ziekte te passen.

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams

Ik zie nu dat ik een aantal appeltjes over heb gelaten om te schillen... Bij deze...
Dank je Angie, dat je het onderwerp weer onder de aandacht hebt gebracht!



[sarcasme="truitje"]
Neen! de mensheid wordt geen hulp geboden!! Ze wordt per goederentrein naar de psychiater vervoerd waar ze genadeloos ondervraagd wordt en dan met pillen platgegooid wordt om de zakken van de geldbeluste psychiatrie te vullen met het geld van de staat...
Deze mensen kiezen er ieder jaar voor hun leven te weiden aan anderen om ze zodoende te (proberen) helpen. Wat een rotzakken!
Ze studeren 6-10 jaar en geven daarna tot het pensioen hun ziel en zaligheid aan de mensheid voor een matig loon.
Hoe onmenselijk zijn deze beesten... En dan vragen ze er nog geld voor ook! [/sarcasme]

Doe even normaal AUB!

---
Iedereen heeft het over de maatschappij... Dat vind ik een interessant fenomeen...
Waarom? Omdat er altijd een maatschappij is geweest... er zal altijd een maatschappij zijn. Mensen praten over "de maatschappij van tegenwoordig" met daarin de ondertoon dat deze verwerpelijk zou moeten zijn.
Maar laten we eens kijken naar hoe er vroeger in, volgens de bovengenoemde mensen, 'zoetere tijden' werd gehandeld rondom psychiatrie...

In primitieve culturen werden 'aparte mensen' gezien als zijnde bezeten door een geest of demon... Aan de ene kant waren deze mensen in contact met de geestenwereld en dus respectwaardig, aan de andere kant kon er een slechte geest in zitten en moest de schedel open geboord worden om de geest te bevrijden.

In bepaalde tijden vermoordden (of lieten vermoorden) ouders de kinderen die niet helemaal goed bleken te zijn na geboorte...

Op een gegeven moment dacht men dat dit soort zaken te voorkomen/genezen waren door heftige en langdurige braak- ofwel purgeermiddelen alsmede aderlatingen en schedelboringen.

Aha, dan komt het Christendom om de hoek die predikt dat alle mensen Gods kinderen zijn en dat elk kind het recht op leven heeft... Maar niet in de omgeving van 'normale mensen'.
de 'gekken' (alles wat afweek van de norm) werden in huizen en woonkampen geplaatst ver buiten de stad. want God verbied mocht er 'contact' zijn tussen de twee soorten...

En dan ben ik nog niet klaar hoor... maar het wordt zo'n saaie geschiedschrijving.

Gossie wat was de maatschappij van vroeger prettig voor de psychiatrische gevallen...
---

Feit blijft dat men pas een psychiatrisch probleem heeft als men er last van ondervind...
Vrij vertaald: Je hebt pas een probleem als je er last van hebt...

Jij gaat naar de dokter om te vragen wat je verder moet, het blijkt dat het niet in je lichaam zit, maar in je hoofd, je wordt doorverwezen naar een psycholoog die je diagnosticeert binnen de termen die op het moment het meest onderzocht zijn.

De vraag is, accepteer je de mening van de specialist en ben je open voor de behandeling of verzet je je tegen elk mogelijk verklaarbaar fenomeen?!

Dan laat men zich soms behandelen, men gaat in therapie, men probeert het een poosje maar het werpt niet de vruchten af die men meent te verdienen...
Is dat de schuld van de psychiatrie? Doet je therapeut dan niet genoeg moeite om je te helpen?... Misschien, het zou kunnen dat je een klojo of een tuthola bent tegen gekomen. Maar ligt het probleem altijd buiten jezelf? Als een ervaring is tegen gevallen, of misschien zelfs twee... is dan de volledige therapie belabberd?!

Je bent niet verplicht je te laten behandelen (tenzij je een gevaar bent voor jezelf of anderen). Als je het niet eens bent met de diagnose en je bent boven de 18 jaar kan je ze de dikke vinger geven en weglopen... maar dan moet je ook niet gaan zeiken dat je geen hulp krijgt aangeboden...

Hierbij verwijs ik naar mijn onderschrift...

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams

Al weer een tijdje geleden dit topic...

Het voelt goed hoe jullie naar geestelijk 'zieke' mensen kijken.. dat je ze geen stempeltje wilt opdrukken enzo.

Maar weet je wat het is... elk woord zoals "ziek" of "gestoord" of "gek" is ook maar iets wat een eigen leven is gaan leiden wat betreft wat mensen er onder verstaan en wat je er bij voelt.

