Roque vroeg me hoe het was om in regressie te gaan. Ik zal daarom hier mijn verhaal plaatsen. Misschien hebben meer mensen er iets aan. Het is inmiddels alweer 2 jaar geleden bijna, dus stel gerust vragen hoor, ik kan hier best iets vergeten te vermelden of te snel gaan voor iemand.
Ik heb er bewust voor gekozen om een sessie te doen zonder hypnose. Ten eerste omdat ik een controlefreak ben natuurlijk
en ten tweede omdat ik het me allemaal nog wilde kunnen herinneren. Alles is opgenomen op een casette, dus ik kan het altijd weer beluisteren als ik dat wil.
Hierkun je onder de kop Regressietherapie meer lezen over de manier waarop ik zonder hypnose toch naar vorige levens ben gegaan.
Ik had ongeveer 10 vragen opgeschreven. O.a. waarom ik zo bang was om flauw te vallen in grote menigte mensen en waarom ik iedere keer als Juri (is mijn vriend) de deur uitgaat bang ben dat hij niet meer terugkomt.
Middels trance stond ik bovenaan een trap met een deur. De begeleidster zei me dat ik die deur moest opendoen en dan zou ik mijn eigen wereld zien. Ik zag een heel groen veld met bloemetjes en bijtjes en vogeltjes en een mooie lucht en met
één boom. Ze zei me naar die boom toe te lopen en te kijken of ik daar iemand zag. En ineens zag ik iemand. Ze vroeg me wie dat was, dus ik zei: Merlijn de tovenaar. De man bij de boom en de begeleidster moesten giechelen. Toen vroeg ze me waarom ik dacht dat dat merlijn was. Ik vertelde toen dat ik die man herkende, vroeger zag ik hem ook en ik dacht altijd dat het Merlijn de tovenaar was. Toen legde ze me uit dat dit mijn hoofdgids was. Dat was echt vreselijk emotioneel. Hij vertelde me dat hij zich Michel noemde en dat ie me gemist had en dat ie heel erg blij was dat ik dit nu deed zodat ie me weer kon bereiken.
Natuurlijk was ik benieuwd waarom Michel mijn hoofdgids was en wie hij dan eigenlijk geweest was. Toen nam hij me mee naar Engeland, ongeveer 3000 jaar geleden. Daar zag ik hem en mezelf als jonge jongen. Hij legde me uit dat hij mijn vader was en dat hij me heel erg veel had bijgebracht over de natuur en het spirituele. Mijn moeder was er al niet meer. En toen heeft hij me laten zien hoe hij is overleen. Hij ging naar een soort van markt en daar was het heel druk. Midden in die drukte kreeg hij een hartaanval en overleed. Gek genoeg voelde ik (als die jongen) helemaal geen verdriet. Eigenlijk helemaal niet gek, want ik wist toen immers dat de tijd daar was en dat hij goed terecht zou komen.
Nu wist ik gelijk waar mijn angst voor dat flauwvallen in een grote groep vandaan kwam. Ik heb er sindsdien ook geen last meer van.
Michel legde me uit dat hij er na zijn dood voor mocht kiezen om mijn gids te worden. Hij had me op aarde al heel veel geleerd, maar ik was nog een jonge ziel en had nog veel mer te leren. En nu is ie dus al 3000 jaar bij me en inmiddels gepromoveerd tot hoofdgids
De andere angst was dat als juri de deur uitgaat ik bang ben dat hij niet meer terugkomt. Dit bleek een angst uit mijn leven voor dit leven te zijn. Ik was toen ook een jonge meid en Juri was toen ook een jonge man. (Yep, ik ken hem dus uit het vorige leven). We waren heel gelukkig samen en op een gegeven moment moest Juri 2 weken weg voor zijn werk. Toen hij terugkwam zat hij blijvend in een rolstoel. Daardoor raakte hij helemaal in zichzelf gekeerd en wilde met niemand meer iets te maken hebben. Omdat we de jaren daarvoor heel gelukkig waren samen brak dat mijn hart. ook ik raakte geisoleerd en werd bedlegerig. Ik zag hem nooit meer en ik lag dood te gaan aan vocht in mijn longen omdat ik letterlijk ziek was geworen van dat gebroken hart. Op de avond dat ik overleed zat hij ineens naast mijn bed en zei me: ik weet nog niet hoe, maar ik maak het goe dmet je. En toen stierf ik.
Jeetje, als je het zo leest lijkt het wel een sloppie movie, maar dat is dus waar de angst vandaan kwam. Er werd me toen ook gezegd dat ik me daar nu diet druk om hoef te maken omdat we dat al gehad hebben en niet nog een keer moeten meemaken. Bovendien sterf ik in dit leven niet jong is me gezegd.
Nou, ik denk dat dat het wel zo'n beetje is. Ik heb behoorlijk wat angsten onder ogen gekregen en inmiddels ook verwerkt doordat ik tijdens die regressie steeds de kans kreeg om dingen te begrijpen en te leren dat ik die angst niet meer hoefde te hebben. Bovendien weet ik nu van het bestaan van mijn liefdevolle gids af en nu kan ik echt alles aan.
Ik kan het iedereen wel aanbevelen die met de gedachte loopt een regressie te doen, maar zoek goed naar de juiste therapeut die bij jou past. Kies ECHT met je gevoel, anders kom je van een koude kermis thuis. En natuurlijk mag je me nog vanalles vragen.
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
