Hebben julie dat nou ook wel eens ??

Dat je begint te denken en je afvraagt waarom je zo leeft als dat je leeft ?
Ik vraag me elke dag af hoe het af zou lopen als ik gewoon een tas pak het vliegtuig in stap en helemaal opnieuw beginnen ergens..
Ik zou het super vinden maar toch houd altijd iets me tegen
Of gewoon stoppen met je baan en een totaal andere baan gaan zoeken ?
Gewoon schijt hebben aan wat iedereen zegt en de gevolgen dragen van het zomaar stoppen met werken, maar wel ondertussen een hele andere weg in slaan.

Ik ben het af en toe gewoon zo zat hé ben niet deprie of wat dan ook want heb het in het algemeen reuze naar m'n zin .
Maar het word allemaal zo " normaal " en een soort van sleur
Ik ga redelijk vaak op vakantie,weekendjes weg of weet ik veel wat nog meer... heb dan altijd super naar m'n zin maar als ik daarna weer begin met DE SLEUR ben ik gewoon totaal van slag een paar dagen omdat dan het gevoel van "is dit het nou? " helemaal hevig naar boven komt.

M'n gevoel zegt al jaren pak je spullen en kom nooit meer terug en ga leven zoals vaak word gezongen in liedjes gewoon doen anders is je droom later al helemaal niet meer haalbaar.

Pfffff ben het soms echt zo zat hé

Hey Roy,

Ik herken het.
Zelf zit ik ook in die situatie.
Ik wil weg van hier, mijn hart volgen, foto's maken for a living, geen school.
Maar hoe pak ik dat aan?
Zou ik het wel doen?
Wat als...?
Na lang discussieëren met mezelf kwamen een paar van mijn beste vrienden met de über-oplossing: gewoon doen!
Als het niet bevalt, zie je dat dan wel, niet geschoten is altijd mis.

Ik ben inmiddels stappen aan het ondernemen om aan het werk te kunnen als fotograaf in het buitenland.
Ik liep rondjes om mezelf heen, maar nu ik alles helder heb voor mezelf zie ik mogelijkheden.
Zelfs, het enige wat mij tegenhoud van aangenomen worden na sollicitatie is mijn leeftijd en ook daar is vaak voor een bedrijf (in mijn geval) door heen te kijken.

Ik ga solliciteren, niet geschoten is altijd mis, en nemen ze me wel aan...
Een experience of a lifetime.

Ik zou zeggen, kijk naar jezelf.
Wat wil jij bereiken en hoe wil je dat bereiken.
Volg je hart, volg je gevoel, heb schijt aan de mening van mensen om je heen, laat niemand je tegenhouden op je pad.
Mijn ouders bijvoorbeeld zullen het niet tof vinden en zullen het er niet mee eens zijn, maar ze moeten het eenmaal accepteren, ik leef mijn leven zoals ik dat wil.

Als je die dingen voor jezelf duidelijk hebt, ga je opties zoeken.
Waar kun je werken, als wat ga je werken?
Weet je dat, dan ga je solliciteren. Laat je niet uit het veld slaan na de eerste "nee", oppertunities never leave your life.

Ik hoop dat je er iets aan hebt


Groeten, Nemesis

_________________
weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet

Wat je zegt heb je helemaal gelijk in !

Wat jij nu doet heb ik 2 jaar geleden gedaan onderdak en werk was in princiepe geregeld.. maar toen kwam het papier werk en visum daar zaten wat tegenslagen in, en uiteindelijk kwam er op me werk een aanbieding voor m'n "toekomst" en dat heb ik gedaan.. maar dit zie ik meer als iets waar ik op terug kan vallen.

Dus wie weet eerst maak ik deze opleiding af en daarna ga ik het gewoon weer proberen...

