Weet er iemand of kan iemand me uitleggen waarom ziekte als een verrijkingsproces mag worden beschouwd? Tenminste als je ervoor openstaat.
Ik heb het ooit eens gehoord, maar ik snap dat nog niet helemaal.

Heyhey,

ik weet niet op wat voor ziekte je doelt, ik heb zelf een tijd last gehad van een ziekte (weet overigens niet welke, maar komt erop neer dat al mijn gewrichten veel pijn deden en ik op het laatst nog heel moeilijk kon lopen) en ik heb dit zeker als verrijking ervaren in mijn leven. Niet alleen nu ik wee beter ben, ook toen wel. Misschien wel juist toen.

Op het moment dat ik ziek was kon ik met sommige dingen beter omgaan dan anderen. Veel mensen om me heen konden een stuk minder goed met tegenslag omgaan dan ik, waren een stuk kleinzeriger en liepen van kleine dingetjes te balen. Ik kon juist enorm genieten van kleinere dingen, daarbij leerde ik er gewoonweg heel veel van. Wat is nu belangrijk in je leven? Ik heb een tijd geloofd dat ik snel in een rolstoel zou komen en kon daar mee leven. Niet 100%, ik moet wel zeggen dat het me egocentrisch heeft gemaakt op een bepaalde manier en ik soms moeilijker te begrijpen ben voor anderen. Maar als je dus leert leven met het feit dat je ziek bent, dat je toekomst wel eens heel anders kan zijn dan dat 'normaal' is, dan heb je best een grote les geleerd. Daarvij de waardering voor andere dingen in het leven die zoveel groter wordt, die verrijkt je leven ook wel.

De echte verrijking was te leren dat ik kon genezen, alhoewel ik wel minder sterk ben geworden ervan. Ik ben nu ook kleinzeriger, en maak me veel drukker om kleine dingen. Maar dat is het waard, het is tenslotte nu niet meer nodig om zo hard te zijn! En dat leren, is weer een verrijkend leerproces. Dus eigenlijk heb ik maar geluk gehad!

Liefs Barbara

_________________
Music is a world within itself, in a language we all understand.

Ziekte heeft altijd een betekenis. Meestal als basis dat er iets in je leven uit balans is. Zo heb ik zelf een jaar of 8 geleden Pfeiffer gekregen in behoorlijk ernstige vorm. Ik kon op een gegeven moment niet eens de kracht vinden om te lopen en ik moest onderweg naar het toilet stoelen neerzetten om te kunnen rusten op een stukje van normaal 10 stappen. Wat zei dat ziektebeeld me? Dat ik de 3 banen die ik probeerde te combineren (60u in de transport, daarna nog verzekeringen verkopen via de telefoon en in de weekenden vrijwillig PR werk voor de plaatselijke dierenbescherming) echt ondergeschikt moest gaan stellen. De benen werden letterlijk onder mijn kont vandaan geschopt en ik moest verplicht rusten.
Nu werk ik bewust nog 40 uur. Natuurlijk soms 42 of 43, maar zeker niet meer. Ik heb een paar jaar geleden ook iemand extra aangenomen om me te helpen in mijn werk toen ik zag dat er meer dan 40 uur werk in mijn baan zat. Werk staat niet meer op de eerste plaats in mijn leven. Het is nu alleen een middel om een inkomen te genereren dat mij veel plezier in het leven kan geven door me de mogelijkheid te geven die dingen te doen die IK leuk vind. Ik leef mijn leven voor mezelf, niet voor het werk. En omdat ik een goedbetaalde baan heb EN vrije tijd, maak ik soms graag plaats om anderen gratis te helpen met mijn gaven. Zo is iedereen erbij gebaat, maar nog altijd ik het meest. Mijn ziekte was dus echt een verrijking.

