Kiro schreef:
Voor sommigen zijn dit reële onderzoeksobjecten. Zo hebben we in Nederland betrekkelijk recent dat grootse onderzoek gehad naar bijna-doodervaringen (en leven na de dood) van Pim van Lommel. Dat soort onderzoek mag er wel zijn. Dat neemt echter niet weg dat er serieuze bedenkingen bij het onderzoek als zodanig zijn...
Ik zal het boek van hem eens lezen.. "Eindeloos Bewustzijn" [
site]
Citeer:
Tot op zekere hoogte zal dit ook wel kloppen. Het is moeilijk te bepalen waar gezond verstand, normale werkelijkheidsbeleving, dagdroom, fantasie, pyschose enzovoort precies beginnen en eindigen, ten opzichte van elkaar.
Tuurlijk, maar dat vereist dus waar we het eerder over hadden: intuïtie, onderscheidingsvermogen. De Indiase yogi's zijn al eeuwen onderzoek aan het doen naar de werkelijkheid op die manier. Zij zien (wat ik ooit gelezen heb) het innerlijke en het uiterlijke onderzoek als complementair. Het innerlijke onderzoek vindt plaats door naar binnen te gaan met de geest, tijdens / met behulp van meditatie, om de geest zo stil mogelijk te krijgen, zodat intuïtie en 'zesde zintuig' waarneming scherper worden. De grote religies hebben dergelijk onderzoek natuurlijk nooit gedaan.
Citeer:
Toch wil ik uitnodigen tot het denkbeeld 'de' wetenschap niet als te monolithisch voor te stellen. Binnen het wetenschappelijk discours is altijd veel discussie, veel peerreview en veel wijziging van oudere denkbeelden. Met goede bedoelingen.
Ik durf de waarde daarvan te betwijfelen. Er zijn altijd wetenschappers die afwijken van de norm, maar die worden doorgaans ook tot de periferie veroordeeld. Wetenschappers die onderzoek doen naar onbegrepen fenomenen worden vaak aangevallen en gemarginaliseerd. Het boek
Uw Brein Als Medicijn beschreef dergelijke houdingen in de psychiatrie of aanverwante wetenschap. Dat wil zeggen dat de praktische reikwijdte van dergelijke discussie wordt beperkt door de politiek binnen de mainstream wetenschap.
Citeer:
Het is waar dat nog niet alles te onderzoeken valt. De mogelijkheid blijft evenwel bestaan dat het in de toekomst wel te onderzoeken valt. We leven momenteel in een tijd waarin hersenonderzoek bijvoorbeeld een enorme vlucht neemt door nieuwe technologieën. We kennen de invloeden van neurotransmitters beter en beter, en weten ook steeds beter hoe onze hersengebieden actief zijn, waar, wanneer en met welke andere gebieden. Je kunt mensen onder de MRI-scanner leggen en letterlijk zien welke gebieden actief zijn wanneer men bepaalde dingen denkt of voelt. Zo is aardig wat van ons doen en laten neurologisch en hormonaal gedetermineerd in de afgelopen twintig jaar.
Yup, maar dat valt allemaal binnen het biologische perspectief. Wat precies de beperking is van de psychiatrie, en haar vloek. Heel veel andere dingen (de paranorme dingen) zijn vaak per definitie niet reproduceerbaar in een lab.
Citeer:
Dat kan best wezen. Een wetenschapper zou zich dan afvragen of die ervaringen of paranormale fenomenen eigenlijk wel echt zijn. Als ze willekeurig en volstrekt subjectief en individueel zijn, dan lijkt er misschien geen enkele reden aan te nemen dat er 'meer' achter zit. Andermaal houdt dat echter ook niet in dat het individu zijn eigen ervaring misgund wordt. Wenst iemand te geloven in geesten, dan is dat prima. Betrokkenen nemen het gewoon aan, en daar blijft het bij.
