Tut schreef:
MichielvT schreef:
Mensen verschillen nou eenmaal.
Kennelijk krijgen deze mensen er geen spontane walging van.
Denk je er echt zo over of wil je gewoon boven alles ruimdenkend (proberen te) zijn?
Mijn antwoord is tweeledig.
Enerzijds probeer ik inderdaad boven alles ruimdenkend te zijn. Je hebt geen idee wat iemands' beleveniswereld is en ik ben er al lang achter dat wat als "normaal" wordt beschouwd vaak eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Hoe verder je dit door kunt voeren, hoe minder vanzelfsprekend is en hoe meer je van een ander kunt respecteren. Hoe erg het ook tegen je eigen principes en geloof-structuren in gaat wat anderen zijn, doen of geloven.
Daarnaast zijn er ook eenmaal een aantal gewoontes die wij hebben die eigenlijk (naar mijn mening) te bizar voor woorden zijn maar waar niet over wordt gesproken. Uiteindelijk krijg je geïnpregneerd in je geest dat dingen zijn zoals ze zijn en dat alles wat daar buiten valt vooral afkerig tegen moet worden gereageerd.
Als we tolereren dat de natuur kapot wordt gemaakt, waarom zouden we dan zo vurig tegen één geval ergens in the middle of nowhere zijn wat ogenschijnlijk tegen de natuur in gaat. Toegegeven, ik zou er niet aan moeten denken om met mijn eigen moeder te trouwen gezien de context van mijn leven, maar iedereen heeft "quirks." Tolerantie is voor mij een belangrijk kernwoord.
Tut schreef:
Verder ben ik oprecht benieuwd naar Michiels antwoord omdat ik het idee krijg dat hij nergens kritiek op durft te hebben. Ik vraag me af of dat klopt of dat het slechts mijn interpretatie is. Voor mij is het namelijk duidelijk; moeder en zoon is absoluut not done en ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die zeggen 'ach ja moet kunnen'.
Ik durf absoluut ergens kritiek tegen te hebben, maar heb jij de aanname dat ik op de zelfde dingen kritiek zou moeten hebben als iedereen? (Dit is een vraag, geen stelling)
Ga er misschien overigens ook bij na dat omdat je hebt gehoord dat dit soort cross-familiaire geboortes vaak tot kinderen leidt met aangeboren aandoeningen dat er geen plek is in deze wereld voor kinderen met aandoeningen. Deze kinderen kunnen een prima leven voor de boeg hebben in vergelijking tot, om maar wat te noemen, een gezin waar mishandeling plaatsvindt? Het is maar van welke kant je het bekijkt. Ik kan me goed voorstellen dat je graag het meest optimale wilt voor andere mensen, maar uiteindelijk is de vrijheid voor mensen om misschien ook maar op af en toe op hun muil te vallen wat mij betreft een hogere voorwaarde dan wat wel-of-niet door anderen gevonden word.