Liefs
Kim

_________________
"Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind."

-Dr. Seuss-

Om antwoord te geven op je vraag:

Bij mij is ongeveer 4 jaar geleden MS geconstateerd(let op is GEEN spierziekte, ook al denken veel mensen dit)

Ik had net alles op een rijtje, dacht ik, huis gekocht met mijn vriend, goede Full-time baan en dat werd in 1 keer onder mijn kont weggetrapt naar mijn idee.
Heb vorig jaar Januari zwaar depressief thuis gezeten en in mijn kop alles een plekje moeten geven. Mijn vriend en ik zijn nog steeds samen, we wonen ook nog samen en ik werk nog steeds Full Time maar inmiddels wel 3 werkgevers gehad door de MS.

Ik heb me in de afgelopen 4 jaar in zoverre verreikt dat ik me beter in kan leven in de zwakkere personen in de maatschappij.

Voorheen melde ik me, net als vele anderen, ziek bij elk klein wissewasje, nu stel ik me niet aan en ga door tot het echt niet meer kan.

Het genieten van kleine dingen gaat ook veel makkelijker. Ik ben afgelopen zomer weer naar Kos (Griekenland) geweest en heb daar dingen gedaan die mijn vriend en ik niet voor mogelijk hadden gehouden! Bergklimmen, Hyken, Duiken noem het allemaal maar op. Geweldige ervaring, we hebben ook even een traantje gelaten dat ik dat nog kon

Hij zei achteraf ook ik ben trots op je wijffie

Toen begon ik weer te janken van geluk, dat zo een zin zo een invloed op me heeft tegenwoordig, vroeger sloeg ik het in de wind. De mogelijkheid om je te verplaatsen, om altijd maar te doen wat je wilt doen.

Een kind op de wereld zetten, een ander huis kopen, verzekering afsluiten, motorrijbewijs halen: voor veel mensen een geval van : Ah joh doe ik effe! Maar wij moeten alles 10 keer overdenken. De beslissing die we nemen kan altijd grote gevolgen hebben. Hierdoor sta je overal net iets langer bij stil en spring je niet zo maar in het diepe.

Het vanzelfsprekende is ineens niet zo van zelf sprekend meer. De MS kan ik missen als kiespijn maar de ervaring wens ik iedereen toe. Jezelf verreiken... zucht...

Liefs Bianca

_________________
i´m a survivor, i´ll never give up, i´m a survivor, keep on surviving

ik ben al vanaf mijn tiende diabeet en heb er de nodige rot ervaringen mee gehad, ben uitgedroogd geweest, heb een dag in coma gelegen, mijn gehele spieren stelsel was verzuurd
mijn ogen zijn flink aangetast, de haarvaatjes en misschien ook mijn nieren een beetje.

ikzelf heb er een jaar of zes erg veel moeite mee gehad, sinds de uitdroging, reeds dertien jaar geleden, benm ik anders gaan staan tegenover mijn ziekte.
ik ben nu geen diabeet meer maar ik heb diabetes, mijn lichaam is ziek en dat ruziet soms met mij als geest

waarom een verrijking, puur omdat je meer meemaakt dan sommige anderen
leren omgfaan met tegenslag, de dood met andere ogen bekijken etc etc

ik sta er persoonlijk sterker door in mijn schoenen en leef een stuk bewuster dan menigeen ander

_________________
Een probleem is pas een probleem zodra je ergens een probleem van maakt

inderdaad, je wordt er veel sterker door, niet elk klein wissewasje laat je in de stress schieten. Je hebt wel voor grotere problemen gestaan.
En al werkt ons lijf misschien niet altijd mee, in het hoofd gaat alles goed. Zolang je geest het niet opgeeft ben je al heel rijk. Het lichaam is altijd wel een mouw aan te passen. Wat ik ook merk is dat je je heel snel aan kunt passen wat dat betreft. In mijn geval bijvoorneeld: ah mijn been doet het effe niet, naja s**t hapends, gaat vanzelf over voor ik een jongetje ben

Ik let dan gewoon op dat ik genoeg rust neem, op tijd eet en op tijd drink. Heb er tot vorige week last van gehad(ongeveer 6 weken lang dat mijn been het begaf, en voor wat kortere tijd mijn arm) maar heb nu nergens last meer van. Ga gewoon naar mijn werk, want ze zijn daar wel van me gewend dat ik soms rare capriolen uithaal, puur uit gekkigheid, hahaha, ze weten overigens niets van de MS op mijn vaste maat na.

