Het leven als animateur.
Mijn eerste huwelijksaanzoek
‘Mogen we dan zoveel ijs eten als we willen?’ Vraagt Nanni? ‘Nee, jullie zijn op vakantie, maar ik wil niet dat jullie buikjes bevriezen’, antwoord ik met een brede glimlach. Één voor één staan de kinderen in de rij voor de ijsmachine. Ik help ze met de chocosaus. Behalve het kleine manneke. ‘Hast du keine bock auf eis?’ Vraag ik hem. Zijn grote bruine ogen worden nat en hij begint te krijsen. Mijn blik schiet naar de 10 hyperactieve kinderen, en dan weer naar het mannetje van 3,5 jaar. Mamaaaaaaaaaa krijst hij door de lounge van het hotel. – Ik zucht en met één handgebaar wenk ik naar het barpersoneel, als antwoord balt hij zijn vuisten en slaat er mee op zijn borst. Ik grijns, neem de kleine mee aan zijn hand en breng hem terug naar zijn moeder. Toch, wanneer je morgen zin heb kom je dan terug? De kleine knikt snotterend ja. 3 dagen lang was het hetzelfde liedje. Hoewel hij zich continu bleef afzonderen werd dit manneke één grote uitdaging voor mij. Op een ochtend terwijl ik een boek aan het voorlezen ben en alle kids aandachtig luisteren, sloopt het manneke de decoraties aan de muur. Ik geef de andere kids een opdracht stap op hem af, til hem op en zet hem op schoot. Hij slaat en krijst, maar wordt daarna uiterst kalm. ‘So, und jetz?’ Hij rent naar de kast, pakt er een dino uit en geeft hem aan mij. Zo gaat het de rest van de vakantie, hij wil alleen met mij spelen en mijn collega’s zijn lucht voor hem. Het is een echte macho boy, hij moet even laten zien wie er de baas is. Stille wateren hebben diepe gronden denk ik. We knippen samen dino’s uit en kleuren deze in. S’avonds wil hij niet terug naar zijn ouders, maar klimt bij mij op schoot wanneer ik aan het eten ben in het restaurant. De rest van de week, wanneer hij met zijn ouders in het zwembad is, in het restaurant of aan de bar glimmen zijn bruine oogjes wanneer ik hem gedag zeg. Wanneer zijn ouders hem na de 4e dag bij mij brengen pakt hij meteen mijn hand en laat hem niet meer los. Samen schilderen we zijn piratendoek, die helemaal zwart moet met één rode stip.
Bij ons afscheid vraagt hij mij ten huwelijk. Hij heeft zijn piratendoekje op en gedraagt zich als een stoere man. Wanneer ik hem een kus op zijn wang geef, veegt hij deze met zijn hand van zijn gezicht. Hij pakt zijn dino en stopt deze in mijn glas water, daarna pakt hij mijn arm en kust deze van boven naar beneden. Hij lacht zijn moeder goedkeurend toe. Dag, kleine Tim ik zal je missen onhandelbaar mannetje, maar zijn ouders zijn blij. Ze herkennen hun zoontje nauwelijks terug.
Nu bijna een jaar later, denk ik nog weleens aan die tijd. Van die 5000 kids die er waren, was hij pas 4 en wist al van aanpakken. Het waren die kleine momenten die een mens goed doen zo ver van huis. 8)[/i]
_________________ De zoektocht naar geluk, is de voedingsbodem van ongelukkig zijn.[/color]
Laatst gewijzigd door Nalina op 22-04-2012, 19:29:48, 2 keer totaal gewijzigd.
|