Ik denk dat je de confrontatie met je eigen 'ziel' gigantisch probeert te ontlopen. Je hebt geen last van jezelf; je hebt last van het feit je jezelf uberhaupt niet toelaat. Hierbij doel ik dan niet op het adagum 'wees jezelf', maar eerder op de manier van 'luister naar je eigen driften'.
Citeer:
Ik heb geen geduld, ik doe het nooit goed, maak mezelf altijd zenuwachtig, ik twijfel enorm veel, heb weinig zelfvertrouwen, wil niet vroeg naar bed (want 's avonds is het juist lekker rustig) en mn hoofd moet bijna continue ergens mee bezich zijn met als favo onderwerp, jawel, mezelf.
Dit is heel natuurlijk. Wie zegt dat het niet goed is constant met jezelf bezig te zijn? Ik ben ook constant met mezelf bezig. Vroeger dacht ik ook dat dat verkeerd was, en zat ik ook mezelf op dezelfde manier psychisch toe te takelen als jij nu doet. Ik dacht ook dat ik te weinig geduld had, dat ik niet zo vervelend moest doen, etc. Echter, als je je eigen driften onderdrukt, komen ze op andere manieren naar buiten. Dit is het makkelijkste te illustreren aan de hand van de liefde (gewoon de aardse variant). Als je in de liefde door iemand bevestigd wordt, dan voel je je enorm goed, je voelt dus die 'liefde'. Als je door iemand afgewezen wordt, voel je je al veel slechter, en al die liefde die in je zit, moet op een andere manier naar buiten komen. Dit manifesteert zich dan in bijvoorbeeld haat of jaloezie, liggend aan de dispositie van de persoon. Ditzelfde gebeurd denk ik ook met jou: je haat jezelf, maar waarom? Omdat je door jezelf, zo beschouw jij het, afgewezen wordt. Je bestaat niet uit één persoon, maar bent verscheurd door verschillende persoonlijkheden die allemaal hun eigen driften representeren.
Citeer:
Grootste oorzaak? stresss en spanning. Ik vertel het wel een btje laconiek en dat is misschien niet de juiste manier. De redenen waarom ik dit schrijf is zodat ik het zelf op een rijtje kan zetten en anderen vertellen waar ik echt mee zit, misschien dat iemand dit herkend of een oplossing weet.
Onzin. Stress en spanning zijn het
gevolg, NIET de oorzaak.
De oorzaak is onwetendheid. Komt bot over, maar je
weet niets over jezelf. Je bent bang voor jezelf, en probeert het weg te stoppen en te redeneren. Belangrijkste in een mensenleven is jezelf te kennen, en vrienden te worden met alle mensen in jou, want je zit voor de rest van je leven aan jezelf vast. Je hebt bepaalde denkbeelden over jezelf die misschien rationeel gezien voor je werken, maar die praktisch gezien heel erg dwarsbomen!
Citeer:
Wat ik je wel vertellen kan is dat mn hoofd een grote chaos is waar ik soms wat nuttigs uit vis. Ik ben een hsp en een nieuwetijdskind en ik zit denk ik in een transfromatieproces
http://forum.spirituelejongeren.nl/viewtopic.php?f=11&t=5154 want heel veel dingen komen overeen.
Als je dit jezelf wijsmaakt, ben je al verloren. Dit is net zoiets als zeggen 'ik ben dik, omdat ik zo genetisch ben aangelegd'. Smoesjes. Je KIEST nieuwetijdskind te zijn, je vindt het fijn je hier achter te verbergen en je hiermee te identificeren omdat je niet weet waar je je anders mee zou moeten identificeren. Meeste mensen beoefenen de meest gekke dingen enkel om een identiteit te verwerven. Ze staan er geen moment bij stil dat wij als mensen van nature identiteitsloos zijn, en onze eigen identiteit moeten zien op te bouwen. Als je die identiteitsloosheid echter verbergt met allerlei rare redenering (zoals 'wees jezelf!' en de negatieve variant 'ik ben niets waard!) wegstopt, kun je er nooit head-on mee om leren gaan.
Citeer:
Het probleem is miss dat ik te veel van mezelf wil, ik wil een vriendin, ik wil slagen, mn rijexamen, wil werken, wil gaan reizen, wil ontspannen, wil meer uitgaan etc etc etc. En het meest van al denk ik, en hier schaam ik me nog voor ook want had me voorgenomen niks aan te trekken wat anderen vinden, wil ik er bij horen.
