hey,
dit is echt heel herkenbaar voor mij. ongeveer 4 maanden geleden kreeg ik ineens last van deze klachten. Ik ben er na een tijdje ook mee naar de dokter gegaan maar die wist natuurlijk ook niet wat hij er mee aan moest want uit een bloed test bleek dat ik gezond was. Dat was best kut want toen dacht dus iedereen dat ik me gewoon aanstelde. Maar toen begon ik de boeken van Eckhart Tolle te lezen en ik weet dat ik dit vaak zeg maar dat heeft me echt geholpen. Ik heb hierdoor kunnen accepteren dat die pijn er nu eenmaal was en toen ik dat kon accepteren verdween de pijn weer en dat had ik niet eens door! Terwijl ik dus drie maanden lang elke dag heb zitten hopen dat het nu eindelijk eens over ging. Ik hoop dat iemand hier iets mee kan.
groetjes Sanne

_________________
the true mind can weather all lies and illusions without being lost
the true hearth can touch the poison of hatred without being harmed
from beginningless time darkness thrives in the void, but always yields to purifying light

@ Bobby: fijn dat het je geruststelde. En nee, jij bent zeker niet de enige die hier last van heeft. Graag gedaan!

@sanne, het is voor veel mensen herkenbaar. En ja, vaak weet een huisarts d'r ook niet goed raad mee en is er vaak ook niets te vinden. En jij stelt je zeker NIET aan! Je kan van sommige klachten behoorlijk last hebben.
Ik ken de boeken van eckhart tolle. Waardevolle boeken en het maakt veel duidelijk oa. over hoe e.e.a. werkt met je pijnlichaam en je ego. Fijn dat je daar ook wat aan hebt gehad.

groetjes Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Tja transformatie proces...

Zit er al een tijdje in..erg bijzonder (zwaar haha).

Bij mij begon het eigenlijk werkelijk in alle hevigheid op het moment dat ik lichamelijk ziek werd.
Ik had het gevoel dat al mijn chakra's op volle toeren bezig waren oude ballast los te laten.
In die tijd trad ik spontaan uit, en zag dan voornamelijk een grote leegte. Ik voelde me dan heel erg groot en heel erg klein tegelijkertijd.

Allemaal oude angsten en blokkades kwamen in rap tempo omhoog, ik viel van het ene in het andere, en er viel niets tegen te doen.
Het was een beangstigende ervaring eigenlijk. Ik geloof niet dat ik me ooit zo eenzaam en angstig heb gevoeld, omdat ik het aan niemand kon uitleggen.
Ik kreeg het gevoel een levensregressie door te maken, beeld na beeld na beeld.

Voornamelijk mijn hartchakra en zonnevlecht zorgden voor klachten die zelfs fysiek ondragelijk pijnlijk voelde. Ik had de neiging om in elkaar gedoken in bed te liggen, met een kussen of iets warms er tegenaan.

Ook had ik steeds een zeer sterke energie in mijn lichaam die via mijn benen de grond in liep.
Ik denk dat ik in alle hevigheid volledig in mijn lichaam ben gezet (had altijd een beetje de neiging net iets boven mijn hoofd uit te steken met mijn energie), en moest daardoor alle pijnlichamen door om op te ruimen.
Ik heb intuitief gevoeld dat ik vol moest houden, maar er zijn vele momenten geweest dat deze ervaring met alle angsten zo vreselijk voelde dat ik niet meer wist waar ik het moest zoeken en het echt niet meer zag zitten.

Laag na laag moest ik afwerpen en kwam heel dicht bij mezelf te staan. Bijna alsof ik opnieuw kind werd. Door de heftigheid van alles ben ik flink overspannen geraakt, en de paniek sloeg behoorlijk toe omdat er geen einde aan leek te komen.

En toch...het is een wonderlijk iets.
Er gebeurd nog steeds een hoop met me, maar de ervaring wordt nu milder en aangenamer.
Alsof mijn bewustzijn zich verruimd en ik de wereld anders in ga kijken.
De sterke energie is na maanden nog steeds aanwezig, en ik gebruik haar om de balans in mezelf vast te houden. Die sterke energie voelt zo krachtig dat ik meteen rust en heling in mezelf voel als ik bij zo'n vlaag van energie mijn hand op mijn hart of buik leg.
Ook lijkt het alsof ik mijn oude 'identiteit' achter me heb gelaten, en er een nieuwe, meer zuivere 'ik' ontstaat.
Veel dingen waar ik waarde aan heb gehecht lijken minder belangrijk, andere dingen waar ik weinig waarde aan hechtte zijn ineens belangrijk geworden.
Eigenlijk al met al begin ik me 'voller' te voelen en heb sterk de behoefte zacht voor mezelf te zijn, en goed naar alle tekenen van mijn lichaam en geest te luisteren.

