Hai lotgenoten,

Ja, eindelijk een ja-heb-ik-ook moment.
Laatst kon ik de persoon ruiken die ik aan de telefoon had op mijn werk.
Helaas niet echt lekker; Antiliaans! Wat ik rook was een combinatie van een sterke lichaamsgeur en sterke buitenlandse kruiden. (Het was na lunchtijd.)
Pas toen ik ophing schrok ik van mezelf.
Maf hé!?


Brittany

Ik heb het laatst ook een paar keer gehad denk ik. Ik liep naar boven en rook wierrook, terwijl dus nooit iemand wierook aansteekt hier in huis, en soms ruik ik ook vuur Nou jaa

_________________
Niets is onmogelijk!

Ik had het laatst ook een keer...
Zat bij een vriendin en toen rook ik bloemen. Zij zei toen dat ik me moest channelen.. Toen stond me oma daar met een bos Margrieten voor me!

Was echt een mooie ervaring!

Liefs Marcel

_________________
See it.. Feel it... Embrace It... And let it go...

Hmm volgens mij had ik laatst ook zoiets. Ik dacht eigenlijk dat ik niet zo'n ruiker was ghehe, maar goed, ik was een gedicht aan het schrijven en om de één of andere reden probeer ik dan altijd 'contact' te maken (met een gids of iets/iemand ) omdat ik soms (als ik dat doe) het gevoel heb dat m'n teksten zomaar op papier komen, ik schrijf alleen... en vaak zijn die gedichten het mooist, vind ik zelf. Maar goed, opeens rook ik een geur, wierook of iets dergelijks terwijl ik geen wierook aanhad (of gehad) en het trok m'n aandacht, juist omdat ik zoiets nooit heb... heel apart... ik had er wel een fijn gevoel bij...

Liefs, Deniece

Ik heb een vraag waarvan ik niet eens weet of 'ie uberhaupt in dit forum thuis hoort.. Later in het verhaal zal denk ik duidelijk worden waarom.

Op eerste kerstdag was ik op bezoek in het ziekenhuis bij mijn ernstig zieke oma die kort daarvoor na een herseninfarct was opgenomen. Ondanks dat ik mijn oma 1,5 week daarvoor nog 'normaal' (zoals zij was) had gezien herkende ik haar nauwelijks in het ziekenhuis. Sterker nog; ik herkende haar in eerste instantie totaal maar dan ook totaal niet. Ik liep met mijn moeder de ziekenhuiskamer in en ik vroeg me af wat mijn moeder bij die vreemde persoon in dat bed ging doen, en omdat er verder niemand in de kamer lag vroeg ik me af waar mijn oma was gebleven.. Het duurde dan ook even totdat het tot me doordrong dat die vreemde persoon die daar in dat bed lag echt mijn oma was. Het was alsof ik naar de dood keek. Ik ben me echt kapot geschrokken daarvan.. Ik rook daar in het ziekenhuis in de kamer bij mijn oma een geur die ik nauwelijks kan omschrijven maar die ik niet als prettig ervaarde. M'n oma lag alleen op een kamer dus ik ging ervan uit dat de geur die ik rook door wat voor oorzaak dan ook van mijn oma kwam, of dat het wellicht een soort 'algemene ziekenhuisgeur' was (die ik nog niet eerder had geroken..). Toen ik later weer buiten kwam rook ik de geur nog om me heen, een sterke en penetrante geur, verder weet ik niet goed hoe ik de geur moet omschrijven. 's Avonds werden we door het ziekenhuis gebeld omdat de toestand van mijn oma verslechterd was en toen we weer in het ziekenhuis kwamen rook ik weer die geur.

Op tweede kerstdag is mijn lieve oma helaas overleden en vandaag was de uitvaart/crematie. Mijn oma wilde een stille/rustige uitvaart en alleen mijn vader, moeder, zus en ik mochten afscheid nemen terwijl de kist nog open was. Zoals m'n oma het wilde. Direct toen ik de kamer binnenkwam waar mijn oma opgebaard lag rook ik de geur weer. Ondanks dat ik na een vorige ervaring van het zien van een opgebaard persoon altijd gezegd heb dat ik nooit en nooit meer een opgebaard iemand wilde zien wilde ik nu juist heel graag mijn oma opgebaard zien. Ik verbaasde mezelf en iedereen daardoor, maar nadat ik in het ziekenhuis gezien had hoe mijn oma eraan toe was (letterlijk doodziek, niet bij bewustzijn en toch zeer onrustig wat betreft ademhaling etc.) wilde ik nu heel graag zien dat zij haar rust had gevonden. Ik had totaal geen angst en zag er totaal niet tegenop, verbazingwekkend vond ik dat gezien mijn eerdere ervaringen. Het was wederom geen fraai gezicht (een opgebaard persoon), maar het was goed. En dat het goed was en dat zij rust had was wat ik hoopte te zien en was wat ik ook zag. Maar die geur..

