Een ring Wolf

dualiteit is wat de mens ervaart wolf, om te ervaren. Buiten deze eigen "werkelijkheid" is er alleen maar Het, Alles, God. Noem het maar iets.

Liefde... Ook zo'n mooie begrip.
Liefde is heel mooi, zuiver en puur.
Hartstikke leuk, maar het is net zo breekbaar.

Ontwikkeling is goed. Waar ontwikkeling is, is vooruitgang. Maar ook stilstand.
Want als je alleen maar zou ontwikkelen word je gek. Zeker in het spirituele wereldje, waar iedereen je van alles probeert wijs te maken.
Het zweverige, niet aardse gebeuren.
Spiritualiteit moet uit jezelf komen, in jezelf zitten.
En niet vanuit een boekje opdreunen of iemand napraten.
Tuurlijk kun je boeken lezen om je te ontwikkelen, maar sommige dingen kun je nou eenmaal niet leren.

Edger, in jouw standpunt kan ik me ook totaal niet vinden.
Je bent een spiritueel leven, maar waarom ben je dan op aarde? Voor bepaalde taken. Maar dat zullen dan aardse taken zijn, anders wordt je hier niet geplaatst.
Verder leef ik hier misschien wel 100 jaar. In die 100 jaar wil ik niet wegzweven, opgaan in alles wat er na komt of er voor was.
Ik leef nu, dit moment op deze aardkloot.
En dat wil ik zo goed mogelijk doen. Dan ben ik maar egoistisch ja. Dat ben ik 23 jaar niet geweest en 23 jaar zit ik al in de knoop met mezelf. Toeval? Geloof ik niet in.
Het wordt tijd dat ik eens aan mezelf denk. Want een ander doet het niet.

Heel mooi verwoord Freddietjetje!
Prachtige omschrijving.
Wat ik in jou tekst lees is vooral de uiting met het omgaan in BALANS tussen het "aardse" leven het "spirituele" leven.

Ik sluit me dan ook volledig bij Amanda's gevoel aan de hand van haar opmerkingen naar Edger.
Toen ik zijn tekst lees is dat weer een klassiek voorbeeld van rillingen over mijn ruggegraat.
Vaak lijken spirituele mensen alles zo mooi op een bordje te presenteren alsof het in een leven te realiseren is.
Tenminste... het wordt op zo'n nivo gebracht dat je hier al aan moet denken aan het feit dat je opgesloten zit met je ego en dit en dat.
...So what?
Misschien heb ik een heel leven nodig Edger, om te zijn waar je nu bent.
Misschien wel 2.
Of... misschien wel 50!?

Het ligt denk ik maar allemaal aan het pad dat ik bewandel en nog veel belangrijker... WIL bewandelen.
Want vrije wil staat voorop.
En dat is een Universeel begrip dat het laagst tot het hoogst ontwikkelde wezen zich realiseert.
Ik kan morgen alles anders doen.
Wil ik dat?
Kan ik dat?
Nee...
Er is nog heel wat te doen.

En je niet hechten aan de dagelijkse behoeften en pleziertjes?
Edger... hier sla jij de plank volledig mis naar mijn persoonlijke mening.
Wat jij bedoelt denk ik -hoop ik- is dat je er van geniet in het hier en nu.
En dan wel zo vol mogelijk.
Maar dat je er niet in blijft hangen?
(Want dan leef je niet meer in het hier en nu, immers...)

Je ego... Edger... je ego is nodig... je hele aardse bestaan lang... tot op het punt dat je sterft.
Natuurlijk speelt je ego verschillende rollen in je leven en verschilt je omgang en de rol van je ego een groot stuk als je het vergelijkt met het begin en het (bijna) eind van je leven.
Ik lees zoveel mensen die al zo ver zijn in het spirituele en het ego als bijna vuilnis of wat dan ook afbeelden.
Maar een ego kan heel wat leren, en/of zelfs je leven redden.

En tegen je natuur in gaan?
De mens doet niks anders.
Van zichzelf tot wat deze wereldwijd vericht.
Waarom?
Omdat het nodig is.
Het moet zo zijn.
Het is het mechaniek dat ons momenteel lijdt naar dat waar jij het kortbondig over hebt.
We leven in een realiteit die gebaseerd is op dualiteit.
Niet eenheid.
Daar moeten we ook naar leven en dus ervaren en dat gebeurt ook.
Anders kunnen we liefde toch niet defineren?

Immers... ons hogere zelf weet toch al wat liefde is en noem het maar op?
Toch zijn we hier.
Toch moeten we van alles mee maken en ervaren om het een en ander te leren en dus te groeien.