Een tijdje terug toen ik in bed lag moest ik denken aan een bepaalde droom die ik ooit had, en daarna belandde ik vanzelf in een andere droom, en dat ging maar door. Het leek alsof allerlei dromen als een ketting aan elkaar geregen werden tot een geheel. Ik was op dat moment gewoon wakker, maar werd meegevoerd door al 'die werelden'. Ik heb ze maar opgeschreven, weet nog niet precies wat het me te zeggen heeft. Wel een mooie ervaring.
Verder merk ik dat vriendschappen met bepaalde mensen zich heel erg verdiepen, ook dat er ineens mensen opduiken die ik jarenlang niet heb gezien die me vanuit het niets bellen ofzo.

Wat ik ook als 'nieuw' ervaar is dat ik emoties op een andere manier beleef.
Ik merk dat ik beter in staat ben om waarnemer te zijn van mijn emoties en ook gedachten, en er van een afstandje naar kan kijken om ze in het geheel te plaatsen.
Ik sta mezelf nu niet meer te lange tijd toe om me door een emotie mee te laten slepen, maar alsof je een kind opvoedt, je de behoeften achter een gevoel of emotie beter leert doorzien.

Ook mijn zintuigen lijken scherper, zowel aards als spiritueel gezien.

Ik ben erg benieuwd of er mensen zijn die dit herkennen?
Dit proces is al maanden lang aan de gang, en het intensiviseert zich nog dagelijks.

Greetz,
Sensi

Ik heb inmiddels jaren last van vreemde, irritante en vage klachten. Als eerste kreeg is last van oorsuizingen. Vervolgens van mouches volantes (vlekjes zien) en de laatste tijd komen er allerlei pijnen op in mijn lichaam bij (been, buik, hoofd etc..). Ook psychisch ben ik door wat dalen gegaan (en ga er nogsteeds doorheen). Ik heb een soort van angst aanval gehad, waarschijnlijk na aanleiding van de vele dingen waar ik mij druk over maakte. Dit heeft ongeveer 2 weken geduurd, en in die tijd kon ik mijn gedachten niet meer ordenen, en ging ik alles wat ik zag, hoorde, en voelde analyseren. Het was werkelijk verschrikkelijk irritant en eng omdat je denkt dat je gek aan het worden bent. Gelukkig heeft mijn moeder hier zelf ook ervaring mee en kan ik erover praten, en op het internet staan verhalen van mensen met dergelijke ervaringen.

Of het een onderdeel is van mijn transformatie proces, ik weet het niet. Ik kan wel zeggen dat het vreselijk zwaar is. Ik heb niet eens alles vermeld waar ik momenteel last van heb, maar het is nog wel een rijtje. En het stapelt zich maar op, het ene op het andere. Dit geeft mij ook de angst dat het nooit zal ophouden. Dat wanneer ik eindelijk een beetje vrede heb gekregen met hetgene wat ik nu heb, er weer iets anders naar boven zal komen.

Het vreemde eraan is dat ik mij geestelijk best aardig heb ontwikkeld in de afgelopen jaren, maar mijn klachten lijken alleen maar erger te worden. Het voelt alsof ik met steeds meer wordt geconfronteerd, steeds meer op m'n bord krijg. Het is niet makkelijk positief te blijven als 24/7 met je klachten wordt geconfronteerd. Soms lukt het, soms heb ik periodes waarin ik relatief gelukkig ben. Wellicht zie ik de dingen dan ook helderder. Echter, ik zak ook telkens weer terug.

Ik hou mij vast aan de hoop dat het nut heeft, dat het ooit zal ophouden of dat ik er ooit echt vrede mee zal krijgen. Ik ga niet zielig in een hoekje zitten, zonder me niet af van de buiten wereld, ga nogsteeds veel om met vrienden en andere mensen, maar het is absoluut niet makkelijk, en erg vermoeiend. Ja, het is misschien een beetje deprimerend verhaal, maar dit is hoe ik me op dit moment voel. Ik heb er gewoon een beetje zat van. Ik wil leuk, lekker en relatief moeiteloos leven, maar het wordt me wel erg moeilijk gemaakt. Ik hoop werkelijk dat dit bij mijn transformatie hoort...