Tijdens de sobere ceremonie zat ik naast m'n moeder en weer rook ik die geur. Na de ceremonie wilde ik niet direct naar huis dus stelde ik voor om naar het huis van m'n oma te gaan, ook bij wijze van een soort afscheid, en om al haar foto's op te halen om die vervolgens bij m'n zus thuis te gaan bekijken. Eenmaal in het huis van m'n zus merkte ik dat die geur het sterkst was als ik bij m'n moeder in de buurt kwam. Ik zei het tegen mijn moeder en rook aan haar hals en inderdaad rook ik weer die geur, sterk. Ik vertelde haar dat ik die geur al vanaf maandag in het ziekenhuis had geroken en zei haar dat ik blij was dat ik nu eindelijk wist dat die geur gewoon haar parfum was. Dat was de verklaring dacht ik. En meteen vroeg ik haar gekscherend waar ze in godsnaam die misselijkmakende parfum had gekocht. Haar antwoord was: 'ik draag geen parfum!'. Ik vroeg haar of ze deodorant of iets anders had opgespoten maar ook dit was niet het geval. Ik ging zo ver mogelijk bij haar vandaan zitten (terwijl ik normaal gesproken het liefst zo dicht mogelijk bij haar zit) maar het hielp niet. De geur was overal. Ik vroeg mijn vader en zus om eens bij mijn moeder in haar hals te ruiken en die zeiden werkelijk niks te ruiken.

Toen ik eenmaal thuis was gekomen (ik woon dus niet bij m'n vader en moeder voor de duidelijkheid) rook ik nog die geur. Ik kon die geur niet langer verdragen dus ben gaan douchen, heb al m'n kleren in de wasmachine gedaan, heb wierook aangestoken, mijn eigen deodorant en eau de toilette opgedaan, en wat denk je, ik ruik de geur nog steeds. Het is om gek van te worden. Die geur is overal om me heen. Ik ruik het aan mijn handen, aan mijn (schone) kleding, overal om me heen. Het is van de gekke maar ik heb notabene ook nog eau de toilette op mijn handen en onder mijn nagels gespoten maar de andere geur overheerst!

Ik ben altijd al heel gevoelig voor geuren geweest maar dan meer in zin van dat geuren mij heel snel herinneren aan bepaalde gebeurtenissen. Ik kan bij wijze van spreken morgen een geur ruiken die me aan een gebeurtenis van 10 jaar geleden herinnert, en die gebeurtenis hoeft dan niet eens iets 'groots' te zijn maar kunnen ook onnozele dingen zijn. Volgens mij hebben veel mensen dit soort geur associaties, dus op zich zal het niet heel bijzonder zijn.

De geur die ik nu ruik herinnert me aan niets. Ik rook het voor het eerst in het ziekenhuis op eerste kerstdag en sinds vandaag is de geur overal. Ik ben niet bijzonder paranormaal ingesteld, maar weet uit ervaring dat als ik mezelf meer voor paranormale zaken zou openstellen ik meer zou 'ontvangen' en bepaalde zaken zou kunnen ontwikkelen.

In eerste instantie dacht ik dan ook totaal niet aan iets in de richting van het paranormale, maar nadat ik in Google de woorden 'dood geur ruiken' had ingetypt vond ik een pagina over helderruikendheid, en daarna heb ik me op dit forum geregistreerd omdat ik hoop dat hier mensen zijn die bekend zijn met het onderwerp. Ik had zelf nooit eerder van helderruikendheid gehoord maar wat ik tot nu toe gelezen heb heeft me aan het denken gezet. Op die pagina die ik vond staat uitgelegd dat helderruikende mensen kunnen ruiken dat een persoon gaat overlijden en dat zij ook de geur van een overleden iemand kunnen ruiken. Ook staat er 'Wanneer geesten aanwezig zijn kunnen ze zich kenbaar maken door de persoon iets te laten ruiken, wat die dan in verband met die overleden persoon brengt.'.

Aangezien ik geen andere (rationele) verklaring van de geur kan bedenken en de geur merkwaardig genoeg ook (nog?) niet weg lijkt te gaan begin ik me af te vragen of de geur iets met de geest van mijn oma te maken heeft. De geur op zich doet me niet aan mijn oma denken, maar wel aan mijn oma in het ziekenhuis, maar toen ik de geur voor het eerst rook leefde ze nog. En als de geur uberhaupt al van de geest van mijn oma zou komen vraag ik me af waarom ze mij niet iets lekkerders laat ruiken? Het zou bijna lijken alsof ze mij geen lekkerdere geur gunt, wat ik me nauwelijks kan voorstellen omdat mijn oma en ik dol waren/zijn op elkaar. En waarom ruik ik die geur zo sterk bij m'n moeder? Van de mensen die mijn oma kende stond mijn moeder het dichts bij mijn oma, dus misschien zegt dat iets?

