Mijn oma liep de kamer binnen waar mijn stiefvader aan allemaal snoertjes en kabeltjes lag. Ademend. Met een blos op zijn wangen. Ze zei, "hij is helemaal niet dood", en ik vind dat ze gelijk had. Hij was 'hersendood' verklaard maar zijn EEG was nog niet vlak. Er was dus nog hersenactiviteit. Hoe kan iemand dan hersendood zijn? We hebben drie dagen in het ziekenhuis moeten wachten totdat het ziekenhuis eindelijk had wat ze wilde, een vlakke EEG. Ook toen werd hij nog in leven gehouden. Hij was dus levend op het moment dat besloten werd om zijn organen er uit te halen.

Natuurlijk kunnen dokters een goede inschatting maken over of een persoon al dan niet ooit weer bij zal komen. Toch maken ze daar fouten in, daar zijn genoeg voorbeelden van; mensen die met een vlakke EEG toch weer bijkomen. Dus hoe dood ben je dan als je hersendood bent?

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!

Ik dacht dat ik hier al eens op gereageerd had, blijkbaar niet
Ik vind niet dat iedere burger orgaandonor moet zijn, vind dat echt een eigen keuze. Ook vind ik niet dat familie er automatisch iets over te zeggen heet mits je dat zelf aangegeven hebt natuurlijk. De regeling dat je donor bent totdat jij zelf zegt dat je dat niet wilt vind ik wel ok. Ik heb gemerkt dat veel mensen in mijn omgeving er nooit echt over na hebben gedacht, als je het sowieso wel bent dan zul je moeten en dat vind ik wel een goede zaak.
Nou ben ik al orgaandonor sinds ik wist dat ik dat wilde en mijn ouders toen die tijd nog een brief hebben geschreven met toestemming. Ik loop dus al sinds mijn 12e met zo'n mooi pasje rond in mijn portemonnee. Nu was die pas geldig vanaf mijn 18e natuurlijk maar toch

_________________
'To the library!'
"Sokka"

'Pants are an illusion, and so is death'
"Huu"

Nee ik ben geen Donor , vind het geen fijn idee ..

_________________
An eye for an eye A heart for a heart A soul to a soul

Ik vind het moeilijk uitspraken te doen over wat je beschrijft, Wortelbrood.

Maken ze daar fouten in, of is het lichaam niet 100% zuiver in te schatten? Of is de EEG misschien niet goed uitgevoerd? Ik weet ook niet hoeveel van dergelijke uitzonderingen er zijn, maar vermoedelijk heel weinig? Als je een bron hebt, dan zie ik die graag tegemoet.


Over het algemeen kunnen we echter wel veilig zeggen, voor zover ik er wat over gelezen heb, dat je wel behoorlijk dood bent wanneer je hersendood bent. Anders gezegd: wat wij associëren met levende mensen, is op een dergelijke patiënt volgens mij niet meer van toepassing. Er is geen bewustzijn meer, laat staan zelfbewustzijn. De persoon is dus verdwenen. Hersendood gaat iemand ook niet zomaar (ik schrijf wat er nu door mijn hoofd gaat, hoor): ernstig zuurstoftekort waardoor de neocortex niet meer goed werkt is een oorzaak. In zulke gevallen acht ik de herstelkans minimaal, want kapot is kapot. Beschadigde zenuwbanen herstellen niet.


Dat is het ook altijd nog. Je bent in eerste instantie ingeschreven als orgaandonor, maar als je te kennen geeft dat niet te willen, dan wordt jouw registratie geschrapt. Je houdt de keuze.

Een goed argument voor automatische registratie is simpelweg omdat de mens lui is. Veel mensen staan niet stil bij wat ze met hun dode lichaam nog kunnen doen, net zo min als dat ze veel stilstaan bij leed na rampen aan de andere kant van de wereld of het leed in de vleesfabrieken. Zo zitten we nu eenmaal in elkaar. Wat vind jij van die gedachte?

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

Volgens mij is dat wat ik zo ongeveer melde. Dat men er idd niet over nadenkt en dat door een automatische registratie wel gaat doen. Dus dat vind ik een goede zaak

_________________
'To the library!'
"Sokka"

'Pants are an illusion, and so is death'
"Huu"

Alsof toeval niet bestaat, lees ik nét in de krant het volgende over iemand die hersendood was verklaard.

http://www.nieuwsblad.be/article/detail ... gn=seeding

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust