Hoe staat jullie omgeving tegenover jullie spiritualiteit?

Steunen ze jullie, begrijpen ze het, accepteren ze het? Of niets van dit alles?

In mijn geval is mijn vriend gelukkig heel erg open minded en loopt zelf ook bij iemand om zijn kwaaltjes te verhelpen dmv meditatie. Hij gelooft niet alles, en terecht, want je moet alleen dat oppikken waar je jezelf in kan vinden. Wel kan ik goed met hem praten over de dingen die ik meemaak en leeft ook met mij mee. Dit noem ik steunen en begrijpen.

Mijn moeder vindt het allemaal wel best, is ook wel geïnteresseerd in dingen, maar echt praten met haar erover lukt niet echt. Dat is dus acceptatie.

Mijn vader moet er HELEMAAL niks van hebben en schud altijd zijn hoofd als ik er iets over zeg. Maar het gekke is weer, dat hij bijvoorbeeld een witte veer bewaarde omdat mijn tante die "nodig" had voor een ritueel. Dus hij denkt er wel over na, maar wil dit volgens mij gewoon niet toegeven.

Ik heb een tante die is ook zeer bezig met spiritualiteit, dus daar kan ik uiteraard goed mee praten.

Mijn vriendinnen die weten wat ik doe en de een snapt en wil er meer van snappen als de ander

En bij jullie?

Liefs Carina

_________________
oog om oog maakt de wereld blind

Ik ben christelijk opgevoed en misschien dat dit wel mee speelt maar iig. :
Mijn moeder die staat het wel toe maar weet het zo net nog niet, met haar kan ik er niet goed over praten.
Mijn vader is zwaar gesloten en is het er niet mee eens, met hem kan ik ook absoluut niet praten, hij verklaart me nu al voor gek, terwijl hij de helft niet weet.
Mijn broertje die bemoeid zich er niet mee en vind alles wel prima,
Mijn zus is net m'n vader.
De vriend van m'n zus die staat wel open, maar weet niet of hij het kan maken tegenover m'n zus. Als ik alleen met hem ben dan praat hij wel, als m'n zus er bij is niet. Misschien schaamte.
Veel vrienden en vriendinnen snappen me wel en voelen me ook wel goed aan en zijn er zelf ook mee bezig.
Maar zoals ik als zei ben ik christelijk opgevoed, en nu ik me meer in reïncarnatie ed. verdiep vind ik dat logischer dan het verhaal van God. Ik voel me er ook meer in thuis. Ik heb zelfs moeite met bidden, voor het eten, in de kerk, en meestal praat ik dan ook tegen mijn gids en beschermengel. Ik heb nog geen wezenlijk contact met hen, maar voel wel dat ze er zijn en vind het fijn om daar tegen te praten.
Als ik het hier thuis over heb, dat ik in reïncarnatie geloof, dan ben ik bang dat ik helemaal langs iedereen heen leef, wat nu al grotendeels gebeurd.
M'n ouders voelen niet aan als mijn ouders, evenals mijn zus en broertje, die voelen ook niet aan als familie. Het is dus allemaal wat moeilijk, en dan helemaal als ik begin over reïncarnatie dan loopt het helemaal stuk.
Ben dan ook erg blij met deze site, Sara, Malou en alle andere mensen die me wel begrijpen.
Pff, genoeg over mij...


Greetz!

_________________
weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet

Ik heb geheel eigen ideeën die ik mede dankzij andere mensen heb gevormd over de bijbel, die zal ik onder geloof neerzetten.

Ja, moeilijk om jezelf zo bloot te geven he? Snap ik wel

Liefs Carina

_________________
oog om oog maakt de wereld blind

Dankjewel

Idd. de bijbel is ook voor mij niet zoals iedereen deze interpreteerd. Maar dat kotm nog wel

iig bedankt!


Greetz!

_________________
weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet

Het gekke is dat mijn vader ook weer nergens van opkijkt. Ik zocht een witte veer voor mijn tante, voor haar altaartje die zei voor haar druidisme cursus soms moet inrichten. Komt hij dit weekend met een witte veer aanzetten.

"Die had je ergens voor nodig?" haha

Liefs Carina

_________________
oog om oog maakt de wereld blind

Mijn moeder staat er heel erg voor open.
Voelt zich nu ook schuldig omdat ze het niet eerder heeft erkend en herkend.
Ze interesseert zich ook overal voor. Heeft al veel cursussen gedaan, zols voetreflexologie en Touch for Health.