Je wilt alleen niet dat je ermee geïdentificeerd wordt. Dat jij dat bent. "Ziek" is natuurlijk nooit iets blijvends, al kan de gewone geneeskunde het doorgaans niet of maar voor een deel genezen. "Stoornis" impliceert eigenlijk niet meer dat dat er lichamelijke of mentale processen zijn die niet meer 100% correct functioneren. Als ik een deuk sla in een waterleiding, dan is de loop van het water verstoord en dan heeft die leiding een "stoornis". En er is volgens mij geen mens op aarde bij wie alle processen 100% correct verlopen. Sterker nog, ik geloof dat bij zowat alle mensen op aarde de energievelden vervormd zijn en dat de energie niet stroomt zoals die zou moeten stromen, waardoor we een veel beperktere levenservaring hebben dan wat echt menselijk is.

Het lijkt erop dat verwarring en verstoring deel zijn van de menselijke toestand, maar dat dat in het proces zit om opgelost te worden. Verstoringen kunnen langdurig zijn, of kortstondig. Soms lijkt het door een levensomstandigheid te komen, waardoor je geblokkeerd wordt in je functioneren. Je bent immers een mens, dus je bent pas volledig gezond als je kunt liefhebben, jezelf kunt uitdrukken, je aspiraties kunt nastreven, je verlangens kunt proberen te vervullen, en dat geen van die dingen gefrustreerd worden.

Soms worden die dingen gefrustreerd door omstandigheden, maar het kan ook zijn dat je de frustratie hebt overgenomen en nu zelf je energie blokkeert vanwege een gevoel van onwaardigheid of ongoddelijkheid. Dan kan het iets zijn wat je hele leven bij je blijft, als je je niet bewust wordt van de hoedanigheid ervan.

Ik denk en weet voor mezelf zeker dat alle verstoringen verdwijnen wanneer de denkgeest volledig is gecorrigeerd, doch ik denk niet dat aangeboren of vergevorderde lichamelijke beschadigingen zo makkelijk kunnen worden teruggedraaid. Maar, de wonderen zijn de wereld nog niet uit, want ik geloof dat de materiële werkelijkheid geen realiteit kent.

Ik heb zelf schizofrenie... ik heb wel enige ideeën over waar het vandaan komt. Maar het belangrijkste is dat ik denk dat oorzaak en doel gelijk zijn aan elkaar. Dat wil zeggen dat de verstoring zelf de voorwaarden schept voor de genezing ervan. Dat wil zeggen dat je ervaringen en je beperkingen in het leven je confronteren met een afspiegeling van het probleem, waardoor je het probleem kunt gaan herkennen.

Bijvoorbeeld door mijn schizofrenie kan ik niet werken, en ik heb gemerkt dat niet willen werken, niet willen meedoen, niet willen deelnemen aan de maatschappij, of iets dergelijks, een basishouding is van mij. Misschien kan ik niet leven met de maatschappij zoals die is. Ik weet nog niet waarom.

Niet alle mensen worden zich hiervan bewust... en toch is er altijd ziekte geweest. Een beetje bewustwording zal altijd plaatsvinden.. misschien moeten we het zo zien dat ziekte cumulatief over vele generaties tot bewustwording leidt. Alleen door de uiterlijke afspiegeling van onze innerlijke toestand kunnen we ons bewust worden van die toestand.

Tegenwoordig worden komen er steeds meer paranormale mensen.
Maar als ze erover praten worden ze al snel afgestempelt als "gek"
Mijn vriendin ziet heel veel slechte geesten en durft dus niet lang ergens te zitten omdat ze dan snel op haar af komen nu hebben ze gezegt dat ze "adhd" heeft, maar als er even niks is, is ze super rustig.

_________________
Ik ken mezelf, als geen ander vraag dan niet of ik verander.
Ik ben soms heel leuk, en soms is er niks aan...
Neem me zoals ik ben, of laat me lekker gaan!

Ik heb een jaar in de pyschiatrie gewerkt. Ik heb er heel veel bijgeleerd, maar eigenlijk vooral over hoe ik het niet moet doen :-p
Er is een groot gebrek aan een gevoel van verbondenheid in de psychiatrie. Er wordt heel erg op het symptomatische ingespeeld. Men krijgt medicatie die bijwerkingen geven, en op de duur moet je zelf naar de dokter voor die bijwerkingen en krijg je medicatie voor die bijwerkingen, die dan weer bijwerkingen geven ennnnnnn de cirkel is rond!...absurd gewoon...Er wordt helemaal niet causaal gewerkt..
Pas op, ik wil niet als een gefrustreerde ex-werknemer klinken . Er zijn ook heel goede kanten aan de psychiatrie, echt waar: zoals de wil om te helpen, die is er zeker!. Naar mijn mening wordt er enkel te oppervlakkig gewerkt. En dat hokjesdenken vind ik een beetje bewijs van de mens die alles onder controle wilt hebben. Want als je niet in hokjes wordt gestoken, tja...voelt de verpleegkundige/psychiater/... zich dan niet machteloos, want wat kan ze nog doen als ze geen duidelijkheid heeft over de ziekte van de patiënt?