Ik weet niet wat ik van dit alles moet denken. Ik ben zoiezo al blij dat ik de enige ben die de geur ruikt en dat anderen het niet bij mij ruiken (ik gun het niemand om te ruiken wat ik ruik, lol), maar tegelijkertijd is het juist merkwaardig dat ik de enige ben die de geur ruikt.

Het was een heel verhaal en misschien is niet alles wat ik heb geschreven relevant, maar misschien ook weer wel.. Ik hoop in ieder geval dat er iemand is die het tot aan het einde gelezen heeft zonder in slaap te zijn gevallen

Kan iemand mij misschien zeggen wat ik hiervan moet/kan denken en wat ik ermee aan moet?

Omdat je de geur zelf niet met je oma associeerd. Zit ik eraan t denken dat het de geur van iemand anders is. Dus een ander overleden persoon in het ziekenhuis die met jou mee is gegaan in de hoop op "hulp" o.i.d. Dus dan is het niet de geest van jou oma die rondhangt maar de geest van een verdwaald persoon. In dat geval zou je kunnen proberen ertegen te praten. Je zou daarbij een kaarsje aan kunnen steken. Je kan gewoon in je eigen gedachten praten maar als je het prettiger vind om hardop te praten kan dat natuurlijk ook. (ik voel mezelf meestal een idioot als ik hardop tegen geesten ga praten. ) Je kan zeggen dat degene naar het licht kan gaan en dat daar hulp wacht. Als het lukt om de persoon naar het licht te krijgen gaat de geur weg. Mocht het niet lukken kan je altijd nog wat anders proberen

Groetjes, Rianne.

_________________
In de ban van Rian_

Hmmz.. Ja, toen ik je reactie in eerste instantie las dacht ik dat je wel eens gelijk zou kunnen hebben. Maar toen bedacht ik me dat ik de geur voor het eerst in het ziekenhuis rook op eerste kerstdag, en daarna pas gisteren weer in de kamer waar m'n oma lag opgebaard. Als het de geest van iemand anders was was die meteen wel met me mee naar huis gegaan denk ik. En bovendien had ik de geur dan denk ik niet zo heel sterk bij m'n moeder geroken. Ondanks dat ik de geur op zich niet met m'n oma associeer heb ik toch eerder het idee dat het met m'n oma te maken heeft dan met iemand anders.

Dat verhaal dat ik daarnet poste heb ik trouwens gisteren geschreven, en vanochtend toen ik wakker werd en nog niet eens aan de geur of m'n oma had gedacht (omdat ik niet echt een ochtendmens ben) was de geur er ineens weer. De geur is nu wel iets milder en minder onaangenaam.

Er is nog iets anders dat ik niet in mijn eerste post geschreven heb, omdat het niet zo'n fris verhaaltje is. Maar m'n oma had voordat ze in het ziekenhuis kwam 's nachts een herseninfarct gehad en toen mijn moeder haar vond was de geur in het huis van m'n oma nauwelijks te verdragen, schijnt. De geur was een combinatie van allerlei dingen die ik maar niet zal omschrijven.. Ik heb het zelf nooit geroken dus ik weet het niet. Maar mijn moeder (en de rest van m'n familie) heeft niet geroken en ruikt niet wat ik rook en ruik. Dus we weten niet of die geur op elkaar lijkt. Het kan in ieder geval niet zo zijn dat mijn moeder daadwerkelijk nog naar die geur ruikt van het huis van m'n oma, omdat anderen het dan ook zouden moeten ruiken en dat is niet het geval. Wazig..

Ik heb in m'n gedachten al tegen m'n oma gezegd dat ze rust kan gaan vinden, dat heb ik trouwens ook al in het ziekenhuis gedaan toen ze nog leefde. Maar is het altijd zo dat wanneer iemand contact heeft met een geest dat die geest nog geen rust heeft gevonden?