Dus maar om het maar eens te beeindigen: het is in zekere zin een uitdaging om met een chronische ziekte om te gaan, als je er voor open staat het te accepteren, en alleen stil te staan bij wat je nog wel kunt, en niet bij wat je niet kunt, is het in zekere zin een verrijking

Pff heb het er warm van gekregen hahaha

_________________
i´m a survivor, i´ll never give up, i´m a survivor, keep on surviving

Ik bedoelde niet op een specifieke ziekte, maar wel op een ziekte die lang duurt/geduurd heeft, tenzij je de korte ziektes ook als een verrijking beschouwt.

@ Bianca: lekker warm?

heerlijk warm hahahaha

_________________
i´m a survivor, i´ll never give up, i´m a survivor, keep on surviving

Om maar even te generaliseren: Iedere ziekte wordt veroorzaakt door een onbalans tussen lichaam en geest. Ook een korte verkoudheid, of een peesontsteking, een zere tand. Als je het aandruft te kijken waar die onbalans door veroorzaakt wordt en je durft het op te lossen, is iedere ziekte een verrijking.
Langdurige ziektes daarentegen kunnen niet altijd zo opgelost worden omdat het een vooraf gekozen pad kan zijn.

Even kort hoe ik hier tegenaan kijk.

Liefs
Kim

_________________
"Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind."



-Dr. Seuss-

je hebt daar wel gelijk in, ik zie het in elk geval ook zo

_________________
Een probleem is pas een probleem zodra je ergens een probleem van maakt

gekozen door wie? Mijn keus is het niet in elk geval

_________________
i´m a survivor, i´ll never give up, i´m a survivor, keep on surviving

Wat mij opvalt is dat de mensen die bezig zijn in de spiritualiteit vaak een heftige achtergrond hebben (geestelijk of lichamelijke ziekte, veel meegemaakt etc.)

Ikzelf ben vroeger veel gepest en heb erg veel moeite gehad met de scheiding van mn ouders en het missen van een vaderfiguur in mn leven. Dit zijn gebeurtenissen geweest die een grote impact hebben gehad op mn leven maar waar ik nu in positive zin van profiteer. Ik heb geleerd dat hoe moeilijk de situatie kan lijken er altijd een uitweg is.
Nu ik bezig ben met een opleiding etc ga ik ook opzoek naar die uitdaging, ik wil graag werken in de psychiatrie o.i.d. Ik zou geen "opperlakkig" beroep willen hebben. Ik geniet van het overwinnen van obstakels en eerlijkgezegd zoek ik die af en toe wel op In de winkel werd ik helemaal vrolijk als ik een lastige klant had gehad en t goed had afgehandeld Nu achteraf zou ik geen zorgeloos leven willen hebben gehad.
Ik heb zo veel geleerd, oa voor mezelf opkomen, doorzetten, mensenkennis etc.


Tuurlijk heeft mn verleden me beperkt, en pijn gedaan, maar ook heel erg verrijkt.

_________________
In de ban van Rian_

Welke ziekte dan ook, ook al kies je er niet voor. Elk laat een proces van overgave en acceptatie ervaren. Hoe moeilijk de les ook is, uiteindelijk is de waarde van overwinning heel krachtig. Ziekte kan inderdaad een bewustzijnsverandering aanwakkeren. Maar dat hangt van ieders eigen proces af natuurlijk, omdat wij allemaal een eigen keus hebben hoe daar mee om te gaan, hoe heftig ook. En alles is goed. Voor ieder ligt zijn eigen weg.

Kus Brenda

_________________
Liefde is.