mijn mening over psychische 'stoornissen': volgens mij is dit niet meer dan een verstoring in het energieveld, ik geloof zo hard dat alles samenhangt, lichaam en geest en dat het lichaam enkel 'het huisje' is van de geest. We zijn-hoe cheesy dit ook mag klinken- allemaal dezelfde, we bestaan allemaal uit dezelfde materie, drinken en eten hetzelfde, als we sterven, komen we terug in de kringloop der natuur....
Wat ik denk: Op een bepaald moment in het leven kan er een verstoring ontstaan in het energieveld, door bepaalde gebeurtenissen of wat dan ook. Deze verstoring komt er niet zomaar, lag waarschijnlijk al een tijdje op de loer, maar heeft zich dan gemanifesteerd door bepaalde 'triggers'. Door naar binnen te kijken, kun je uitmaken wat deze verstoring voor jou betekent.

Ik kan me heel erg vinden in de theorie van Jung, maar dat is terug een ander lang verhaal:)

Ik ben al 6 jaar onder behandeling van de psychiatrie.

Eigenlijk vind ik het maar een stel klunzen.

In 2004 had ik een soort randpsychose waar ik heel ver in ging en wat mij op bepaalde vlakken flink verstoord heeft. In 2005 kwam ik voor het eerst in aanraking met de psychiatrie en in december van dat jaar werd ik opgenomen.

Op basis van mijn verslagen dat ik meerdere psychotische episodes had gehad (wat niet klopte) en op basis van mijn paniekerige gedrag tijdens de opname kreeg ik het stempel "schizofrenie, paranoïde type". Die diagnose is mij nooit verteld. Pas jaren later kwam ik er achter dat ik paranoïde type had gekregen. Nou ik kan je vertellen ik heb nooit één paranoïde gedachte gehad tijdens mijn 'psychose'. Toen ik er achter kwam heeft mijn SPV het door mijn toenmalige psychiater laten veranderen. Nu is het "ongedifferentieerd".

Mijn ziektebeeld heeft nooit erg voldaan aan schizofrenie. Ik heb een hersenbeschadiging/aantasting die eerder neurologisch lijkt, ik heb nooit echte positieve symptomen gehad, niet tijdens mijn psychose en zeker niet erna. Ik heb uitputtingsklachten die eerder doen denken aan M.E. Ik heb beperkingen die eerder doen denken aan autisme.

Al deze symptomen of afwijkingen zijn echter nooit serieus genomen door de psychiaters omdat ze niet binnen het hokje vallen waarbinnen ik ben geplaatst. Men probeert mij tevreden te houden door te zeggen dat ze goede hoop hebben dat de medicijnen iets gaan doen aan mijn klachten, maar vervolgens wordt dit niet geëvalueerd en loop ik jaren later nog steeds met dezelfde klachten rond die alleen maar erger zijn geworden. Ondertussen gebruik ik wel medicijnen met soms verschrikkelijke bijwerkingen zoals intense bewegingsdrang en een totaal verstoord slaapritme. Na 5 jaar van die ellende kreeg ik eindelijk een medicijn dat (per toeval) zulke bijwerkingen niet heeft. Aan mijn klachten doet het echter nog steeds niks, hoewel het me een bepaalde stabiliteit geeft in m'n hoofd. Er is geen psychiater geweest die actief geprobeerd heeft om mij aan een medicijn te helpen wat die bijwerkingen niet had, of die van mening was of ook maar suggereerde of wilde overwegen dat de baten niet opweegden tegen de lasten. Je hebt de diagnose schizo dus je moet medicijnen gebruiken punt.

Mijn is ook neurologisch onderzoek geweigerd omdat ik schizofrenie heb en bij schizofrenie heeft zulk onderzoek zelden tot nooit enig nut of opbrengst. Maar wat als ik nou helemaal geen schizo heb? Ja dan moet er eerst een andere diagnose komen voordat we over je gaan nadenken. Hebben de artsen daar hun best voor gedaan? Nee.

