Hoi lieve Indira,
Het Nu is het enige ware tijdsbesef wat we werkelijk hebben. Als je steeds met je bewustzijn richt op het verleden of toekomst raak je je verbinding kwijt met je ware zelf, en leef je eigenlijk circel omdat je constant het verleden naar de toekomst probeerd te projecteren, ookal doen de situaties van het verleden zich wel aan in andere vorm, maar jij ervaard het dan nog het zelfde omdat je nog in je oude gedragspatroon zit (waar je allang voorbij had kunnen evolueren).
Het met je bewustzijn in het verleden zitten en toekomst is vaak onbewust een uitting van angst voor het onbekende, omdat je via het verleden de toekomst wilt berekenen en zodoende je acties daar op baseren. Zodoende merkt men helemaal niet wat er werkelijk gebeurd, want wat er werkelijk gebeurd, gebeurd in het hier en Nu. Gisteren is slechts een moment geleden, morgen komt niet, want morgen is altijd morgen. Het enige wat we werkelijk kunnen ervaren is het Nu.
De overgang naar de 4e dimensie is slechts een symptoom van onze eigen evolutie. Terug redenerend naar de bron weet ik ook niet precies waarom we dit doen. Waarom we groeien, waarom het bestaan uberhaupt bestaat (ben zelfs lang boos geweest op de bron omdat het bestaat, en het lijden heeft doen bestaan). Misschien dat dit wat verruiming kan geven, dat het je opeens duidelijk wordt, want volgens mij zitten we beide vast met onze mentale vragen
:
http://kenshi.web-log.nl/index.log?ID=1428059 en
http://kenshi.web-log.nl/index.log?ID=1430661
Ook moeten we ons eigenlijk realizeren, helemaal als mens zijnde, dat niet alles beantwoord kan worden met kennis en mentaal begrip. Vaak kunnen we het antwoord slechts Zijn en/of voelen.