Mijn vader accepteert alles, maar praat er niet over en doet er verder niets. Ik mag wel Reiki geven op zijn been (verbrijzeld door een ongeluk paar jaar terug), maar hij wil nergens over praten.
Mijn broertje gaat zijn eigen gang en het interesseert hem niet.
Met vrienden kan ik er niet over praten. Op 1 na dan.
Ik word nu begeleid en het is fijn dat ik bij hem alles kwijt kan. Het kost me veel moeite, want ik praat er al mijn hele leven niet over. Maar ik merk wel dat het echt een opluchting is.

_________________
"Jij ziet dingen die er niet zijn," zei hij.
"Er zijn dingen die jij niet ziet," dacht ik.

mijn moeder gelooft het wel maar ze kent het zelf niet. Ze hoopt dat er meer is maar heeft zelf nog nooit iets meegemaakt. Ik kan het me ook wel voorstellen als je zelf iets niet kent waar geloof je dan in? Het is niet tastbaar en dat is ook het gene wat haar een beetje bang maakt. Ik denk dat dat voor heel veel mensen geld.

Mijn vriend luistert wel maar gelooft het totaal niet. Iets te nuchter naar mijn idee. Dit vind ik heel frustrerend dat je juist bij je vriend daar niet mee aan kan kloppen. Voor mij is het belangrijk dat ik mijn ei kwijt kan en dat kan dus niet bij hem maar gelukkig sinds kort wel hier. Thanx.

Ik durf het er niet echt met mijn ouders over te hebben. Omdat ik zelf nog niet helemaal weet wat ik er van moet denken, maar wel weet wat ik voel. En gevoelens zijn zo moeilijk uit te leggen. Vooral wat dit betreft.

Mijn oudere zus vind het vooral "eng". Lekker bevooroordeelt dus, maar om eerlijk toe te geven kunnen verhalen soms best eng overkomen als je ze niet kunt verklaren...

Mijn jongste zus zou het geloof ik wel cool vinden, maar zij zit momenteel in de puberteit en is dus vooral met haar eigen ontwikkeling bezig. Logisch.

Mijn vriend staat er open voor, hoort mijn verhalen aan... Zijn tante is medium, maar is zcichzelf een beetje verloren. We zijn er dus erg voorizichtig mee. Zijn moeder heeft "last" van een vorig leven en voor haar is het dus geen kwestie van "geloven" maar van "weten". En met haar kan ik ook wel lekker filosoferen.

Maar waar ik echt behoefte aan heb in mijn omgeving, is een persoon die al ervaren is en wijs in het spirituele. Die mij dingen kan vertellen, aan wie ik van alles kan vragen. En die heb ik dus geen. Nouja, hier wel dan

Mijn vrienden en kennisen zijn er allen te nuchter voor. Echte "eerst zien, dan geloven" mensen. En dat vind ik ook wel jammer.

Dat kan (hoeft dus niet) zijn oorzaak hebben uit een vorig leven...

En fijn dat je toch wel een aantal mensen in jou omgeving hebt waar je alles kwijt kunt. En als je een keer niet iets kwijt kunt bij hen, heb je altijd ons nog.

You're always welcome

Liefs Carina

_________________
oog om oog maakt de wereld blind

Ik hou het doorgaans voor mezelf.
Mijn ervaringis dat men toch een beetje raar naar je gaat kijken.
alleen goede vrienden en mn lieffie weten ervan.
Maar darom is een forum als dit juist zo leuk.
Hier kan je over je ervaringen enzo praten.
Iedereen weet waar je t over hebt

mijn omgeving staat er voor open,
ik ben de persoon die het in de familie omhoog gehaald heeft,
er komen steeds meer geintereseerden bij haha

mn omgeving gelooft mij omdat ik altijd heel serieus ben,
en dus ook in spiritualiteit mn moeder is ook geinteresseerd geraakt, en ging info opzoeken omdat ik veel ervaringen had zoals dromen die uitkwamen..
gids zien.. auras zien etc..

toen ik er over begon, was mn zus ook ineens geinteresseerd, maar soms is ze wel bang voor het donker bijvoorbeeld..

gelukkig heb ik makkelijke familie, die me geloven op dit gebied.