Nu zijn er natuurlijk onderzoekers die deze fenomenen wel op waarde schatten en/of serieus nemen. Maar dan zijn er weer hordes mensen die dat onderzoek niet serieus nemen of op waarde schatten. Het komt toch vooral door het materiële perspectief en de eis van hard bewijs.
Ram Dass schreef:
Citeer:
Part of the Western ways of thinking are almost built into the way in which one tests to know hypothesis in science, it’s a type of cynicism and it is just that type of cynicism of, “I don’t believe it, show me” that closes all these doors to us in the West. We feel we’re gonna be conned if we allow ourselves to have this irresponsible emotional faith that we can’t justify to a hard-headed scientist,
En in hetzelfde artikel:
Citeer:
You see, all of you know everything you need to know to do a lot by yourselves but many of you doubt too much whether or not a) you can do it, b) whether it will pay off and c) whether there’s any pay off there at all or is it just some mushy-headed thinking by a pack of hallucinating romantics. We “Western Consciousness” think those things with a rational mind, because this system that we’re going to be dealing with is, in large part, netted to the rational system; superior to it, above it, beyond it, behind it, inside it and a system can not look at something outside of itself; that’s by definition and since we only know the world as we know it through our rational minds and our senses that which is available to us other ways, we tend to reject and we tend, in order to reject it, to attach a certain kind of emotional rejection to it, I mean, we do, we have a self-righteous cynicism that we apply.
Citeer:
Het onzekerheidsargument is nogal van toepassing op geloof/intuïtieve kennis enzovoort. Naar mijn ervaring is er op dit punt een wezenlijk verschil met wetenschappelijke (sociaal gezien 'legitieme') kennis. Wetenschappelijke kennis is namelijk geen zekere kennis, in tegenstelling tot wat veel niet-academici denken. Er is voortdurend discussie, nieuw onderzoek enzovoort. Daarentegen hebben geloofssystemen de neiging snel stil te staan in termen van axioma's. Was er niet het onafhankelijke kritische denken, dan zaten we nog vast op het vlak van de strenge universalistische godsdienst.
Het is ontegenzeglijk waar dat de wetenschap ons uit het stagnerende tijdperk van de religieuze kennis heeft geleid. Kennis waarvan de authoriteit alleen maar op het verleden berustte. Wetenschap berust op het nu. Wetenschap berust op wat nu zichtbaar is of wat kan worden gevonden. Dat creëert de mogelijkheid tot iteratieve vooruitgang: men kan experimenteren, de resultaten ervan waarnemen, en nieuwe experimenten ontwerpen op basis daarvan.
Maar de wetenschap van innerlijke visie berust op hetzelfde principe. Ook deze wetenschap berust niet op een authoriteit uit het verleden. Toch moet zij door een materiële wetenschap categorisch worden verworpen, omdat haar kennis niet objectief kan worden getoetst. In zekere zin maakt het subject altijd deel uit van die kennis.
Echter, ook die kennis staat niet voor eeuwig vast. Moderne zieners hebben steevast andere opvattingen dan bijvoorbeeld Jozef Rulof. Er toont zich een modern kennislichaam waar zeer veel 'sensitieven' zich in verenigen. Men is bezig met een vergaande synthese, en convergeert veel meer dan dat ze divergeert.
Het valt een beetje samen te vatten met dit: De NASA/SETI zijn op zoek naar buitenaards leven via materiële middelen, maar als je 'andere bronnen' raadpleegt dan bestaat het contact met aliens al LANG al. Daar bestaat geen enkele twijfel over. De 'ongelovige' wereld loopt vet op achter.
Er werd eens gezegd dat wetenschap en spiritualiteit nu op een kruispunt zitten waar ze elkaar passeren, en als ze niet samen hand in hand verder gaan, zal de wetenschap haar betekenis verliezen.
Wat ik eigenlijk probeer te argumenteren nog steeds is dat dit een kwestie is van perspectief
.