Ik hoop voor jouw iedergeval paul dat het gaat lukken en zoals je zegt niet geschoten is altijd mis

Dit heb ik ook heel erg, ik ben ook altijd al een echte dromer geweest en wil er nu ook echt iets mee gaan doen. Ik heb de beslissing al genomen, het is alleen soms moeilijk om ernaar te handelen, omdat nou eenmaal niet altijd alles meezit

_________________
Veel liefs, Marieke

ja, ik snap wat jullie bedoelen. Weglopen is denk ik geen optie, eigenlijk vind ik dat meer voor zwakkelingen. Ik denk dat we allemaal een taak opgelegd hebben gekregen. Het is aan jou om die taak te vervullen met de middelen die je hier en nu hebt.

Afwisseling in het leven kun je buiten grote dingen als reizen en zo ook vinden in het communiceren met andere mensen. Begroet bijvoorbeeld eens wat vaker mensen, lach vaker, trek er op uit (de stad in/ ga uit) niet met het doel iemand te "scoren", maar met de intensie andere mensen te steunen. Een leuke/interessante studie kan ook helpen.

Dat ik er zo over denk wil niet zegggen dat ook er niet af en toe genoeg van heb hoor. Maar met stil in een hoekje zitten en zien hoe het leven aan je voorbij trekt bereik je niks.

ik snap wat je bedoelt alleen is dit niet het geval bij mij

Ik werk en daarbij maak ik de hele dag praatjes met mensen , vind het leuk om te zien hoe je met bepaalde mensen om kan gaan.
Zo kan je bij de 1 bijna alles zeggen en bij de ander moet je puur "zakelijk" zijn en dat is intresant en leuk tegelijk en goed voor je mensenkennis
Er opuit trekken doe ik al heel veel zo ben ik in de weekende altijd stappen en door de weeks bijna elke avond weg.
Een studie ben ik ook mee bezig en is best leuk om te volgen...

Maar het probleem is gewoon dat het geheel plaatje voor mij net niet de voldoening geeft die ik zoek... een hoop mensen zeggen vaak dat ik totaal niks te klagen heb en dat veel mensen een minder " intresant" leven hebben dan mijn leven.
Dit snap ik volkomen want eigenlijk heb ik het ook goed ik kan alles doen wat ik wil binnen bepaalde perken en daar geniet ik ook van.

Alleen het probleem is gewoon dat ik net tegen het randje aan zit voor mijn gevoel en over dat randje wil ik heen.. Echt iets speciaals waarvan ik later kan zeggen wat ik nu heb gedaan is echt ongelofelijk...

Ik vind het heel moeilijk uit te leggen en ik denk dat het ook niet makkelijk onder woorden valt te brengen .
Zo heb ik het giste met me 2 beste maatjes er over gehad en hun hadden beide ook al een tijdje dat gevoel.. maar er was ook een gevoel van mischien zijn we gewoon te verwend we zijn alle 20,21 en 23 jaar en we zijn overal al geweest in de wereld waar we altijd al heen hadden gewild en de laatste 2 reizen zijn gepland voor komend jaar...
Maar het gevoel hebben van wat daarna ??? We kunnen soms niet eens meer iets verzinnen wat we graag willen doen dat voelt echt erg aan

Gewoon de voldoening of de kick is nergens meer te vinden en daar krijg ik gewoon het gevoel van dat alles "normaal" of dus een sleur word

Het naar het buitenland vertrekken zie ik ook niet als vluchten maar als een nieuwe uitdaging en natuurlijk hoop ik dat het goed uitpakt allemaal maar gebeurd dat niet zal ik er geen spijt van hebben... alleen al het idee hebben van ik heb het geprobeert zal me een voldoening geven.

Ik hoop dat het een beetje begrijpelijk is wat ik bedoel want het gevoel is zo moeilijk te verworden

Ja zo'n idee heb ik wel eens vaker gehad. Maar ik heb er net zoals jij niets mee gedaan, alhoewel ik het wel gewild heb.

Succes met je gevoelens beheren!!!

_________________
Believe me !!
If my name is too long use: saiyan or onbe.
http://hsper.web-log.nl

Hey Roy,

Stel; je ligt op je sterfbed en kijkt terug op je leven... wat voor herinneringen zou je over jezelf willen hebben. En wat zouden de herinneringen zijn als je nu, op deze manier, doorging met je leven? Komt dit met elkaar overeen? Vast niet, als ik je verhaal lees...

