Hey Flow,

Waarom zouden we een ander topic moeten openen? Deze conversatie loopt uitermate goed, en het zou funest voor de eenheid ervan zijn als we elders verder gaan. Lijkt me niet nodig, aangezien de betreffende vraag van de topicplaatser al is beantwoord, en ze dankzij deze conversatie enkel meer informatie kan krijgen over karma/reïncarnatie/boeddhisme.



Op zich ben ik dat met je eens, Flow. En hier hebben we het dan over tijd in de zin van een klok aan de muur, of de vierentwintig uur van een dag. Die vorm van tijd is inderdaad niets meer dan een product van ons intellect opdat we ons kunnen refereren in ons bestaan. Anders zouden we geen overzicht meer hebben.
Maar de Tijd waar ik het over heb, is veel groter en kosmischer, evolutionair zelfs. Eén leven is een deel van de Tijd, en karma is deel van de Tijd. Evolutie kost heel veel Tijd, en er kunnen pas beginpunten en eindpunten zijn als er ook Tijd is. Anders kun je nergens starten. Ik vind dus (in tegenstelling tot jou) dat er wél een toekomende tijd is. Dat is de Toekomst, het doel dus, waarop we vanuit de niets-godheid opnieuw beginnen (zie http://forum.spirituelejongeren.nl/view ... c&start=15). Op dat moment wordt niet zozeer de Tijd teruggedraaid, en evenmin begint de tijd opnieuw. Nee, de Tijd gaat gewoon door, alleen het bestaan van materie verandert en begint opnieuw.



Hieruit maak ik op dat je op zijn tijd als dier herboren moet worden, omdat anders de universele balans verstoord raakt? Een consequentie van die stelling is, dat wanneer ieder mens het nirvana bereikt heeft, de kosmos in een ernstige disbalans verkeerd. Dan zouden we er evolutionair gezien geen goed aan doen om het nirvana na te streven, terwijl ik juist overtuigd ben van spirituele evolutie.
Op dit punt moet ik even denken aan mijn lange conversatie met Sado. Dit ging over de mens en zijn evolutie, en graag zou ik dit gesprek met jullie willen delen; ik heb hem opgeslagen, dus...
Want het vraagstuk is nu: hoe we naar dat eindpunt (nirvana) moeten streven, en wat we moeten doen nadat we dat einde bereikt hebben? Is dat einde weer een begin? Ons gesprek ging ook hier over, en daar op aan sluit mijn betoog over de definiëring van God (http://forum.spirituelejongeren.nl/view ... c&start=15)
Mijn uitgewerkte gedachtengang is te groot om hier zo-even te noemen dus.



Vanuit mijn idee over de niets-godheid (het absolute nulpunt in het universum) ben ik het hier dus helemaal mee eens. Weten is cognitie, en in de niets-godheid is er eigenlijk geen sprake meer van cognitie. Dus moet er weer ge-weten worden, waarop het hele evolutieproces herhaald wordt. Wel vind ik de formulering van naar een lager bewustzijnsniveau gaan niet correct genoeg in mijn denkkader. Men gaat niet zozeer terug, maar er zullen nieuwe bewustzijnsvormen komen die zich op dat moment in een (relatief) lage staat van bewustzijn zullen bevinden.

Hey Brian,



Vanuit individueel perspectief ben ik het hier dus mee eens, maar op evolutionaire schaal is hier denk ik op den duur geen sprake meer van. Wel zou je het zo kunnen brengen (misschien), dat wanneer we de goddelijkheid geworden zijn (en dus in het niet-godheidpunt zijn), ervoor kunnen kiezen om als God de nieuwe bewustzijnsvormen te begeleiden. Dan zijn 'wij' als het ware datgene wat wij nu als God/Allah benoemen. Wat vind je daar van?

En zeg het maar als hier ruimte is voor een deel van mijn gesprek met Sado.

Vriendelijke groetjes,
Vyumae[/quote]

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

Ik heb geen bezwaar tegen deze conversatie, in feite vind ik dat het een element toevoegd!

_________________
De waarheid vind je alleen in jezelf

Even om terug te komen op onze discussie mbt tijd.
We hadden het erover dat ze in de goddelijke wereld geen tijd kennen.
Ik bedacht me vanmorgen misschien ervaren hun wel echt geen tijd.
Als wij slapen ervaren wij ook geen tijd.
Je gaat slapen en 8 uur later wordt je wakker zonder enig besef van hoelang je geslapen hebt of wat je gedaan hebt. Met uitzoneringen voorbehouden.