Moeilijke vraag, er is een groep geesten die op aarde hangt omdat deze geen rust hebben gevonden. Er is ook een groep die op aarde hangt om mensen bij te staan(bijvoorbeeld familie). De 2e groep uit zich over het algemeen op een vriendelijke manier. Stel; jou oma wil contact met je via geur... waarom zou ze dan die geur uitkiezen en niet die van een parfum oid die ze altijd draagt. De 1e groep is meestal verward en heeft de neiging om zich aan mensen die enigzinds "open" staan vast te klampen. Dat jij de geur associeerd met je oma komt omdat dat een recente gebeurtenis is. Een geest die bij je is is niet altijd 24/7 bij je en laat ook niet 24/7 zijn aanwezigheid merken. Ik merk het meestal wanneer ik alleen ben en als het donker is. Omdat het een geur is die niet op een positive manier aan je oma word gekoppeld twijfel ik er (nog steeds) sterk aan of zij het is.

_________________
In de ban van Rian_

hmm.ik heb dat ook dat ik dingen ruik die er niet zijn.
meestal zijn er dan entiteiten in de buurt die iets duidelijk willen maken.maar helaas laten ze soms alleen maar een geur achter zodat je niet verder komt dan alleen maar de geur.ik moet er wel bij zeggen dat de singnalen met de tijd wel veel duidelijker worden.

xx

_________________
het is leven en laten leven en geniet van al het mooie om je heen!!!! ook van de dingen die niet zichtbaar zijn.

Heb het altijd met mijn overleden opa. Nu weer. Opeens rook ik een sigarettelucht (een hele aparte) terwijl niemand hier rookt. Dit heb ik wel vaker, en voor mij is het een teken dat mijn opa er is. Ik vind het echter erg prettig en blijf de geur maar diep opsnuiven .

_________________
Weglopen van de waarheid is weglopen van jezelf.

Alweer een hele poos terug dat iemand voor het laatst gepost heeft in dit topic maar toch nog maa even aanvullen...

Mijn buurman is ook helder ruikend! Wist voor dat ik hier met hem over had gesproken niet eens dat dit kon ( achteraf denk je: Ja, slimpie, waarom zou het niet kunnen... Ruiken is toch ook een zintuig. Waarom zou je dan niet een verder ontwikkeld reukorgaan kunnen hebben...! )

Maar mijn buurman heeft me hier ook heel open over verteld. Hij ruikt die extreem onaangename geur als er iemand uit hun familie/ vriendenkring sterft. Dus niet alleen als hij in de buurt van de persoon is maar ook gewoon spontaan thuis. Ver weg van de persoon die gaat sterven... Heel appart. Ik was gefascineerd en heb hem natuurlijk het hemd van het spreekwoordelijke lijf gevraagd maar hij omschreef de geur als een soort rokerige, rottende geur. Ja, hij noemt het dan ook: "Ik kan de dood ruiken". Klinkt ergens een beetje eng maar aan de andere kant vindt ik dat ook wel heel mooi.

De dood hoort nu eenmaal bij het leven en van bijvoorbeeld dieren is bekend dat zei ook de dood kunnen ruiken. Als bij voorbeeld een olifant gaat sterven begeleidt de familie deze naar een vaste plaast waar deze dieren sterven binnen hun familie. Tot de olifant is gestorven blijven ze "waken" waarna afscheidt wordt genomen en de rest van de groep weer vertrekt. Ook honden zouden de dood kunnen ruiken. Al heb ik hierover niet echt een duidelijk verhaal gevonden...

Zelf weet ik nog niet zeker of ik ook helder ruikend ben. we wonen hier nog maar net een jaartje en ik rook soms een soort sigaren lucht. Niemand van ons rookt in huis ( vriend, ik en onze honden roken niet.. ) en toch die geur...
Tot ik hoorde van dezelfde buurman dat de vorige bewoner sigaren heeft gerookt en is overleden aan longkanker. Let wel; we hebben de hele toko leeggehaald en alles over geschilderd! En de beste man die hier geleefd heeft is al 6 jaar dood... Mijn vriend ruikt de sigaren geur niet trouwens... Misschien onze buurman maar eens uitnodigen om te komen snuffelen...

Iemand nog dergelijke ervaringen?

_________________
You can't always get what you want... You get what you need! ( Rolling Stones)

Hoe zit het dan met wat ik heb;

Ik ruik soms mijn opa en oma. Ik weet zeker dat zei het zijn en zodra ik ze ruik heb ik het idee alsof ze even komen 'kijken'.
Ook ruik ik vaak geuren die niemand anders ruikt en ik niet kan plaatsen.
Bij een persoon rook ik een enorme - muffe sterke geur die ook weer niemand anders rook. Toen ik deze een week later zag rook hij nog steeds zo, ik wordt wel een beetje voor gek verklaard zo.

Tot zover had ik er nooit aandacht aan besteed, maar het gaat zo opvallen. Ik ga dus niet naar geuren 'zoeken'

_________________
Rust zacht

Opa - 31-06-2011
Oma - 10-10-2011