Zo was hier een lid waar ik een hele discussie heb gehad betreft lijden.
Haar motto is het lijden buiten haar leven te laten.
Geen probleem. Haar leven. Haar keus.
En ik heb haar verteld als dat haar lukt (spreek haar over een paar jaar wel weer) dan mag ze me dat ook leren.
Waarom?
Waarom kreeg ik bij haar de kriebels met haar stelling?
Ze beweerde dat dit opging voor IEDEREEN.
Sorry maar dan moet je toch even wakker worden.

Iedereen is anders.
En iedereen leeft zijn of haar leven op eigen manier.
En het is wat Amanda zegt: Egoistisch of niet. Zo zal het zijn.
Iedereen leeft zijn eigen waarheid.
Dus ja waarheid IS een vaag begrip Edgar.
Want ook liefde is een vaag begrip.

Dat zijn al niet een, maar twee vage begrippen daar deze door ieder mens totaal anders wordt ervaren.
Hoe puur de essentie van dat wat liefde heet ook is.
Waar naar jij verwijst van hoe simpel deze twee begrippen zijn.
Zo simpel kan het zijn.
Maar daar moet een mens heel wat voor over hebben en voor doorstaan op vele nivo's en vele (persoonlijke!) manieren.

Dus feitelijk heb je wel een boek nodig, of iets anders dat als een spiegel of ervaring kan dienen zodat je ook daadwerkelijk kan zien dat de ware liefde in je eigen belichaming zit.
En dit mis ik nu bij vele "wijze" spiritueele mensen.
Die praten er zo makkelijk over, maar die kriebels onstaan juist door mij omdat ze heel veel aardse feiten vergeten.
Een boek?
Voor jou niet, voor mij niet.
Feitelijk.
Maar dat kan ik alleen van jou zeggen (uit jou EIGEN opmerking lezend) en van mezelf (uit EIGEN ervaring).
Maar er zijn genoeg mensen (zoals Mile die met de suggestie kwam) dat het wel degelijk een FEIT is dat deze er baat bij heeft (gehad).

Welkom in de (quantum) wereld van oneindeloze mogelijkheden.
Geloof me.
Het lijkt zo simpel.
Maar in principe... en zeker vanuit een aards perspectief... is het )(gigantisch) complex.
Een prachtig voorbeeld van de dualiteit waar we in leven: Complexiteit... simpelheid...

De koers die je moet aanhouden is je hart.
Dat is je kompas.
En die kan je lijden en sturen naar iets dat BALANS heet.
Dat is de sleutel als je leeft in deze wereld... deze realiteit bestaande uit dualiteit.
En geloof me... hoe puur je ook leeft.
Daar zitten alle facetten in, en aan deze moet je je wel degelijk vast houden juist voor je groei.

Dus je pleziertjes.
Dus je verdrietjes.
En vooral je ego... ik prijs deze alleen maar aan want sommige mensen komen dit juist tekort omdat ze dit simpelweg niet hebben en alsnog in ongelukkigheid leven omdat er dan juist weer over hun heen worden gelopen.

Balans.

En daar tuimel ik veel mee.
En momenteel merk ik dat ik teveel naar het spiri zit met al die makkelijke praat en sla ik om.
En dan lees ik stukken en gedachten die ik ook had (zoals die van o.a Edgar) en krijg ik de kriebels.
In die fase zit ik momenteel... van rechts HOP! naar links.
Geef de nuchtere wereld met alle "cirkeltjes" van doen en laten maar de ruimte, en mijn ego nog het meeste.
Langleve voor jezelf kiezen en materialisme en pakken wat je pakken kan.

Balans.

Als ik dat als koers hou... komt het misschien wel weer goed.
Wordt ik misschien weer iets meer open en minder materialistisch en aards gericht.
Ga ik weer richting mijn persoonlijke middenlijn tussen beide extremen.
Met ervaring vanuit de linker en rechter extreme kant als support en ervaring.

Volgens mij verschillen wij nogal in gedachte van de betekenis van het woord spiritualiteit. Wat namelijk voor mij staat voor bewustwording en hier is niets zweverigs aan. En dus is het heel natuurlijk om met spiritualiteit bezig te zijn wanneer je weer bewust wilt worden van wie je werkelijk bent en alles wat daar bij komt kijken. Boeken zijn een geweldig middel hierbij om je helpen te her-inneren, waarna je zelf kunt gaan ervaren. Want daar ben je toch uiteindelijk hier voor op aarde (deze schitterende planeet/ creatie); om te ervaren. Het heeft inderdaad totaal geen nut om zaken te lezen wanneer je hier verder niets me doet op het niveau van handelen. Enkel door te handelen leer je werkelijk.

Tot slot een citaat van mijn leraar;
Wees in deze wereld, niet van deze wereld.