Ik denk dat je niet zozeer ernaar moet streven om dat te worden wat door velen als God wordt gezien.
Kijk aartsengelen en opgevaren meesters hebben de reïncarnatie cyclus afgesloten.
Zij hoeven nooit meer terug te komen op aarde.
Ze kunnen er wel vrijwillig voor kiezen om nog eens te incarneren om bijvoorbeeld grote karmische stukken op zich te nemen.
Je hebt wereldkarma, landskarma, etc.
Karma werkt niet alleen op mensen maar de wetten zijn ook van toepassing op landen.

Groet Brian

_________________

Het is geen probleem als er een discussie rondom 'tijd' gevoerd wordt, maar houdt het dan in relatie tot het onderwerp! (wat nu dus ook gebeurd)
Je zag namelijk een verschuiving in het onderwerp van discussie...

Klopt maar het had nog steeds met reïncarnatie te maken. Dus het bleef wel relevant.

_________________

Dit is wel een goede discussie. Omdat mijn naam toch al genoemd is door Vyumae zal ik mijn duit ook in het zakje doen.

Allereerst over reïncarnatie zelf, en de originele vraag. Vyumae haalde al aan dat er verschillende visies bestaan op de werking van reïncarnatie, en gaf enkele Oosterse weer. In de Westerse filosofisch traditie wordt er ook genoeg gezegd over reïncarnatie. Pythagoras bijvoorbeeld, had binnen zijn sekte de rare regel dat bepaalde vruchten niet genuttigd mochten worden; bovendien was hij vegetariër. Allemaal met dezelfde reden: hij wilde zijn vroegere vrienden, reeds overleden en volgens hem dus gereïncarneerd, niet per ongeluk opeten. Enkele honderden jaren later komt bij Plato het idee terug. Plato stelt dat mannen die slecht leven, reïncarneren als vrouwen. Vrouwen die slecht leven, reïncarneren als dieren. Er zit dus een duidelijk hierarchie in de reïncarnatiecyclus, die bij hem vooral gebaseerd is op de status quo als gehandhaafd in het oude Athene.

Dan het vraagstuk over de tijd. Er bestaan ook een heleboel verschillende interpretaties van tijd, en dan niet alleen over welke eenheden hierbij gebruikt dienen te worden. Je hebt bijvoorbeeld psychologische tijd, die relatief is. Saaie dingen duren lang, boeiende dingen kort. Je hebt thermodynamische tijd, die ook relatief is, maar aan heel andere dingen, met name kosmologische verschijnselen. Dan heb je ook nog interpretaties van hoe men over tijd leert. Sommige denken dat mensen pas tijd kennen als ze hier voldoende over geleerd hebben. Andere denken dat tijd een randvoorwaarde van de ervaring uberhaupt is. Er valt dus genoeg over te zeggen.

Ik denk dat je de wereld ruwweg kunt onderverdelen in twee principes, die bestaan in schijndualiteit en eigenlijk één zijn. Dit is een welbekend idee, maar niet altijd even subtiel uitgewerkt. Het ene principe is die van het wereldse, het materiële, het relatieve. Het andere principe staat voor het goddelijke, het immateriële, het absolute. Het bewustzijn van mensen is gespannen tussen die twee 'rijken', en is dus een unieke, doch fatale en paradoxale, mix. Het bewustzijn manifesteert zich als iets en niets tegelijk, iets dat eigenlijk logisch gezien onmogelijk lijkt. Mensen zijn bijvoorbeeld de enige wezens die het begrip 'niet' kunnen begrijpen. Een vis in een kom heeft er nooit besef van dat er mogelijkheden zijn; voor de vis is het leven nagenoeg linear. Mogelijkheden en vrije wil ontspringen vanuit het vermogen van de mens zich in te denken wat niet is. Morgen is nu niet, Pietje is er nu niet, Bush is nu niet niet-president van Amerika, etc, etc.