Na je 18e ga je lichamelijk enkel nog er op achteruit, Rens. Dit heet 'oud worden'. Klinkt dramatisch, maar is wel de eenvoudigste verklaring.

Haha, sorry Sado, maar dit zijn echt geen ouderdoms klachten

_________________
Joy is the key

Denk jij dat je oren en je ogen er niet op achteruit gaan, na al 20 jaar perfect te hebben gefunctioneerd? Het is een wonder dat ze het zo goed doen als ze het doen, en voor de rest is het normaalste zaak van de wereld dat ze op een gegeven moment beginnen met aftakelen.

Leven zal nooit leuk en moeiteloos zijn als je net doet alsof je zelf het perfecte beeld van gezondheid dient te bezitten, want dat doet niemand. Leven is vanzelf leuk en moeiteloos als je *loslaat*. Volgens mij moet je je definitie van 'leuk en moeiteloos leven' een beetje bijstellen, of iets realistischer worden.

Klachten als oorsuizingen en mouches volantes (ik kan me herinneren dat jij deze ook hebt) horen niet bij mijn leeftijd, al komt het af en toe voor. Het is voor mij een valkuil mezelf te verliezen in mijn misery (hoewel niet zonder reden), ik heb echter in vergelijking met andere mensen van mijn leeftijd, en in het algemeen, veel klachten.

Ik heb geen perfect gezondheids beeld, allesbehalve. Ik zou al super blij zijn als ik van die mouches af kan komen. Een 'moeiteloos' leven was een foute bewoording, ik bedoelde een leven waarin ik niet telkens tegen de stroom in hoef te zwemmen, want ik geloof niet dat het leven zo hoort te zijn. Of ik dit nou bereik door met mijn klachten om te gaan, of dat ze grotendeels verdwijnen is om het even.

En Sado, het is inmiddels duidelijk dat jij een super realistische kijk op de wereld hebt, maar ik vind je reacties een beetje arrogant overkomen. Je laat weinig blijk geven van begrip en meer van een geloof dat je het in elke instantie beter weet. Dit gaat niet om het confronterende in je reacties, want dit is zeker nodig in veel gevallen, maar ik heb zo mijn twijfels wat je ermee wilt bereiken. Je hebt wel erg snel je mening klaar staan, en misschien zou je je eens moeten afvragen of je iedereen wel zo goed kent als je denkt te doen.

_________________
Joy is the key

Als je zekerheid aanziet voor arrogantie, dan is het geen wonder als je vast blijft zitten in je eigen onzekerheid.

Overigens, het laat het leven over het algemeen koud wat jij wel of niet gelooft; kenmerkend van het leven is dat het gebeurd zoals het gebeurd. Enige wat je kunt doen is meebuigen. Die mouches zijn er om te blijven, en je hebt geen andere keuze dan je daar aan aan te passen. Als het mij is gelukt, waarom zou jij het dan niet kunnen? Het antwoord, dat weet jij net zo goed, als ik.

Ik ken mensen die een even zeker beeld hebben als jij, welke op mij niet arrogant overkomen. Je kan nog zo gelijk hebben, je brengt het met weinig gevoel, wat mij afstoot. Al jouw antwoorden lijken op elkaar in de zin van dat je dingen zegt zoals ze zijn (volgens jou), en ik vraag me af hoe weet jij dit allemaal zo goed? Waar haal jij die zekerheid vandaan? Dat je zeker van iets bent zegt niet dat je gelijk hebt. Je kan me ook pm'n hierover als je je hiertoe voelt genoodzaakt.

_________________
Joy is the key

Beste Rens,

Het is maar de vraag of jouw klachten symptomen van transformatie zijn.
Medisch gezien zijn “mouches volantes” : scotomen. Het is een diagnose en voldoet in mijn visie niet aan de kenmerken die specifiek zijn voor de symptomen van transformatie.
Mouches volantes zijn m.i. duidelijke klachten die niet alleen duiden op een disbalans in jou(w lichaam) maar ook hoogstwaarschijnlijk op klachten die al (veel) langer bestaan en een psychologische en/of spirituele oorzaak of betekenis hebben.

Ik moet meteen denken aan de symboliek van oogklachten. Klachten willen ons vaak indirect symbolisch iets duidelijk maken. Lees het volgende rustig door en kijk of je jezelf erin herkent en of je d’r iets mee kan.
Laat nog even wat terug horen hierover.