Zeggen dat je je niets van anderen aantrekt impliceert JUIST dat je je veel van andere mensen aantrekt. Het is volstrekt nutteloos om jezelf voor te houden dat je niets van anderen aantrekt, want je trekt je constant iets van je medemens aan. Dit kun je wederom wegstoppen, of gewoon accepteren dat het zo werkt en er dan je voordeel mee halen.
Citeer:
...ik wil een vriendin
Ik ook.
Citeer:
...ik wil slagen
Ik ook.
Citeer:
...wil werken
Ik ook.
Citeer:
...wil gaan reizen
Ik ook.
Citeer:
...wil ontspannen
Ik ook.
Citeer:
...wil meer uitgaan
Ik ook! Ik bedoel, wat je probeer je hier te vertellen? Dat je menselijk bent? Je schaamt je voor bepaalde dingen. Je durft niet uit te gaan, waarschijnlijk omdat je jezelf hebt wijs gemaakt dat jij dat niet doet omdat dat niet bij je hoort. Maar je WILT het toch! Het is een kwestie van accepteren dat je dit wilt. Alle dingen die jij wilt, op het moment, komen voort uit een tekort aan, simpelwege, het
sociale. Je komt sociaal gezien niet aan je trekken, om het zo te zeggen. Elke mens heeft een behoefte tot socialiseren. Daarmee bedoel ik dan niet, MSNen met je internetvrienden. De enige manier om de sociale behoefte te vervullen is "to go out there". Een vriendin, bijvoorbeeld, is voor velen enkel een 'quick fix' voor alle sociale niet-vervulde behoeftes. Mensen die constant met liefde bezig zijn, welke vorm dan ook, hebben het kennelijk niet, mensen die constant bezig zijn met zichzelf zelf en zich niets van anderen aan te trekken, missen kennelijk juist zichzelf.
Citeer:
Ben een einzelganger geworden terwijl ik het liefst met mensen omga, dus dat klopt niet helemaal. (Misschien omdat ik vanwege die choas het juist rustig aan wil doen.) En ik wil dit denk ik allemaal omdat ik denk dat ik daar gelukkiger van word, maar tot nu toe is het een grote chaos.
Waarschijnlijk is het een chaos omdat je er niet goed mee om kunt gaan. Je weet niet wat je moet doen, je hebt het niet geleerd. Je wordt ook gelukkiger als je meer met mensen omgaat! Alleen zijn is een kwelling voor mensen, want wij zijn sociale dieren. En je hoeft je niet druk te maken dat je daarlijk alleen nog maar sociaal wilt doen: op sommige momenten zijn mensen juist weer dieren die het liefst even alleen zijn. Je hersenen geven je aan wat ze willen, en in plaats dit te verdringen en op een zogenaamde 'hogere zelf' te functioneren, kun je beter proberen toe te geven aan wat je gewoon wilt. Het spirituele kan wachten. Als een man naar je toe komt die sterft van de honger vertel ik hem ook niet dat ie dat heel makkelijk op kan lossen door zichzelf spiritueel te ontwikkelen; nee, ik geef hem gewoon brood. Even goed kun je pas aan al die extra dingetjes met spiritualiteit gaan werken, als je eerst je aardse behoeftes hebt vervuld en uberhaupt weer wat je moet doen om deze te vervullen. Er zit een groot verschil tussen honger hebben en honger naar het sociale hebben. In onze tijd is honger heel makkelijk te stillen, maar sociale honger veel minder. Je moet ervoor naar buiten. Je moet jezelf ervoor blootstellen aan anderen, maar als je al bang bent voor jezelf, dan durf je je ook niet te tonen aan anderen. Maar het moet toch, het is een kwestie van
doen.
Citeer:
Ben heldervoelend en wil denk ik psychologie gaan studeren, weet ik ook nog niet zeker, weer een ding wat ik moet doen. Kiezen tussen biologie of psychologie. Kortom, chaos. Tijd om op de rem te trappen en de bezem er door heen te halen. Toch?
Tijd om op de rem te trappen? Nutteloos, want je staat al stil. Leer eerst eens fietsen, dan zul je merken dat je die rem helemaal niet nodig hebt.
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
. Acepteer jezelf, het komt echt wel goed 
.