Ik ben erg open opgevoed.
Gelukkig zijn mijn ouders en ook nog eens mijn stief ouders er erg open over.
Betreft gewoon alles.
En dat is wel erg fijn.
Vooral mijn pa, als iemand wel geen bewuste kijk op het leven heeft met een flinke dosis ervaring en gaves... dan is het mijn pa wel.

Maar ook vele vrienden zijn nogal open betreft spiritualiteit.
Iedereen weet ook dat ik daar mee bezig ben.
Nu ja, mee bezig... dat het gewoon "mijn" manier van leven is!

Wolf

_________________
--- http://www.cmdforum.nl ... Een forum betreft alles over communiceren met dieren en meer! ---

Even een aanvulling. Inmiddels praat ik er meer over en merk ik dat er meer mensen in geinteresseerd zijn en open voor staan dan ik aanvankelijk dacht. Zoals een aantal vriendinnen. Ik vertel ze niet alles, maar kan er nu wel wat aan kwijt. Alles begrijpen doen ze niet, maar ze willen wel van alles weten en vinden het interessant.
Had ik niet verwacht!

_________________
"Jij ziet dingen die er niet zijn," zei hij.
"Er zijn dingen die jij niet ziet," dacht ik.

wel tis bij mij nogal dubbel.

Mijn moeder staat er wel open voor, hoewel.. ik weet niet. Als ik met haar praat over de geesten die komen.. tja.. dan word ze wat afwijzend zeg maar. Dit kan ook komen omdat ze vroeger zelf ooit een slegte ervaaring ermee gehad heeft hoor dat weet ik niet zeker.
Verder is ze heel open erover dat is wel prettig. Ze weet dat ik haar magnetiseer enzo en ze stimuleert me verder ook.

Mijn vader dat is een ander verhaal die gelooft er niet in. Blijf maar bij je katholieke opvoeding is zijn advies. Tja... wat moet ik dan meer zeggen he? Tegen hem zeg ik maar niks. Ik zag hem al weer kijken vanavond toen ik zij dat ik naar de paranormaalbeurs zaterdag ga... hum... Dat word nog wat...

Mijn zussen.. ik weet het niet. Ze staan behoorlijk negatief t.o. mijzelf. Willen of kunnen me niet begrijpen. Werd vierkant uitgelachen toen ik de tekening van mijn gids lied zien... Stelletje piepers zijn het. Zij zeggen dat ze met beide benen op de grond staan en zich netjes aan hun geloof houden.. nee niet verder kijken dan je neus lang is noem ik dat..

Hum als ik het zo bekijk.. alleen mam is positief hierin... I'm lonesome

liefs rogue

_________________
Begin de dag met een liedje, begin de dag met een lach, wie vrolijk is in de morgen die is het de hele dag.

Mijn moeder is ook altijd open hier in geweest, zij merkte dat ik dingen zag voelde en doorkreeg toen ik 11/12 jaar was, zij heeft me toen ook met vele dingen geholpen, ze heeft zelf ook gaves zoals voorspellende dromen en dingen ineens weten enzo, dus mijn moeder staat er altijd wel open voor
Mijn vader was iemand die daar absoluut niet in geloofde, het was allemaal maar raar en het kon niet zeg maar. ook als ik bijv uit me kamer gerend en zei mama er staat iemand in me kamer, zei mijn vader ja tuurlijk zal wel een hersenspinsel zijn.

Mijn broertje die weet het niet.. hij wil het wel geloven maar ook niet zeg maar. Laatst liet hij mij zijn been magnetiseren daar schrok tie toch wel een beetje van echt zo van HUH ik voel wat ben jij dat enz.

Mijn vriend ja die geloofde dat soort dingen ook niet tot hij met mij omging, toen heeft hij zich er wat meer voor opengesteld, en vind het heel interesant

Ja vrienden heb ik eigenlijk niet... Ja 1 goede vriend, en daar kon ik echt al mijn verhalen kwijt en hij bij mij.. als wij bij elkaar waren leek er wel een soort magnetisch veld om heen te zitten zo vreselijk veel energie zit er tussen ons. Maar helaas spreek ik hem niet zo vaak meer, maar het is wel zo, we voelen elkaar nog steeds aan, want als het bijv niet lekker gaat dan bellen we elkaar

Veel liefs Nathalie

_________________
Leef iedere dag, alsof het je laatste is!!