kindergedachten

Voordat ik mijn verhaal begin af te steken eventjes wat achtergrondinformatie. Ik heb een zusje van 15, 5 mei word ze 16. Ze zit op het speciaal onderwijs (ze is aan te rekenen voor een kind van 9 maar kan soms ook heel erg slim uit de hoek komen) en loopt dit jaar 1 keer in de week stage verdeeld over 3 periodes, elke periode bij een andere ondernemer.

Ze liep de afgelopen periode (afgelopen dinsdag voor het laatst) stage bij de fietsenmaker hier in het dorp. Ze had het daar ontzettend naar d'r zin en elke dinsdag zat er een meisje stralend van geluk aan de tafel te eten. Onder de zwarte smeer van de fietsen en een glimlach van hier tot ginter op d'r gezicht. Dan wil je wel schrikken als ze na al die tijd ineens met een gezicht als een oorwurm binnen komt, haar tas weg gooit en op de bank gaat zitten met een gezicht waarbij onweer en huilen nader stonden dan het lachen. Uiteraard waren het mijn ouders de eersten die vroegen wat er aan de hand was, daar zijn ze nou eenmaal ouders voor. Nu wil het feit dat ze die dag hoorde dat ze 1 dinsdag minder werkte bij de fietsenmaker en eerder begin bij haar nieuwe stage-adres. Je hoefde dan ook de hele dag niks meer te zeggen of te doen want alles was fout en bij het minste geringste kreeg je een uitbrander of een ram op je schouder zo pissed off was ze.
En dan de laatste dinsdag. Met ons allen hadden we de verwachting dat het niet goed zou gaan, dat ze het helemaal niet leuk meer vond en dat het helemaal fout ging. Dan komt ze thuis met een beugel aan het stuur waar je op kan leunen en eenzelfde glimlach altijd. Ze was helemaal in d'r nopjes want ze wou altijd al graag zo'n leun-beugel hebben op de fiets, ze straalde weer ondanks de zwarte smeer. Toen pakte ze een envelop en zei ze: "Maar dat is niet het enige." En ze haalde 15 euro uit de envelop. De verbaasde reactie van mijn ma deed m'n zusje in een deuk liggen. En ze was er helemaal blij mee en vond het helemaal geweldig.

Waar ik aan dacht was: Zo kan het ook! Blij zijn met wat je krijgt. Een ander zou zeggen: "15 euro en zo'n ding voor heel veel werk leveren? Hmpf, weinig." Maar mijn zusje was er dolblij mee, ze wist van gekkigheid niet wat ze het eerst en het laatst moest vertellen over het werk. Uiteraard had zij ook wat voor de 2 stagebegeleiders cq collega's. En ze raakte niet uitgepraat over hoe mooi ze het vonden dat ze dat kregen (een bierpul gevuld met gele snoepjes als bier en witte als schuim met een fietsbel aan het handvat). Dan heb ik toch al heel wat meer respect (zo zou je het kunnen noemen) voor zo'n kind dan iemand die raar doet dat Pietje "maar" 5 euro krijgt voor z'n rapport en diegene dat nooit zou accepteren want die krijgt er 50 euro voor.

Gelukkig zijn met iets kleins bestaat dus nog, dat we het allemaal mogen meemaken!

_________________
Niet terug, maar als je me kent, stuur een pb/email via hier als je wil

Heeej,

wat een mooi verhaal. Het is inderdaad mooi om te zien dat er toch nog mensen zijn die blij kunnen zijn met wat ze krijgen, groot of klein, veel of weinig. Dat kan een les voor velen zijn, super joh... en wat leuk dat ze ondanks alles uiteindelijk toch zo blij was... het is goed om mensen blij te zien... en dan ook nog door zoiets...

Veel liefs!

*sluit zich aan bij dreamcatcher..*

_________________
what goes around comes around...

Fantastisch dat je kinderen zo makkelijk gelukkig kunt maken. Alsof
ze alles koesteren wat ze krijgen. Jammer dat dat vaak
op latere leeftijd verdwijnt.

Liefs

_________________
Als de zon schijnt, lacht mijn hart