Het menselijke is relatief, dat wil zeggen, een mens is altijd afhankelijk van iets anders, en is moeilijk vast te leggen. Waarheid bestaat niet binnen het relatieve. Het goddelijk is absoluut, dat wil zeggen, het staat op zichzelf en valt niet te ontkennen, het is dus waarheid. Het bewustzijn is goddelijk; het bestaan van het bewustzijn valt niet te ontkennen. Als je het bewust zijn ontkent, ontken je ditzelfde bewustzijn via het bewustzijn, en bewijs je dus het bestaan er van QED (bekende slagzin van Descartes: ik denk, dus ik besta). Tijd is voor de mens een relatief gegeven, maar voor het goddelijke is tijd absoluut. Het goddelijke kent enkele eigenschappen (de eigenschappen van perfectie), de attributen van God, namelijk, omnipotentie (alles kunnen), omnipresentie (overal zijn) en alwetendheid. Het menselijke is hier een imperfecte afspiegeling van... De mens is ergens, weet niet alles en kan ook niet alles. Echter, aan de hand van het bewustzijn, wat goddelijk is, is het wel mogelijk om zich deze dingen te beseffen. Bijvoorbeeld, het is reeds bekend dat licht overal is, alles kan en ook alle informatie bevat. Licht is dus nagenoeg een directe manifestatie van God in ons universum. Voor licht bestaat er geen tijd (dat is hetzelfde als zeggen dat licht álle tijd heeft).

Hier houd ik het even bij, dit is al een té lange lap tekst!

Hoi allemaal,

Als ik het goed begrijp, zijn we het in ieder geval eens over dit:
Tijd in praktische en leerzame zin is een relatief iets dat wijzelf creëren om ons te refereren.
Klopt dit zo?

En Sado. Zou het kunnen zijn dat ik met mijn evolutionaire Tijd eigenlijk een integratie van psychologische én thermodynamische Tijd bedoel? En uit welke bronnen haal je deze informatie? Ik ben wel benieuwd.
Je meldt ook dat tijd pas ervaren kan worden als men het geleerd heeft. Met andere woorden: er is bewustzijn/cognitie nodig om te kunnen leven in vooruitgaande zin. Immers, als je niet beseft wat het Verleden betekend, en wat voor invloed het Heden heeft, kun je ook niet anticiperen op de Toekomst. Met deze voorwaarde (Tijd moet geleerd worden) ben ik het persoonlijk wel eens. Daar voeg ik aan toe dat de andere vormen van Tijd met betrekking tot reïncarnatie en evolutie ook in de gaten gehouden moeten worden. Wat denken jullie daarvan?


Ik denk dat ik het hiermee eens ben, hoewel ik moet onderstrepen dat vrije wil tegelijkertijd de kop ingedrukt wordt bij het besef van die keuzemogelijkheden. Als je bijvoorbeeld weet dat een bepaalde keuze jouw bestaan teniet doet, rest je geen andere logische mogelijkheid dan te kiezen voor datgene wat jouw bestaan verzekerd/onderbouwd/bevestigd. Hoe meer ik over je stelling nadenk, hoe meer ik het ermee eens ben. Toch wil ik je vragen om hier meer informatie over te geven of om meer te onderbouwen.
In het kader van de vrije wil: Karma staat in het teken van verantwoordelijkheid afleggen voor je vrije wil, en God roept vrije wil op, terwijl Hij deze tegelijkertijd de kop in wil drukken.

Vanuit het idee van niet-besef zie ik mijn theorie over God en Zijn scheppingsdrang bevestigd, evenals mijn evolutietheorie. Klopt dit?
Ik ben het er helemaal mee eens dat iets alleen ís als er ook andere dingen zijn. En de mens kan geen absolute waarheid vinden, alleen in het goddellijke niet-zijn. Gevolg is wel, dat karma alleen is als er onwetende mensen zijn. Net zoals god alleen maar God is als wij er ook zijn.
Toch zullen we door moeten filosoferen over 'bestaan', want als hier alleen maar sprake van is als iemand bewustzijn heeft, bestaat een goudvis dus niet echt. En toch is de goudvis er. Een gevolg van deze gedachtegang kan zelfs zijn, dat op een planeet alleen maar dieren en planten zijn, als er ook intelligent leven is. Dus, God heeft alles geschapen omdat wíj er zijn. Toch niet gek bedacht van die bijbelschrijvers.

Als je zegt dat God alles in zich heeft, bevat Hij ook Tijd. En zou je alwetendheid niet beter omnicognitie kunnen noemen? Dat past beter in de context vind ik.
Een consequentie van de stelling dat de mens een imperfecte afspiegeling is van God (perfectie), is volgens mij dat iets alleen maar iets voort kan brengen dat minder perfect is. Immers, alles wat wij scheppen, is inferieur aan ons. Toch? Onze creaties zijn nog relatiever dan dat wijzelf zijn.


