Megaaaaaa late reactie, maar beter laat dan nooit, toch?
Butterfly12 schreef:
Lieve Lieve Tut,
Ik vroeg me ten eerste af waarom je verdrietig was. Want dat viel me direct op.
Nee hoor, ik ben niet verdrietig. Dat ik zei dat ik dit stuk typte, terwijl ik aan het huilen was, sloeg op het feit dat ik op mijn tablet moest typen en niet op de laptop. Op een tablet typt het kut en ik overdrijf graag
Citeer:
Ik vind mensen in hokjes duwen zoiezo al niet kunnen. En we hebben in deze maatschappij veel hokjes. Ik ga ze niet benoemen want dan zijn mensen zoiezo op hun tenen getrapt of voelen ze zich aangesproken.
Ik ben 33 meid dus relativeren lijkt me enigszins wel een must. Voelde ik me aangesproken of geirriteert door jou post ja. Omdat nogmaals en ik blijf erbij respect voor de medemens zijn gevoel gedachten gang verhaal religie enz.... is nodig en start altijd bij onszelf nooit of te nooit bij een ander. Even geheel terzijde dit maar man in the mirror is het mooiste liedje daarvoor...
Ik ben van persoon een gever geen zuiger. Ik geef mezelf leeg dus dat is een andere kant van hsp... Ik heb inderdaad ook de bekende kwaaltjes maar helaas ben ik aards genoeg om het feit te kunnen relativeren en dat we moeten gaan werken en moeten omgaan met hoe de maatschappij is de dag van vandaag. Zit ik graag thuis alleen om te rusten, ja hoor vind ik zalig....
Vind ik druktes hatelijk zeer zeker, ik winkel nooit in de solden zelfs niet voor het verschil van 10 euro...
Overdenk ik alles wat mensen me zeggen of de indruk ze me geven, uiteraard maar dat ligt omdat ik geen goed zelfbeeld heb want anders was ik dat kwaaltje allang kwijt....
Prima dat je kan relativeren, maar dat is niet wat ik in het algemeen tegenkom bij HSP'ers.
Ze zuigen, klagen, schuld ligt altijd bij anderen. Prima dat je niet tegen druktes kan, kan ik ook niet hoor. Maar zeg dat dan op een normale manier in plaats van op een dramatische manier te doen alsof het iets heel bijzonders is. Dát is waar ik me het meest aan stoor. Niet dat iemand niet tegen druktes kan, maar dat het gebracht wordt met een hoop drama, alsof het iets heel speciaals is.
Citeer:
En ook iets dat me nog stoorde in je laatste antwoord is... Dat die meid nog NIKS meegemaakt heeft....
En dit is echt met heel veel liefde gezegt Tut....
Lijden en pijn kan je nooit of te nooit op een weegschaal leggen. Voorbeeld :
Ik heb al jaren geen ouders of familie meer. Dat is erg en soms eenzaam. Maar iemand die bijvoorbeeld zijn hond verloren heeft en enkel dat verdriet kent zal evenveel lijden als ik of pijn hebben qua eenzaamheid want voor hem was de hond mss ook zijn enige steun en toeverlaat. Dus al die persoon weken huilt om het verlies van zijn hond is dit perfect mogelijk.
Mensen lijden en hebben pijn met verschillende situaties.... Maar daarom is het niet meer of niet minder dan andere pijnen van een ander persoon. Eens je het zo kan bekijken heb je ook een heel andere kijk op jou omgeving en begrip ervoor....
In het algemeen, je moet inderdaad niet vergelijken. Zeggen dat iemand niet verdrietig mag zijn omdat een ander méér heeft meegemaakt, is net zo belachelijk als zeggen dat iemand niet blij mag zijn omdat een ander méér voorspoed heeft.
Maar sorry hoor, je eigen luxe leventje vergelijken met dat van een voormalig kindsoldaat? Dat gaat er bij mij niet in.
Citeer:
Ik kijk uiteraard uit naar jou reactie want ik heb wel degelijk enorm respect voor jou Tut anders deed ik de moeite niet om te antwoorden
Eensgelijk hoor, de eerste HSP'er die de moeite om te proberen haar point of view uit te leggen en niet meteen op de kast zit. Of er in ieder geval ook weer vanaf is gekomen
Citeer:
En een hele dikke late knuffel voor jou verdiet van 09/05
Hopelijk al iets beter
Merci hoor, maar ik had dus geen verdriet