Anouk1998 schreef:
Ik word niet serieus genoeg genomen en er zijn heel weinig mensen in mijn leven die mij kunnen helpen.
Niet serieus genomen worden duid op onbegrip, miscommunicatie, leven in een luchtbel en onwillendheid nader tot elkaar te komen. Er is dan sprake van disbalans. Het beoogde doel word bereikt door die handeling te kiezen die de voorgaande neutraliseert.
Zo lijden juristen en rechters soms aan morele waanzin en overvloedige ego tripperij, men leeft dan een idealisme, een luchtbel die niet strookt met de realiteit. De ogen zijn verwijd en extreem helder, er word van binnen 'het ego/moraal' het 'ik positieve' naar de buitenwereld welke veelal als negatief word ervaren geprojecteerd. Men zal dan meer klaarspelen het ego te paaien. We gebruiken dan positivisme om het negatieve te neutraliseren. Bij extremisme, is men zo ver doorgeslagen dat enkel extreme geldingsdrang neutraliseert. Depressieven positiveren en positieve mensen negativeren. Het doel is dus een goede verhouding te vinden tussen het positieve en het negatieve en zo de juiste balans terug te vinden. Verwijde ogen kunnen echter ook duiden op onverwerkt trauma/PTSD.
In negativiteit schuilt een evenredig potentiëel en kracht als positiviteit en verklaart waarom het zo'n succesvol middel is tegen naïviteit, een disbalans in het positieve. Men hoeft echter geen negatief of positief persoon te zijn om het negatieve of positieve aan te wenden. Het zelf beoogt een perfecte balans met zijn omgeving. Uit disbalans volgt onnodig lijden.