In de zomer van 2011 suggereerde mijn toenmalige psychiater dat autisme misschien een optie was, nadat ik bleef klagen over het feit dat ik vond dat schizofrenie helemaal niet bij me pastte. Hij deed dat op zo'n manier dat ik het idee kreeg dat hij daar mijn hersenschade mee wilde verklaren. Daarom zag ik er totaal niks in. Ik wilde neurologisch onderzoek. Nog steeds niet gehad.

Later kreeg ik van mijn nieuwe psychiater een autisme onderzoekje waar ik vrij hoog op scoorde, en waar ik achteraf zeer blij mee was, maar wat nog steeds niet een verklaring probeert te vinden of ook maar hoopt te kunnen geven voor mijn hersenbeschadiging en mijn uitputting.

Psychiatrische ziektes vertegenwoordigen een systeemfalen net zoals alle ziektes, en als je niet het systeem als geheel behandelt kun je nooit hopen het probleem te verhelpen. Hooguit kun je symptomen bestrijden door bepaalde functionaliteit van de hersenen te blokkeren, maar daarmee voeg je nog geen functionaliteit toe en je verbetert ook niet het functioneren van het systeem als geheel. Ja, het systeem opereert weer binnen de wenselijke grenzen. Niet omdat het gezonder is. Omdat het crisismechanisme van het lichaam is geblokkeerd.

Ik denk dat de meeste psychiatrische medicijnen, zowel antipsychotica als antidepressiva als anxiolytica, hun werking hebben doordat ze gevoelens blokkeren; van de meeste van die middelen raakt je gevoel afgevlakt. Als 'onderhuidse' psychodynamica leidt tot een escalatie van krachten, dan kun je die escalatie voorkomen door te voorkomen dat de gevoelensdynamiek doordringt tot het bewustzijn; als je het bewustzijn hiervan kunt afsluiten, blijft de bewuste geest normaal opereren.

Dat is dan de "geneeskunde" die deze lieden betrachten. De artsen hebben geen flauw idee hoe ze het systeem als geheel moeten behandelen, net zoals politici en economen geen flauw idee hebben hoe ze de gezondheid van het systeem "aarde" moeten verbeteren.

hmm ik vind dit een moeilijk onderwerp....

Ik denk dat het beiden kan...ik denk dat niet iedereen die gediagnosticeerd is met een psychiatrische ziekte zoals schizofrenie en aanverwant per definitie paranormaal begaafd is maar andersom ook niet...ik denk dat het vaker wel zo is dat mensen met zo'n aandoening paranormaal begaafd zijn en dat dat waarschijnlijk komt dat hun angsten hen 'gek' hebben gemaakt i.p.v. dat wat ze beleven! maar om te zeggen dat psychiatrische ziektes zoals schizofrenie per definitie niet bestaat...ik weet het niet...ik begeef me wat dat betreft niet op glad ijs...het is wel duidelijk te merken of iemand 'gek' gedrag vertoond of niet...iemand die paranormaal begaafd is vertoond vaak geen abnormaal gedrag die duidelijk te zien is...maar aan de andere kant..zoals ik hierboven heb gezegd, kan iemand die een gave heeft zodanig angstig raken van wat hij of zij allemaal ziet of beleefd dat de persoon dan wel doordraait...en als een persoon kan doordraaien, zou je ook weer kunnen zeggen dat een mens dus wel degelijk een stoornis kan ontwikkelen. het gaat meer om de oorzaak denk ik...

Angst is de grootste boosdoener en geeft spirits gemakkelijk toegang tot een persoon om ze gek te maken. Duistere spirits hebben geen macht over een persoon zonder dat die hen gegeven wordt...dat wil nog niet zeggen dat je er géén last van kunt hebben...maar ze zullen je niet zodanig kunnen beperken...

Duistere spirits zijn gemakkelijk 'op te lopen'' ....het kan iedereen overkomen....alleen al door met bepaalde mensen om te gaan die negatieve energie om zich heen hebben of door op plaatsen te komen waar vaak lagere energie hangt....de vraag is alleen hoe kom je er dan weer vanaf? door zulke mensen en plaatsen etc. te vermijden voorkom je het..en als je er last van hebt kun je bidden, salie wieroken om jezelf en in je huis
of palo santo gebruiken (salie is sterker en effectiever), o.a.

Soms is het zo dat je niet zomaar van een duistere spirit afkomt (in geval van bezetenheid)...maar dat is bij jouw vriendin hoogstwaarschijnlijk niet het geval...