Beantwoord voor je zelf de volgende vragen:
Wat is voor jouw figuurlijk een doorn in het oog?
Wat zie jij steeds (uit je verleden) wat jij niet wil zien? (wat heb je nog niet verwerkt?)
Wat wil jij niet “onder ogen komen”?
Wat vliegt er letterlijk en figuurlijk steeds aan/in je oog voorbij? Wat vraagt steeds nadrukkelijk jouw aandacht (maar wat het waarschijnlijk steeds maar niet krijgt)?
Is er een situatie, of gebeurtenissen die jij niet onder ogen wil zien?
Heb je moeite met het accepteren van iets wat jou overkomen is?
Of vind je het moeilijk om jezelf onder ogen te komen en ben je druk bezig om jezelf te ontkennen, weg te cijferen of te verloochenen?
Heb je moeite met het accepteren van wie jij bent, omdat je (mogelijk) een negatief zelfbeeld hebt?
Waardoor je soms hard en afwerend kan zijn omdat je kost wat kost wil voorkomen dat mensen te dichtbij jou komen in jouw domein. Wellicht omdat je bang bent om (weer) gekwetst te worden, of omdat je bang bent voor de reactie van anderen, of heb je het vertrouwen in mensen verloren? Voel je de neiging om jezelf te beschermen tegen een vermeend “gevaar”?
Innerlijk zou je het soms willen uitschreeuwen: je maakt je kwaad om je onmacht. Gevoel van machteloosheid, niets te kunnen doen, niets aan je leven te zeggen hebben. Vaak doe je automatisch wat je moet doen, maar je leeft niet echt van binnenuit, vanuit je hart, vanuit wie je daadwerkelijk bent. Het lijkt soms wel of jij je laat leven ipv dat je zelf het initiatief neemt om zelf te leven. Diep in jou zit een oer-verdriet dat vraagt om een oplossing. Je denkt dat je een onmachtig, klein, verdrietig., liefdeloos en verlaten kind bent, maar dat ben je niet. Je mag je bewust worden van het feit dat verdriet voortkomt uit het miskennen van je eigen grootsheid en dat je jezelf onvoldoende liefhebt. Focus je niet (steeds) op anderen, maar richt je op jezelf. NU ben JIJ aan de beurt. Investeer in jezelf. Het gaat nu eens om jou. Je hoeft je tegen niets of niemand af te schermen. Je hoeft jezelf niet langer pijn te doen door jezelf steeds te verdedigen of weg te kruipen. Neem je eigen leven weer in handen en stel je niet afhankelijk op van wat anderen vinden/zeggen. Kom bij jezelf en handel vanuit jezelf.
Het botst en stormt nu in je ziel, in je binnenste, en je wil er tegenaan gaan, maar je weet dat het geen zin heeft om te vechten tegen iets wat buiten jezelf ligt, maar dat datgene waartegen jij je verzet in jezelf op te lossen en te transformeren is. Je uiterlijke omstandigheden zijn een weerspiegeling van je innerlijke toestand. Kijk hier goed naar; naar jouw binnenste. Wat speelt daar allemaal? Bekijk je gedachten maar ook je gevoelens. Sta niet toe dat jouw boosheid/agressie zich naar anderen richten, maar kijk eerst naar de pijn in je zelf en ga daar eerst mee aan de slag. Het leven geeft je immers te kennen dat het nu genoeg is geweest om de oorzaak van je pijn/verdriet buiten jezelf te leggen en dat je in vrede en liefde tot jezelf dient te komen. Laat die negativiteit die je in je hebt los. Wees mild en liefdevol voor jezelf. Accepteer jezelf zoals je bent; kijk naar de positieve kanten van jezelf. Je bent een prachtgozer!
Wellicht heeft het met je onzekerheid en twijfel te maken; twijfel aan je eigen Zijn, je eigen IK, je eigen kunnen.
Je twijfelt eraan of jij wel kan zijn, kan bestaan zoals jij bent. Veelal gaat het om het in vraag stellen van de zinvolheid van JOU; mag ik wel zijn? Kan ik wel zijn als IK in het leven?. De oplossing is een volledige acceptatie van wie jij bent,w at je denkt en wat je voelt, ook al komt dat niet overeen met wat de anderen uit jouw omgeving denkt of voelt. Ga voor je zelf! Onbewust probeer je weg te kruipen, doe dit niet langer; verberg je niet, maar kom te voorschijn in de pracht van wie je bent. Kijk niet terug, maar kijk vooruit, kijk verder en geef vorm en uiting aan wie jij bent. Aarzel niet om jezelf te zijn. Erken je innerlijke grootsheid. Maak korte metten met een passieve, ontkennende en teruggetrokken houding. Houd op met zelfkwelling; doe jezelf niet tekort, maar uit je en manifesteer je zoals je het voelt en trek je NIETS aan van wat anderen zullen vinden, denken of zeggen. Baan jezelf een weg; een weg die steeds meer naar in het leven zijn leidt. Je gaat voor jezelf staan en je treedt naar voren als volwaardig mens zonder zich te verstoppen voor zichzelf, zijn eigen gedachten, gevoelens en gedrag.
Zelf bewust je eigen leven creëren en herstel het vertrouwen in jezelf en de ander.