Zie ik hiermee nou weer mijn gedachten bevestigd over evolutie en ontwikkeling van ons bewustzijn? Dat we die moeten aanwenden om de Tijden te integreren en ontwikkeling moeten beïnvloeden? (Dit heeft trouwens ook met reïncarnatie te maken).

Dus:
Het menselijke bewustzijn is een noodzakelijk 'medium' om de evolutie van de mens zelf te bewerkstelligen en te beïnvloeden? (en zo mogelijk de individuele cyclus van reïncarnatie te doorbreken, waarop de evolutioniare cyclus opnieuw begint?).


Oh trouwens Brian ,
Ik denk dat we in onze slaap geen tijd ervaren, omdat dit het moment is waarop we als het ware stilstaan. Er is dan dus geen vooruitgang in onze mentale ontwikkeling. Bovendien vind ik de slaapstatus een onvoldoende argument om te stellen dat goden dan ook geen tijd ervaren.
Wel ben ik het met je eens dat karma, en dus evolutionaire verantwoordelijkheid, ook van invloed is op grotere stukken dan alleen het individu. In die zin dus ook op de mensheid in het geheel.

Vriendelijke groetjes,
Vyumae

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

Heey Yvu dit was ook niet bedoeld als argument. Maar het was maar een gedachtenspinsel:) xx

_________________

Ik vermoed van wel, alleen het probleem hier is, dat zolang de mens in gedifferiteerde, subjectieve staat blijft bestaan, er nooit sprake kan zijn van een integratie van psychologische en thermodynamische tijd. Er moet dus een hoger bewustzijn ontstaan om dit te volbrengen. Psychologische tijd is altijd gekoppeld aan een subjectief wezen, en kan dus nooit zo absoluut zijn als evolutionaire tijd.



Weet ik al niet meer. Waarschijnlijk van wikipedia. Voor ideeen over tijd als randvoorwaarde voor ervaring kun je terecht bij Kant.



Het is lastig om over andere vormen van tijd te praten als we niet precies weten hoe die tijd werkt. Voor ons is tijd een dimensie. Een dimensie is niets meer dan een richting waarin men vrij is te bewegen. Tijd is dus geen dimensie in de klassieke zin, want in de tijdsdimensie kan je maar één kant op gaan. Gekoppeld aan de ruimte als ruimetijd heeft tijd weer hele andere eigenschappen, die niet los te denken zijn van hoe het universum opereert. Het bestaan van reincarnatie impliceert het bestaan van meerdere tijdsdimensies die wij niet in stoffelijk lichaam kunnen ervaren.



Dit is niet waar, denk ik. De mens is radicaal vrij. Dat wil zeggen, de mens kan niet kiezen niet vrij te zijn. Een mens is zo vrij, dat hij zelfs kan kiezen zijn eigen bestaan teniet te doen.



God drukt naar mijn idee de vrije wil niet de kop in. Hoe kom je hier bij? Sowieso, vrije wil is voor ons maar een relatief begrip. We hebben vrije wil, relatief aan..... God heeft absolute vrije wil. Hij kan doen wat Hij wil, waarneer Hij het wil. Wij niet. Wij hebben motivaties nodig, redenen, etc.



Hier verwoord je het relativiteitsprincipe (iets is als iets anders is). Echter, God is absoluut. God hoeft dus niet aan het relativiteitsprincipe te voldoen. God heeft geen drangen, behalve als Hij kiest deze te hebben.



God heeft ons niet persé nodig, hoor. Wij bestaan omdat de perfectie (die God is) alleen perfect is, als ze ook imperfectie omvat. Daar zijn wij voor. Maar God had ook iets anders kunnen bedenken om deze leegte op te vullen. Zijn logica is van een andere orde.



De enige 100% verdedigbare filosofie is die van het solipsisme, waar in je er van uit gaat dat jij de enige bent die écht bestaat. De rest van de mensen zijn maar robots. Jij kunt nooit niet bewijzen dat andere mensen denken. Maar solipsisme is ook de enige juiste visie, want uiteindelijk is het enige dat puur (absoluut of radicaal) bestaat God is.



God heeft door ons te creeeren de steen gemaakt die Hij zelf niet kan tillen.



Niet noodzakelijk, maar contingent.