Sorry als ik ongevraagd advies geef....

ok dan

_________________
In Sha Allah (إن شاء الله)

Mijn ervaring met mensen die stemmen horen (En ik zit bij een echte stemmenhoordersgroep)

is dat het vaak onverwerkte trauma´s zijn waar mensen last van hebben die echoën in hun hoofd. Niks entiteiten...
Zodra het trauma verwerkt word, word het stiller in hun hoofd en verdwijnen veel stemmen. Er bestaat ook een heel goed boek over de omgang met stemmen. Doorgaans zijn de ´stemmen´ mensen uit hun verleden. Psychiaters zeggen dat het een innerlijke voortzetting is van wat je vader en je moeder tegen je hebben gezegd. Dat het nagalmt in je hoofd en dat het zo verwerkt word. Als je vader en moeder veel kritiek op je hebben gehad in je jeugd (Hear hear...) dan kun je er op zo´n manier last van krijgen als je een trauma krijgt.

Mijn stemmen zeiden vaak dat ik dom was, dat ik niets kon met mijn leven, dat ik nooit wat zou bereiken enzovoorts. Het nam een beetje een absurde vorm aan. Ik had een klein trauma waar ik last van had. Ik wist wat de oplossing was, maar ik wist ook dat dat ver te zoeken was. Dus heb ik witte salie wierrook gebrand. Niet tegen de stemmen zelf, want dat werkt niet. Maar tegen het gevoel van het verdriet van het trauma. En dat werkte.

Er word nog veel onderzoek gedaan naar dit onderwerp. Ik geloof best dat er entiteiten zijn die je gek kunnen maken als je daar gevoelig voor bent. Maar bij veel mensen is dat niet de oorzaak van het stemmen horen.

_________________
Wees een lichtje in de duisternis.

Wat ik wel wil weten, is waar de echte psychoses zoals die zilveren vogel die me kwam vertellen dat de derde wereldoorlog zou gaan uitbreken bij mij vandaan kwamen. Ik geloof dat er een druppel in een volle emmer is gelopen bij mij en dat de boel toen is overgelopen. Er waren veel dingen gaande bij mij 5 jaar terug, en toen kwam de druppel in de emmer, en toen werd ik echt gek.

Soms denk ik wel eens aan zwarte magie. Ik weet zeker dat mensen daar toe in staat zijn. Dus waarom zouden ze het niet bij mij doen? Uit jaloezie, uit nijd, uit wraak? Sommigen zeggen dat ik veel negatieve energie aan mijn aura heb kleven van jaloerse mensen die me niet uit kunnen staan. Dat het ook de reden is dat ik dik ben en dat ik dat eetprobleem heb. Dus misschien is het ook wel de oorzaak van die allereerste psychose.

Zeker weten doe ik het alleen niet. Het kunnen net zo goed stofjes in mijn hersenen zijn geweest die gewoon niet goed liepen. Wat ik daar in hemelsnaam aan moet doen weet ik niet. Ik slik antipsychoticums, die helpen tegen psychoses. Maar het beperkt mijn leven en als ik zonder zou kunnen dan zou ik dat doen.

Waar ik tegenwoordig last van heb zijn een soort ´fluisteringen´ van mensen. Voornamelijk negatieve mensen/ vijanden die commentaar op me hebben. Op wat ik doe, op wat ik zeg... op alles. Ik ben zelf iemand die gelooft in leven en laten leven, maar ik ben heel veel onverdraagzame mensen tegen gekomen. Daar word je ook niet goed van.

_________________
Wees een lichtje in de duisternis.

Je noemt zwarte magie, maar wat zou je als zwarte magie beschrijven?
De meeste mensen kijken tegenwoordig niet verder dan hun neus lang is. Kennis door de eeuwen heen gaat verloren en wacht om weer herontdekt te worden. Als iemand zich over de kennis voor het benutten van het menselijk potentieel zou hebben ontfermt, dan zullen het er een handjevol zijn en niet meer.

Ik las zo je laatste bericht en er schoot me eigenlijk maar 1 woord te binnen voor het oplossen van al die problemen, zoals de fluisteringen. Het woord was `zelfvertrouwen`. Wanneer je meer in jezelf gelooft en dus niet denken dat je het gelooft, maar echt in jezelf geloven, dan heb ik het vermoeden dat de fluisteringen nog wel eens kunnen weggaan. De oorzaak van de fluisteringen buitenwegen latend, als je zelf sterker wordt zal al het andere minder vat op je krijgen. Dus of de oorzaak van het een komt of van het ander, wordt je sterker, dan zal de oorzaak zwakker worden en wellicht zal het dus ophouden.

Leven en laten leven is een goede instellingen, je mag blij zijn dat je die instellingen hebt, de wereld zou mooier zijn als anderen die instelling ook zouden hebben:(

_________________
Spirituele Gids
Foto Reader
Hoeder van echtheid
Hulp bij problemen