Schrijf voor de grap eens een speech van bijvoorbeeld je beste vriend, voor op jou begrafenis, wat zou je willen dat mensen over je zeiden?
Wil jij iemand zijn die dromen najaagt...of zo risicoloos mogelijk leeft?
De keuze is aan jou!

Ik zou zeggen; Doe Eens Gek! Grijp je kansen en ga ervoor... lukt het? Beter ...lukt het niet? Nou én? Jij had tenminste het lef om je plannen uit te voeren...jij hebt er een bijzondere ervaring bij. Eentje waarop je later lachend, of huilend terug zal kijken, mooi toch?

Loesje: Leven is het meervoud van Lef!

Veel Geluk!
Suus

_________________
Wie met beide benen op de grond staat, komt geen stap verder!

het enigste wat ik mij momenteel afvraag is dit:

ik heb soms het gevoel waar ik al tijden over na denk dat het leven al is voorbestemd.
dit klinkt misschien raar, maar dit gevoel heb ik al zinds ik die dejavu's heb...

het is eigenlijk best eng om telkens maar weer iets te zien dat je denkt al eens gezien te hebben.

zijn dromen dan toch geen bedrog???

_________________
een wereld vol verhalen, waar ieder zijn eigen hoofdrol in speelt

Ik zou er zelf niet zo snel aan beginnen. Tenminste, niet zo radicaal. Klinkt misschien wat maatschappelijk. But hey, thats me I guess.

Eerst je schooldiploma afronden, of in ieder geval een kleine stach geld verzamelen, en dan de avonturen. Dan heb je iets achter de hand. Als dat eenmaal is afgerond ben je ook wat ouder en kun je de situatie wat beter overzien. Freelance werk is namelijk heel tough kan ik je zeggen!!! 't Klinkt nu misschien als een fantastisch avontuur, maar straks ben je blij als je toch weer even naar dat veilige 'saaie' leventje terug kan grijpen. Gewoon om even bij te tanken, om daarna de avonturen weer op te zoeken.

Inderdaad, een goede voorbereiding maakt het wel zo makkelijk...

ik heb mijn opa eens gevraagd hoe het zat met de sleur..
omdat ik hoorde van een bevriend stel van mijn ouders dat de sleur er in zat, ik maakte me zorgen, zou ik later ook de sleur tegenkomen?

mijn opa zei het volgende:

"de sleur is voor mensen die vergeten zijn hoe ze het dagelijkse moeten variëren. Zij zullen overal sleur vinden. "

ik geloof hem, denk ik, want ik heb nog nooit de sleur gevonden..

_________________
u.

Iedereen moet zelf het beste van zijn leven maken. Wanneer je geen voldoening hebt bij wat je nu doet, dan zul je je leven moeten veranderen om wel die voldoening te krijgen. Ik weet dat dit makkelijker is gezegd dan gedaan. Ik heb zelf namelijk hetzelfde probleem. Ik heb ook vaak het idee dat ik in een sleur terecht kom en wil mijn leven op zo'n momenten radicaal omgooien. Er is alleen een angst in mij, die mij tegenhoud en mij bij mijn vrienden en familie wil houden. Is dit dan wat ze noemen "heimwee"?? Ik weet het niet. Vroeger, als klein kind wilde ik nooit weg bij mijn ouders. De laatse jaren maak ik verre reizen en wil het liefste zoveel mogelijk van de wereld zien. Sinds nog niet zo'n lange tijd heb ik een baan en merk ik dat ik niet meer zo vrij ben om te doen waar ik zin in heb. ik weet niet hoe lang ik dit ga volhouden en of ik mijn leven in de nabije toekomst inderdaad toch helemaal ga omgooien.

Dit verhaal voegt misschien niet zoveel toe aan de rest, maar het geeft mij wel de voldoening dat ik het hier heb opgeschreven.

Gr. Spitit thinker.

_________________
http://geldmachine.250free.com