Sterkte, groeten Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Zo eenvoudig ligt het m.i. niet, Sado. Wat mij betreft net even iets te kort door de bocht.
Ik ben denk ik ouder dan Rens en dan jij, maar ik heb géén last van mouches volantes of andere klachten (ja alleen van een dovig linkeroor) en als ik die mouches al zou hebben zou ik het mogelijk in ergere mate moeten hebben omdat ik ouder ben en er vergeleken met jullie verder op achteruit gegaan ben???
M.i is er “meer” aan de hand. Zie mijn voorgaande uitgebreide reactie.


Haha, ik hoor mijn huisarts hier praten. Die zegt dat ook altijd die paar keer als ik bij hem langskom; “joh, Nico met alles waar mensen aan bloot staan tegenwoordig, is het een groot wonder dat mensen niet veel vaker ziek zijn of nog ergere klachten hebben. Het is iedere keer weer een wonder dat je zoveel dagen gezond bent!”


Hm, mooi gesproken Sado. Mee eens ook mijn visie.
Volgens mij lukt het jou ook nog om dit op jezelf toe te passen Sado als ik het zo lees.
Das mooi man.Daar heb ik wel respect voor als je ook zo in het leven staat/kan staan.


Het leven IS zoals het IS en gebeurt zoals het gebeurt. Daar kan je vaak niet iets aan doen, wel aan de manier hoe je daar naar kijkt, of over denkt en daar mee omgaat.
Het is inherent aan het leven: de nodige “pijn” in de ruimste zin van het woord.
En dat kan lichamelijk en/of geestelijk en/of emotioneel zijn. Het leven kent (soms) klachten/pijn en de één heeft dit in meerdere of mindere mate dan de ander.
Echter pijn waartegen je je gaat verzetten (dankzij je ego), wordt lijden. En de enige deur die een uitgang biedt uit dat lijden is acceptatie (en dat heeft niet perse meteen met goedkeuren te maken). Zonder acceptatie geen verandering.
Als ik het zo lees, heb jij jouw mouches weten te accepteren, Sado en heb jij je weten aan te passen. Thumbs-up!
En dan na acceptatie gaat het loslaten ook een stuk beter/makkelijker lijkt me.
Immers niet-accepteren houdt weerstand/verzet/strijd in en dat staat het loslaten juist in de weg, omdat je het dan juist vasthoudt.

Wellicht kun je, Rens, hier wat meer over in gesprek gaan met Sado om erachter te komen hoe hij daar mee om is gegaan. Wat heeft hij gedaan om zich eraan aan te passen en het te accepteren? Dat is juist interessant: de INHOUD en niet het BETREKKINGSNIVEAU (of Sado wel of niet arrogant overkomt op jou en of hij het volgens jou met veel of weinig gevoel brengt. Het gaat nu hier juist om jou.Haal niet de aandacht bij jezelf weg.)


Dat is een duidelijke kwaliteit van Sado om dingen heel nuchter en direct te zeggen zoals ze voor hem zijn. Eerlijk gezegd heb ik ook even moeten wennen aan de Sado-manier. Maar ondertussen heb ik jou en jouw reacties zeker weten te waarderen,Sado.


Mee eens. Maar volgens mij zegt Sado dat ook niet.

Sterkte, groeten Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Het is mij ook aardig gelukt. Echter, sinds ik een tijdje geleden weer een crisis kwam begon het weer hevig op te spelen. Dat krijg je als je begint te stressen. En je hebt gelijk Nico, de inhoud is belangrijker. En hoe Sado op mij overkomt weerhoud mij er ook niet van zijn antwoorden te overwegen, ik vind het alleen wel storend wanneer iemand zo eventjes mijn klachten wegdoet als ouderdoms klachten, terwijl je geen duidelijk inzicht erin hebt.

_________________
Joy is the key